Αυτά σημειώνει, μεταξύ άλλων, σε μια σύντομη συζήτηση με τον «Ρ», ο Γιώργος Σκιαδιώτης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Εργατικού - Συνδικαλιστικού Τμήματός της, καλώντας τους εργαζόμενους να τιμωρήσουν μαζικά τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Μπροστά στην απεργία που έχουν αποφασίσει οι ταξικές Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα για τις 13 του Απρίλη, το στέλεχος του ΚΚΕ αναδεικνύει την αναγκαιότητα κάθε μέλος και φίλος του Κόμματος, κάθε καλοπροαίρετος και τίμιος εργαζόμενος να συμβάλει με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στην επιτυχία της.
-- Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και άλλοι ερμηνεύουν τη στάση, την άρνηση των στελεχών του ΚΚΕ και του ΠΑΜΕ ως «επαναστατική γυμναστική» και «δημαγωγία». Πώς το σχολιάζετε;
-- Η συνδικαλιστική πλειοψηφία που υπέγραψε αυτή τη συμφωνία, μαζί με την πλειοψηφία στην ΑΔΕΔΥ και σε αρκετές ακόμα Ομοσπονδίες, είναι σάρκα από τη σάρκα, ενεργά τμήματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του ΣΥΝ, που μπορεί να μην υπέγραψε, αλλά στήριξε και εξακολουθεί να στηρίζει αυτές τις ηγεσίες και την τακτική τους.
Αυτή η πλειοψηφία είναι μια διαμορφωμένη πια κάστα, καλά αμειβόμενη μέσα από δεκάδες τρόπους από κράτος και εργοδότες. Μια γραφειοκρατική ελίτ, που μιλάει εξ ονόματος της εργατικής τάξης, η οποία όμως καμιά σχέση δεν έχει με την εργατική τάξη και τις ανάγκες της.
Αυτή η πλειοψηφία δεν υπήρχε περίπτωση (όπως και δεν το έκανε άλλωστε) να απαντήσει στην εργοδοτική προκλητικότητα με αιτήματα που να αντιστοιχούν στις ανάγκες της εργατικής τάξης, να διεκδικήσει έστω και μέρος του πλούτου που παράγει η εργατική τάξη.
Πολύ περισσότερο, δεν υπήρχε περίπτωση να υπογράψει αυξήσεις στην Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας που να ενοχλούν τους βιομηχάνους, να είναι έξω από τις κατευθύνσεις που ορίζουν η Ευρωπαϊκή Ενωση και οι άλλοι ιμπεριαλιστικοί μηχανισμοί.
Εξ αρχής η συγκεκριμένη πλειοψηφία χειρίστηκε το ζήτημα της ΕΓΣΣΕ για μια ακόμα διετία με αποκλειστικό κριτήριο την αύξηση της κερδοφορίας των καπιταλιστών, τη διευκόλυνση της κυβερνητικής πολιτικής και την εξυπηρέτηση των αντιπολιτευτικών και δημαγωγικών αναγκών της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
-- Πώς εκτιμάτε και πώς θα χαρακτηρίζατε αυτή καθαυτή τη συμφωνία;
-- Πρόκειται για μια αισχρή συμφωνία, ένα μνημείο προδοσίας των αναγκών της εργατικής τάξης αντίστοιχο των χειρότερων στιγμών του εργατοπατερισμού. Πρόκειται για συμφωνία που υπογράφεται συνειδητά και ένας από τους βασικούς στόχους της είναι να απογοητεύσει, να αποθαρρύνει τους εργαζόμενους. Ν' αποτρέψει, να δυσκολέψει την ανάπτυξη των αγώνων, το συντονισμό τους, την αντίσταση της εργατικής τάξης. Είναι όλοι τους ανήσυχοι από την αυξημένη συμμετοχή που διαφάνηκε στις τελευταίες κινητοποιήσεις, την αυξημένη αποφασιστικότητα.
Ανησύχησαν όλοι αυτοί από το γεγονός ότι μέσα σε αυτές τις συνθήκες, και παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τμήματα εργαζομένων, κλάδοι εργαζομένων έδωσαν με επιτυχία μάχες, όπως, για παράδειγμα, οι οικοδόμοι, οι ναυτεργάτες, που κουρέλιασαν την επιστράτευση, οι μεταλλεργάτες στο Πέραμα, που απέσπασαν αυξήσεις πάνω από 8% για το 2006, κ.ά.
Αυτή η συμφωνία χειροτερεύει την αγοραστική δύναμη του ημερομισθίου και του μισθού. Αυξάνει το μεροκάματο από 26,41 σε 27,18 ευρώ και το μισθό από 591 σε 608 ευρώ για τους πρώτους οκτώ μήνες του 2006, όταν η ίδια αυτή πλειοψηφία της ΓΣΕΕ μιλά για ανατιμήσεις στην αγορά και στις υπηρεσίες που ξεπερνούν το 10-20 έως και 100%.
Αυτή η συμφωνία είναι το «πράσινο φως» στους τραπεζίτες να μην προσέλθουν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, να επιμείνουν στην άρνηση υπογραφής κλαδικής ΣΣΕ.
Ενθαρρύνει τους βιομηχάνους της Κλωστοϋφαντουργίας και του Δέρματος να ζητάνε εξαίρεση κατά περιοχή και εταιρία και να προτείνουν αυξήσεις-πρόκληση.
Αυτή η συμφωνία χαμογελά γλυκά στους εργοδότες στην οικοδομή, στο μέταλλο, στο φάρμακο, στην ιδιωτική Υγεία, στους άλλους κλάδους, που θέλουν τους εργαζόμενους ξεμοναχιασμένους. Ενθαρρύνει την αδιαλλαξία τους και την προκλητικότητά τους.
