Ο Ρίχαρντ Στράους (1864-1949) είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της τονικής μουσικής του εικοστού αιώνα. Ηταν πολύ γνωστός και ως διευθυντής ορχήστρας. Κυριότερές του δημιουργίες ήταν τα συμφωνικά ποιήματα (μεγαλόπνοες αυτοτελείς συνθέσεις για ορχήστρα με διάφορα θέματα και συμβολισμούς) και οι όπερές του. Αν και ο συνθέτης δε δημιούργησε τίποτα πραγματικά νέο σε σχέση με παλιότερους δημιουργούς (ήταν βασικά συνεχιστής της παράδοσης του Ριχάρδου Βάγκνερ), ήταν αυτός που ώθησε τη δύναμη του συμφωνικού ποιήματος ώστε να το κάνει να εκφράζει έναν ολόκληρο κόσμο από μόνο του. Σε μεταγενέστερα χρόνια η ορχηστρική γραφή του έγινε πιο λιτή και πιο κοντά στα «κλασικά» πρότυπα, χωρίς όμως να χάσει τίποτα από την ομορφιά της. Την περίοδο του ναζισμού στη Γερμανία τήρησε μία αμφιλεγόμενη στάση που του κόστισε όταν τελείωσε ο πόλεμος. Το έργο του έχει μεγάλη δύναμη και έχει επηρεάσει αρκετούς συνθέτες ακόμα και σήμερα.

Γενικά, οι μελωδίες του είναι έντονες και ρυθμικές. Τα συμφωνικά του ποιήματα έχουν μεγάλη εκφραστικότητα και επιδεξιότητα στο μουσικό λόγο. Το έργο του είναι αρκετά μεγάλο και σημαντικό: 15 όπερες, 3 μπαλέτα, 8 συμφωνικά ποιήματα («Τάδε έφη Ζαρατούστρα», «Δον Ζουάν», «Δον Κιχώτης» κ.ά.), Οικιακή Συμφωνία, Συμφωνία των Αλπεων, Μπουρλέσκα για πιάνο και ορχήστρα, 4 κοντσέρτα, Μεταμορφώσεις για 23 έγχορδα, 15 τραγούδια με ορχήστρα, 140 τραγούδια με πιάνο.