Εχουν παρουσιάσει πλούσιο έργο. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι σε όποιο πόστο κι αν βρέθηκαν, εξυπηρέτησαν απόλυτα τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Οι δύο υποψήφιοι για το Δήμο της Αθήνας, ο Νικήτας Κακλαμάνης από τη ΝΔ και ο Κώστας Σκανδαλίδης από το ΠΑΣΟΚ, είτε ως υπουργοί, είτε ως πρωτοκλασάτα στελέχη στο μηχανισμό των κομμάτων που ανήκουν, έχουν συμβάλει στο να χτυπηθούν τα συμφέροντα των εργαζομένων, στο να υλοποιηθεί η αντιλαϊκή πολιτική, στο να βρεθούν σε ακόμα χειρότερη θέση οι λαϊκές οικογένειες.

Οι πολιτικές των κομμάτων της πλουτοκρατίας που υπηρετούν, μοιάζουν σαν δυο σταγόνες νερό. Τώρα, όσο δύσκολο κι αν είναι, βρίσκονται αντίπαλοι και διεκδικούν το δημαρχιακό θώκο. Αλλωστε, έτσι το χρειάζεται για να λειτουργεί καλά το αστικό πολιτικό σύστημα. Εχουν, λοιπόν, «αποστολή υψηλού κινδύνου», αφού πραγματικά πρέπει να ψάξουν αρκετά τα επιτελεία τους για να βρουν διαφορετικά επιχειρήματα, προγράμματα και πρακτικές. Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο έχουν ήδη ξεκινήσει μια επιχείρηση εξαπάτησης των εργαζομένων, ώστε να κρύψουν... λόγια και να υποκλέψουν ψήφους. Παρουσιάζουν, λοιπόν, «μεγάλα οράματα», «σχέδια» και μιλούν για «όρεξη για δουλιά». Και λένε:

«Ο βασικός στόχος του συνδυασμού είναι η επένδυση στην ποιότητα ζωής για την καθημερινότητα του δημότη στην πόλη, σε μια μητροπολιτική Αθήνα με διεθνή αναγνωρισιμότητα και μητροπολιτικές δυνατότητες» (Νικήτας Κακλαμάνης στο «ΒΗΜΑ» - 11/6/2006).

«Με μόνο γνώμονα να γίνει πιο ανθρώπινη, πιο καθαρή, πιο ασφαλής, να προσφέρει μια δικαιότερη και πιο αναλογική κατανομή της ευημερίας, ένα ασφαλές μέλλον για όλους και μια χειροπιαστή προοπτική στη νέα γενιά» (Κώστας Σκανδαλίδης στο «ΒΗΜΑ» - 11/6/2006).

Ο ένας λέει ότι θα θεσπίσει αντιδήμαρχο Καθημερινότητας (Ν. Κακλαμάνης), ο άλλος «έξω τα ΙΧ από το κέντρο» (Κ. Σκανδαλίδης). Ο πρώτος μιλά για ποιότητα ζωής του πολίτη, ο δεύτερος για δικαιότερη κατανομή της ευημερίας. Και οι δυο το ίδιο προσπαθούν να πουν, ότι θα βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων του μόχθου. Ο ένας μιλά για «καθημερινή επαφή με τους πολίτες» ως μέσο για τη λύση των προβλημάτων τους! Ο άλλος μιλά για «περισσότερη ασφάλεια», δηλαδή καταστολή. Και οι δυο μιλούν για βελτίωση του κυκλοφοριακού, με «μέτρα κατά της παράνομης στάθμευσης» ο πρώτος, με «σύγχρονα μέσα μαζικής μεταφοράς» (αλήθεια πού θα κυκλοφορούν αυτά στους στενούς δρόμους της Αθήνας;) ο δεύτερος. Να, λοιπόν, η ποιότητα ζωής για τους υποψηφίους των κομμάτων της πλουτοκρατίας. Οχι γιατί και αυτά δεν είναι προβλήματα, αλλά οι λαϊκές ανάγκες ξεκινούν πρώτ' απ' όλα από την οικονομική κατάσταση των λαϊκών οικογενειών και τις βασικές ανάγκες για καλύτερη στέγη, καλύτερη εκπαίδευση, καλύτερη υγεία και πάνω απ' όλα δουλιά για όλους.

Δεν υπάρχει επομένως μεγαλύτερη υποκρισία και των δύο, με στόχο την παραπλάνηση. Πώς θα βελτιώσουν τη ζωή των εργαζομένων; Μήπως θα τους αυξήσουν το εισόδημα; Μήπως θα αντιμετωπίσουν την ανεργία; Μήπως θα διεκδικήσουν δημόσιες δωρεάν κοινωνικές υπηρεσίες; ΄Η μήπως θα διεκδικήσουν την κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην υγεία και την εκπαίδευση; Δε λένε κουβέντα για όλ' αυτά. Αλλωστε, η πολιτική των κομμάτων τους δεν αντιμετωπίζει τις ανάγκες των λαϊκών στρωμάτων, αφού βρίσκεται στην αντίπερα όχθη υπηρετώντας τους επιχειρηματίες. Επιχειρούν, λοιπόν, αμφότεροι να βάλουν μάσκες στην αντιδραστική πολιτική τους. Αλλωστε και οι δύο έχουν υλοποιήσει και στηρίξει στο παρελθόν αντιλαϊκές επιλογές και που βέβαια θα υλοποιήσουν και θα στηρίξουν και στο μέλλον είτε εκλεγούν δήμαρχοι είτε όχι... Η ιστορία τους είναι πολύ συγκεκριμένη. Και δε γίνεται από τη μια να μιλάνε για πράσινο και από την άλλη να παραδίνουν τους ελεύθερους χώρους σε ιδιώτες για οικοπεδοποίηση και κερδοφόρα επιχειρηματική εκμετάλλευση. Δε γίνεται να μιλούν για βελτίωση καθημερινότητας και να είναι υπέρμαχοι της εμπορευματοποίησης των πάντων.

Ο Κ. Σκανδαλίδης από τον Ιούλη του 1994 έως το Σεπτέμβρη του 1995 και από τον Οκτώβρη του 2001 έως τις βουλευτικές εκλογές του 2004 ήταν υπουργός Εσωτερικών και Δημόσιας Διοίκησης. Μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα μπήκε αρκετές φορές μπροστά για την υλοποίηση του αντιλαϊκού - αντεργατικού έργου της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ.

• Το Νοέμβρη του 2001 δηλώνει ξεκάθαρα σε συνάντηση με το ΔΣ της ΚΕΔΚΕ: «Δε δέχομαι τη λογική της κρατικής επιχορήγησης προς την Αυτοδιοίκηση». Και προεξοφλεί ότι τα έσοδα των δήμων θα προέρχονται στο μέλλον μόνο από φόρους και τέλη. Ανοίγεται έτσι ο δρόμος για τη λεγόμενη φορολογική εξουσία των δήμων, που μεταφράζεται σε πρόσθετα χαράτσια για τα λαϊκά εισοδήματα, μεγαλύτερη αφαίμαξή τους.
• Το παραπάνω βρίσκει απόλυτη εφαρμογή μέσα και από το νέο Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, για τον οποίο ο Κ. Σκανδαλίδης είχε «χύσει» πολλά κιλά ιδρώτα και είχε δαπανήσει ατέλειωτες ώρες σύσκεψης με τον πρώην πρωθυπουργό Κ. Σημίτη. Ο,τι προετοίμασε τότε το ΠΑΣΟΚ, το υλοποίησε τώρα η ΝΔ, που συνέταξε το σχετικό νομοσχέδιο και το έφερε στη Βουλή.
• Το Φλεβάρη του 2002 με Προεδρικό Διάταγμα μπαίνει μπροστά ένας ακόμα κατασταλτικός μηχανισμός, η Δημοτική Αστυνομία. Ενα από τα... οράματα του ΠΑΣΟΚ που αναλαμβάνει να υλοποιήσει ο Κ. Σκανδαλίδης.
• Στις 22 Γενάρη του 2003 ο Κ. Σκανδαλίδης ανακοινώνει ότι η μερική απασχόληση επεκτείνεται και στο δημόσιο και η αρχή θα γίνει από την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Κέντρα Εξυπηρέτησης Πολιτών). «Η μερική απασχόληση θα ξεκινήσει μεν από τις κοινωνικές υπηρεσίες, με 4ωρες επαναλαμβανόμενες βάρδιες, αλλά θα επεκταθεί και στις υπόλοιπες, που θα λειτουργούν και τις απογευματινές ώρες», είχε πει τότε.
• Το Δεκέμβρη του 2003 ψηφίζεται ο νόμος για τις εκλογικές δαπάνες στις νομαρχικές και δημοτικές εκλογές. Ενας από τους εμπνευστές είναι ο Κ. Σκανδαλίδης. Στην ουσία με αυτό το νόμο απαγορεύεται η πολιτική δράση των μικρότερων παρατάξεων, αφού δεν επιτρέπεται η ανάρτηση πανό, αεροπανό και η επικόλληση αφισών, εκτός από εκείνους τους χώρους που προσδιορίζονται από το νόμο.

Ο έτερος υποψήφιος της ΝΔ, ο Νικ. Κακλαμάνης, ως υπουργός Υγείας της κυβέρνησης της ΝΔ, έχει να παρουσιάσει αντίστοιχο έργο.

• Στις 14 Απρίλη 2004 ο υπουργός Υγείας Ν. Κακλαμάνης δηλώνει ωμά σε συνέδριο στην Κω για την Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας: «Ο ιδιωτικός τομέας θα βρει τη θέση του και το συμπληρωματικό του ρόλο μέσα στο σύστημα, χωρίς αντιδεοντολογικούς ανταγωνισμούς με τον δημόσιο, αλλά με μια δημιουργική και επωφελή για τον πολίτη άμιλλα».
• Την 1η Νοέμβρη 2004 ο Ν. Κακλαμάνης συναντά τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και συμφωνούν να προχωρήσουν νομοσχέδια για την Υγεία με γνώμονα αυτό της Πολυκλινικής. Το μοντέλο είναι το εξής: Ιδρυση ανώνυμης εταιρίας για τη γενικότερη διαχείριση των μονάδων Υγείας, με στόχο την εμπορευματοποίηση και την παράδοσή τους στους επιχειρηματίες.
• Τον Αύγουστο του 2005 υπογράφει απόφαση σύμφωνα με την οποία ενοικιάζονται 30 κλίνες ΜΕΘ από το «Ερρίκος Ντυνάν» για τη νοσηλεία ασθενών του «Ερυθρού Σταυρού», αλλά και για περιπτώσεις «εξαιρετικά επειγόντων περιστατικών». Το εξωφρενικό σε αυτή την ιστορία είναι ότι ενώ δίνεται χρήμα στους επιχειρηματίες κλινικάρχες, την ίδια στιγμή 150 πλήρως εξοπλισμένες δημόσιες κλίνες ΜΕΘ παραμένουν κλειστές επειδή η κυβέρνηση της ΝΔ αρνείται να προσλάβει 450 νοσηλευτές.

Ο Νικ. Κακλαμάνης, όταν ανακοινώθηκε ότι θα είναι ο υποψήφιος της ΝΔ για το Δήμο της Αθήνας, έδωσε και πάλι τα διαπιστευτήριά του στο μεγάλο κεφάλαιο. Στις 4 Μάη 2006 στην πρώτη προεκλογική του ομιλία, παρουσία επιχειρηματιών, δημοσιοποιεί τους στόχους του. Λέει συγκεκριμένα:

• «Οχι μόνο δε θα αρνηθούμε, αλλά θα επιδιώξουμε τη συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα».
• «Καλώ όλους τους οικονομικά ισχυρούς που θέλουν να αφήσουν το αποτύπωμά τους στην ιστορία αυτής της πόλης, να αγοράσουν οικόπεδα, να γκρεμίσουν υποβαθμισμένα κτίρια, να φτιάξουν ανάσες ζωής για τους πολίτες, κήπους που θα πάρουν το όνομά τους».
• «Ο δήμος έχει οικόπεδα αναξιοποίητα που συνήθως καταλήγουν μικροί σκουπιδότοποι στις γειτονιές. Γιατί να μη δώσουμε τη δυνατότητα στον ιδιωτικό τομέα να επενδύσει σε αυτά ώστε να διαμορφωθούν σε παιδικούς σταθμούς, σε χώρους άθλησης, σε παιδικές χαρές, σε εργαστήρια καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων;».

Είναι φανερό πως ό,τι ονειρεύονται και ο Νικ. Κακλαμάνης και ο Κ. Σκανδαλίδης είναι ήδη εφιάλτης για τους εργαζόμενους, τους νέους, τους φοιτητές, τους συνταξιούχους, τα λαϊκά στρώματα. Και τώρα επιχειρούν να εμφανιστούν ως «αθώοι» και «αμόλυντοι» της πολιτικής που οι ίδιοι εκπροσωπούν. Και που θέλουν μια πόλη «επενδυτών» και «επιχειρηματιών», που θα στήνουν την εργατική τάξη στο απόσπασμα. Μοιάζουν σε αυτό σαν δυο σταγόνες νερό...