Το «Μαύρο Πρόβατο» προσπαθεί, πότε με τη σάτιρα, πότε με τη σοβαρότητα και πότε και με τα δυο μαζί, να καταγράψει την αδιαφορία μας και το «ενδιαφέρον» μας, κυρίως αυτών που ευθύνονται, όλων όσοι ευθύνονται, για την πορεία αυτού του τόπου. Επίσης, προχωράει ή προσπαθεί να προχωρήσει και στις ερμηνείες των συνθηκών που μας μεταμόρφωσαν από ανθρώπους, που είναι η «φτιάξη» μας και το «ριζικό» μας (με ό,τι αυτό εξυπακούεται και σηματοδοτεί), σε πρόβατα. Μπεεε...

Ποτέ δε χάνει κάποιος βλέποντας ταινίες του Μαραγκού. Δε θα χάσει και αυτή τη φορά. Ισως το «Black Μπεεε...» να έχει μια μεγαλύτερη, σε σχέση με άλλες προηγούμενες ταινίες του, ωριμότητα. Μια ωριμότητα που οφείλεται τόσο στον ηλικιακό χρόνο του σκηνοθέτη όσο και στη μεγαλύτερη κατάκτηση της τέχνης του κινηματογράφου από το δημιουργό. Η οποία κατάκτηση σε οδηγεί στην αφαίρεση του περιττού από το έργο σου. Και αυτό συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό στο «Μαύρο Πρόβατο».

Για την ιστορία, ο Μαραγκός έκλεισε 35 χρόνια στον κινηματογράφο! Και από το 1969 που εμφανίστηκε («Τσουφ»), μέχρι σήμερα («Black Μπεεε...»), γύρισε γύρω στις είκοσι ταινίες (μεγάλου, μεσαίου και μικρού μήκους και κινούμενο σχέδιο)!

Παίζουν: Εγκίστο Πεσόλε, Στάθης Μαραγκός.