«Αν έλεγα ότι είμαι Αμερικανός θα γνώριζα τους λάθος ανθρώπους. Τους είπα ότι είμαι από τη Σουηδία, μια χώρα που έχει πολλούς Ιρακινούς μετανάστες και έτσι με εμπιστεύτηκαν».

Ετσι «απολογήθηκε» στη συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη ο Αμερικανός σκηνοθέτης Αντριου Μπέρεντς, για τον τρόπο που «διείσδυσε» σε μια ιρακινή οικογένεια κατά τη διάρκεια του πολέμου, προκειμένου να γυρίσει το ντοκιμαντέρ του «Το αίμα του αδελφού μου», με το οποίο συμμετέχει στο 8ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Πρόσθεσε, ότι «τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα γι' αυτό το ψέμα αλλά νομίζω ότι ήταν ο μοναδικός τρόπος για να τα καταφέρω», αφού «η τηλεόραση πρόβαλλε μόνο ένα κομμάτι της πραγματικότητας».

Κατάφερε να κάνει τους Ιρακινούς να τον εμπιστευτούν, μαθαίνοντας ο ίδιος μια διαφορετική έννοια της φιλοξενίας: «Αφού βρίσκεσαι μακριά από την πατρίδα και την οικογένειά σου, θα σε φροντίσουμε εμείς», του είπαν.

Η οργή των Ιρακινών - κατά τον Μπέρεντς - συνδέεται με την αξιοπρέπεια, η οποία σχετίζεται με το ότι «έρχονται κάποιοι ξένοι στη χώρα σου και θα πρέπει να τους υπακούσεις». «Φανταστείτε να βρισκόταν η Νέα Υόρκη υπό κατοχή. Είναι αδιανόητο», είπε χαρακτηριστικά.

Απαντώντας σε σχετικές ερωτήσεις ανέφερε πως το ντοκιμαντέρ του θα προβληθεί για πρώτη φορά στην Αμερική τον Απρίλη και ελπίζει να είναι δέκτης θετικών αντιδράσεων. «Βέβαια, αυτό δεν είναι εύκολο καθώς όλοι συζητούν για τον πόλεμο αλλά βρίσκονται πολύ μακριά από αυτόν. Μπορεί να μη θέλουν πραγματικά να δουν τι συμβαίνει».