Η έκθεση αυτή, που διήρκεσε 16 ολόκληρες μέρες, αποτέλεσε μία πρωτοποριακή, ιδιαίτερα τολμηρή πρωτοβουλία των ταξικών συνδικάτων της Ζώνης, που είχε αποτελέσματα που ξεπέρασαν τις προσδοκίες. Με τη βοήθεια, την προσφορά και την έμπνευση 80 καλλιτεχνών, από τις σκληρές συνθήκες δουλιάς και τους αγώνες αυτού του τμήματος της εργατικής τάξης, οι εργάτες της Ζώνης «διέλυσαν» το μύθο που καλλιεργούν ορισμένοι, ότι η τέχνη είναι για τους λίγους. Εδειξαν σε χιλιάδες ανθρώπους που πέρασαν από κει την ομορφιά, τη ζωντάνια της τέχνης, της προοδευτικής τέχνης, αυτής που εμπνέεται από το μόχθο του ανθρώπου.

Οι συναυλίες και οι θεατρικές παραστάσεις, οι πίνακες ζωγραφικής, οι φωτογραφίες, τα γλυπτά που επί 16 μέρες «πολιορκούσαν» το χώρο της Ζώνης και το μισοτελειωμένο σκαρί μεγάλης θαλαμηγού - σήμα κατατεθέν του πλούτου που συσσωρεύουν οι εφοπλιστές - όλα αυτά τα έργα των οποίων τα θέματα ήταν εμπνευσμένα από την άγρια εκμετάλλευση, τις σκληρές συνθήκες εργασίας που βιώνει αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης, αλλά και τους μεγαλειώδεις αγώνες που έχει αναπτύξει, έδειξαν ανάγλυφα ότι η τέχνη μπορεί να αποτελέσει ένα ακόμα μεγάλο εργαλείο της εργατικής τάξης, των παραγωγών του πλούτου, να διεκδικήσουν τον πλούτο που παράγουν. Και για το λόγο αυτό, όπως ανέφερε ο Σ. Πουλικόγιαννης «κλείνοντας» την έκθεση, η πρωτοβουλία αυτή θα καθιερωθεί και θα γίνει προσπάθεια να γίνει υπόθεση όλων των ταξικών σωματείων του Πειραιά και όχι μόνο, η τέχνη να «εισβάλει» και σε άλλους εργασιακούς χώρους.