Ξετυλίγοντας κανείς το κουβάρι της κυοφορούμενης νέας αντιασφαλιστικής μεταρρύθμισης που ετοιμάζουν κυβέρνηση και εργοδότες, σε αγαστή συνεργασία με τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, δεν μπορεί παρά να καταλήξει στην αντεργατική μήτρα της κυρίαρχης πολιτικής, που δεν είναι άλλη από τις συναποφάσεις των ευρωενωσιακών κυβερνήσεων στα όργανα της ΕΕ.

Στην περσινή Σύνοδο για την «αναθεώρηση» της στρατηγικής της Λισαβόνας (22-23 Μάρτη 2005), την επίσπευση δηλαδή των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων προς όφελος του κεφαλαίου, κυρίαρχο ζήτημα αποτέλεσε η «αναμόρφωση του συστήματος της Κοινωνικής Ασφάλισης στα κράτη - μέλη». Τότε και η ελληνική κυβέρνηση είχε αναλάβει ξεκάθαρη δέσμευση απέναντι στο κεφάλαιο ότι άμεσα θα καταφέρει νέα, καίρια πλήγματα στα εναπομείναντα ασφαλιστικά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Στη λεγόμενη «Εκθεση Κοκ», που αποτέλεσε και το βασικό κείμενο της Συνόδου και στις εκθέσεις της Κομισιόν που τη συνόδευαν γινόταν εκτενής αναφορά:

• Στη μείωση έως κατάργηση των πρόωρων συντάξεων που ισχύουν για τα Βαρέα και Ανθυγιεινά Επαγγέλματα και ορισμένες άλλες επαγγελματικές κατηγορίες και κοινωνικές ομάδες («Οι κυριότεροι τρόποι πρώιμης εξόδου από την αγορά εργασίας - ιδίως πρόωρη συνταξιοδότηση, τα επιδόματα ανεργίας και τα επιδόματα αναπηρίας - αποτελούν αντικείμενο κριτικής επανεξέτασης στα περισσότερα κράτη - μέλη»).
• Στην αύξηση της πραγματικής ηλικίας συνταξιοδότησης, για δουλιά μέχρι τα βαθιά γεράματα («να ενθαρρύνουν τα κράτη - μέλη τους εργαζόμενους να συνταξιοδοτούνται αργότερα και να προσφέρουν ευκολότερη πρόσβαση στα συστήματα συμπληρωματικής σύνταξης»).
• Στη γενίκευση της ιδιωτικής ασφάλισης, με μετακύληση όλου του κόστους στις πλάτες των εργαζομένων («εξετάζεται ο ρόλος της διαχείρισης των συνταξιοδοτικών ταμείων από τον ιδιωτικό τομέα» και «τα περισσότερα κράτη - μέλη θεωρούν ότι τα ιδιωτικά ταμεία, επαγγελματικής ή ατομικής ασφάλισης, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στο μέλλον»).

Ενάμιση μόλις μήνα πριν τη Σύνοδο, στις 3 Φλεβάρη 2005, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την υπογραφή και του Ελληνα Επιτρόπου Σ. Δήμα, έδωσε στη δημοσιότητα το λεγόμενο σχέδιο δράσης για τη στρατηγική της Λισαβόνας. Τι προέβλεπε το σχέδιο δράσης για το σύστημα της Κοινωνικής Ασφάλισης στα κράτη - μέλη; Τα αυτούσια αποσπάσματα είναι αποκαλυπτικά:

• «Εκμοντερνισμός του συστήματος κοινωνικής ασφάλισης ώστε να αυξηθεί η συμμετοχή των πιο ηλικιωμένων εργαζόμενων στην αγορά εργασίας».
• «Υιοθέτηση κοινών στόχων που θα καλύπτουν την αναμόρφωση του συνταξιοδοτικού συστήματος και του συστήματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η βελτίωση των συστημάτων κοινωνικής ασφάλισης θα δώσει την ευκαιρία και θα ενθαρρύνει τους εργαζόμενους να εκμεταλλευτούν την αγορά εργασίας, να επιμηκύνουν τον εργάσιμο βίο τους και να γίνουν λιγότερο εξαρτημένοι από οφέλη».
• «Βελτιωμένα κίνητρα και εργασιακές ρυθμίσεις για επιμήκυνση του εργάσιμου βίου. Συμψηφισμός της σύνταξης και του μισθού» προκειμένου «ο δείκτης της απασχόλησης να βελτιωθεί ανάμεσα στις ηλικίες 55-64 χρονών, να επιμηκυνθεί ο μέσος όρος εξόδου από την εργασία».
• «Μακροπρόθεσμη οικονομική σταθερότητα (σ.σ. των Ταμείων), συμπεριλαμβανομένης και της ιδιωτικής ασφάλισης».

Είναι φανερό και μόνο από τα παραπάνω ότι οι ρυθμίσεις που ετοιμάζει η κυβέρνηση, με αιχμή την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την ενίσχυση της ιδιωτικής ασφάλισης και το νέο πλήγμα στα ασφαλιστικά ταμεία έχουν τη βάση τους σε όσα έχει ήδη συνομολογήσει στα πλαίσια των οργάνων της ΕΕ.