Θα 'καναν για λίγο λούφα, λέει το σχέδιο, στα χαμηλά του Προυσού κι ύστερα θα παίρναν το παλιό το μονοπάτι στα δεξιά του ποταμού να φτάσουν μέχρι πάνω στο Καρπενήσι. Παράτολμο.

Η συνέχεια χειρότερη. Θα φύγουν απ' τη μεριά της Βίνιανης, θα μπουν στο ποτάμι και με πορεία βόρεια- ανατολική, θα αφήσουν δεξιά τον όγκο της Βράχας και μόλις περάσουν τη σκιά της Μάρτσας, στο ύψος της Σπνάσας θα ψάξουνε να βρούνε τις παλιές τις λούφες.

Νύχτα σκοπεύουνε να γυρίσουν λίγο πίσω και μέσα από τη ρεματιά του "Πεθαμένου" να φτάσουν στη Φιδόσκαλα. Ψηλά πια, απ' τον αυχένα, αφού αφήσουν δυο λουλούδια στη Νιάλα, θα κάνουνε παράκαμψη για κάτω στη Σάικα, κι ύστερα, λέει, θα τραβήξουν ξανά βόρεια κατά το Γκαβέλ. Πώς θα τα καταφέρουν να 'ναι εκεί ακριβώς στις 11 το πρωί της Κυριακής, ένας θεός το ξέρει. Επιμένουν ότι θα γίνει.

Εχουν "κολλήσει": Αμα ρίξεις, λέει, από κει μια γερή μπαταριά παίρνει ο αέρας τον αχό και τον απλώνει γύρω όπου φτάνει το μάτι. Λένε ότι μπορεί να ακουστεί ως και τον Ιταμο!».

Ασχετο: «Ποινικοποίηση της άρνησης της γενοκτονίας» σημαίνει ότι αύριο θα δικαστείς αν αρνηθείς να αναγνωρίσεις πως οι κομμουνιστές έκαναν γενοκτονία σε βάρος των ταγματασφαλιτών.

...Εχει ο καιρός γυρίσματα.

Προς το παρόν, απλά ταξιδεύουμε, με κείνο το βιβλίο του Τάκη Ψημένου υπό μάλης, για τους αντάρτες στα Αγραφα, και τους χάρτες από το βιβλίο του Αποστολόπουλου για την πορεία της Μεραρχίας... Κι έχουνε μπλέξει μες στο νου ονόματα, τόποι, οργή και μια απόφαση.