Αυτή η συμφωνία είναι το «οκέι» προς την κυβέρνηση, προς τις διοικήσεις των πρώην ΔΕΚΟ, των Δημόσιων Οργανισμών και Επιχειρήσεων για γενίκευση των ιδιωτικοποιήσεων, για εφαρμογή του αντιλαϊκού νόμου για τις ΔΕΚΟ, για αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων.
Και είναι ξετσιπωσιά και θράσος, οι θύτες αυτού του σκηνικού να κατηγορούν τους οικοδόμους, τους κλωστοϋφαντουργούς, κλπ., γιατί δήθεν αυτοί δεν υπογράφουν ικανοποιητικές συλλογικές συμβάσεις.
-- Πολλοί, και η ηγεσία της ΓΣΕΕ, ισχυρίζονται ότι πρόκειται για μια συμφωνία που τους ωφελεί όλους, που θα βοηθήσει να συνεχιστεί η ανάπτυξη της οικονομίας.
-- Το ότι θα ωφελήσει το είδος της ανάπτυξης που επιδιώκεται και συντελείται τα τελευταία χρόνια, αυτό είναι σωστό. Η ανάπτυξη όμως αυτή έχει ως θεμελιακό της γνώρισμα την αύξηση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, με παράλληλη χειροτέρευση της θέσης και των δικαιωμάτων των εργαζομένων. Πώς αλλιώτικα θα μπορούσε να γίνει άλλωστε;
Είναι αστείο και αποτελεί ειρωνεία του χειρίστου είδους ο ισχυρισμός ότι ωφελούνται όλοι, δηλαδή και οι εργαζόμενοι.
Ωφελείται βεβαίως ο ΣΕΒ, που τα κέρδη του όχι μόνο δε θίγονται, απεναντίας αυξάνονται, και πετυχαίνουν την επιδιωκόμενη «εργασιακή ειρήνη».
Ωφελείται η κυβέρνηση, που θα έχει τους εργαζόμενους απέναντί της διασπασμένους και διευκολύνεται να περάσει την πολιτική της, τα σχέδιά της σε όλα τα μέτωπα.
Ωφελείται βεβαίως η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, που θέλει οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις να προχωρούν, να δημιουργούνται συνθήκες αναποτελεσματικότητας των αγώνων, ώστε να δημιουργούνται και να αυξάνονται προσδοκίες επαναφοράς του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση. Που δεν ήθελε το 2007, προεκλογικό έτος, να υπάρξουν αγώνες, αιτήματα και προσδοκίες που θα ανάγκαζαν το ΠΑΣΟΚ να «ξεβρακωθεί» προεκλογικά, είτε να αθετήσει δεσμεύσεις στην περίπτωση που θα επανερχόταν στην κυβέρνηση.
Ωφελείται βεβαίως κι αυτή η συνδικαλιστική γραφειοκρατική εργατική αριστοκρατία, η οποία με τη στήριξη των μηχανισμών του κράτους και των εργοδοτών (π.χ., Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, κλπ.) θα εξασφαλίζει πλειοψηφίες που θα τους επιτρέπουν εκ του ασφαλούς και με το αζημίωτο να μιλούν εξ ονόματος της εργατικής τάξης.
-- Δυσκολεύει αυτή η εξέλιξη την πάλη των Συνδικάτων για ικανοποιητικές κλαδικές συμβάσεις; Τι πρέπει να κάνουν, τι μπορούν να κάνουν τώρα οι εργαζόμενοι;
-- Αναμφίβολα αυτή η εξέλιξη δημιουργεί νέες, πρόσθετες δυσκολίες στον αγώνα του ΠΑΜΕ, των ταξικών Συνδικάτων ν' αντισταθούν, να παρεμποδίσουν την επίθεση του κεφαλαίου, να περάσουν στην αντεπίθεση. Αυτή, άλλωστε, ήταν και μια από τις επιδιώξεις αυτής της συμφωνίας.
Γι' αυτό με μεγαλύτερο πείσμα, με ακόμα μεγαλύτερη αποφασιστικότητα, κάθε μέλος και φίλος του Κόμματος, κάθε καλοπροαίρετος και τίμιος εργαζόμενος-η πρέπει να συμβάλει ώστε να είναι επιτυχημένη η απεργία που έχουν αποφασίσει οι ταξικές Ομοσπονδίες και τα Συνδικάτα για τις 13 του Απρίλη. Παρά τις δυσκολίες τα Συνδικάτα αυτά παλεύουν όχι μόνο για να αποσπάσουν καλύτερες αυξήσεις, αλλά και για να ενθαρρυνθεί συνολικά η εργατική τάξη, να πάρει κουράγιο, να σηκώσει πιο ψηλά το κεφάλι. Κι αυτό είναι πιο σημαντικό και από την αύξηση. Γι' αυτό η απεργία πρέπει να πετύχει, παρά και ενάντια στους εργοδότες, στην κυβέρνηση, στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και στις πλειοψηφίες σε ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ.
Τώρα, ακόμα πιο αποφασιστικά οι εργαζόμενοι πρέπει να γραφτούν στα Συνδικάτα τους, να δημιουργήσουν Επιτροπές Αγώνα στα εργοστάσια, στους τόπους δουλιάς, ν' αλλάξουν τους συσχετισμούς στο συνδικαλιστικό κίνημα δυναμώνοντας το ΠΑΜΕ.
Τώρα είναι η ώρα της μαζικής τιμωρίας της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Της μαζικής τους εγκατάλειψης. Τώρα είναι η ώρα της μαζικής και με κάθε τρόπο ενίσχυσης του Κομμουνιστικό Κόμματος Ελλάδας, του πιο συνεπούς οργανωτή, καθοδηγητή και αιμοδότη του εργατικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος.