Εν συντομία
Κυριακή 4 Ιούνη 2006

«Καθότι το επώνυμό μου είναι Πίριπ και το βαφτιστικό μου είναι Φίλιπ, όταν ήμουν μικρός η γλώσσα μου δεν κατάφερνε να βγάλει κι απ' τα δυο ονόματα τίποτα πιο μακρόσυρτο ή πιο ξεκάθαρο από το Πιπ. Ετσι κι εγώ έλεγα τ' όνομά μου Πιπ κι έμεινε να με φωνάζουν Πιπ».

Ετσι χαριτωμένα ξεκινάει ο Κάρολος Ντίκενς αυτό του το μυθιστόρημα, για να μας εξιστορήσει στη συνέχεια την πορεία του νεαρού Πιπ, του φτωχού χωριατόπαιδου που οι συμπτώσεις τον οδηγούν στο Λονδίνο, στους κύκλους του «καλού κόσμου». Με ρεαλισμό και χιούμορ, ο συγγραφέας περιγράφει μέσα από τις περιπέτειες του νεαρού, τη σκληρή, πρώτη βιομηχανική εποχή στην Αγγλία. Οι κωμικές στιγμές ξεκαρδιστικές, οι δραματικές συνταρακτικές, εναλλάσσονται μέσα από το γαϊτανάκι των ηρώων. Οι περιγραφές για τον ανικανοποίητο έρωτα, τη φιλία, τη μοίρα, την εκδίκηση, τις ταξικές συγκρούσεις, την κοινωνική αναρρίχηση, την αρρώστια, το θάνατο και τη λύτρωση, αποτελούν μια εκπληκτική σύνθεση. Οι «Μεγάλες Προσδοκίες» εκδόθηκαν για πρώτη φορά το 1861 και σήμερα παρουσιάζονται σε μια καινούρια μετάφραση που συνοδεύεται από αποσπάσματα επιστολών, κριτικών και σχολίων, αιχμαλωτίζοντας ένα μικρό μέρος της έκπληξης και γοητείας που ασκεί αυτό το μυθιστόρημα εδώ και ενάμιση αιώνα. Η μετάφραση και το επίμετρο είναι της Αρτεμις Στασινοπούλου. Από τις εκδόσεις «ΠΟΛΙΣ».