Μπορεί ο κ. Κορωνιάς να είναι το «μεγάλο αφεντικό» της «Βόνταφον» στην Ελλάδα και, όλως προσφάτως, να προβιβάστηκε από τη μητρική εταιρία σε γενικό αφεντικό στο χώρο της Ανατολικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης, αλλά οι γνώσεις του για την εταιρία που διευθύνει είναι πολύ περιορισμένες και, μάλιστα, σε ζητήματα άκρως σοβαρά και ευαίσθητα. Για παράδειγμα, σύμφωνα με όσα κατέθεσε στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας στη Βουλή, δε γνώριζε ότι η «Βόνταφον» διέθετε σύστημα με προεγκαταστημένο, έστω μη ενεργοποιημένο, λογισμικό «συνακροάσεων». Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων δεν έγιναν «νόμιμες συνακροάσεις», παρά τη βεβαιότητα των πάντων περί του αντιθέτου. Και διάφορα άλλα. Κι όταν τα πράγματα δυσκόλευαν, ο κ. Κορωνιάς παρέπεμπε στην «Ερικσον».

Απλώς, δεν είπε όσα γνώριζε, ίσως πείτε. Πολύ πιθανόν. Είτε αυτό συμβαίνει, όμως, είτε έχει πραγματικά άγνοια, η ουσία δεν αλλάζει. Ο κ. Κορωνιάς θεωρείται ότι είναι ένα από τα πλέον επιτυχημένα «αφεντικά» στο χώρο της αγοράς. Και τούτο, επειδή η διαχείρισή του έχει αποφέρει πολλά κέρδη στους μεγαλομετόχους της πολυεθνικής. Αυτό είναι το καθοριστικό - αν όχι το μοναδικό - κριτήριο. Ολα τ' άλλα, από τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα έως την εθνική ασφάλεια της χώρας κι ακόμη παραπέρα, περισσεύουν ή υποτάσσονται σ' αυτό. Αυτή είναι η ουσία και, ταυτόχρονα, η συνέπεια της πολιτικής των «απελευθερώσεων», των «νόμων της αγοράς» και της γενικότερης υποταγής των πάντων στην ανταγωνιστικότητα και τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων.