«Η κυρίαρχη τάξη και οι πολιτικοί διαχειριστές των συμφερόντων της, πάντα επιχειρούν να μετατρέπουν τα σχέδιά τους σε "οράματα", "μεγάλες ιδέες", "εθνικούς στόχους". Σήμερα στον "εθνικό στόχο" της ΟΝΕ, που στο όνομά του ταλανίζεται ο λαός μας, έρχεται να προστεθεί ένας νέος "εθνικός στόχος" των Ολυμπιακών Αγώνων. Ενας καινούριος μηχανισμός οικονομικής πολιτικής, ιδεολογικής πίεσης του λαού μας.

Η δήλωση του πρωθυπουργού της χώρας ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες είναι στόχος ισάξιος, αλλά και μεγαλύτερος από την ΟΝΕ, σηματοδοτεί ότι η Ολυμπιάδα του 2004 θα αποτελέσει εργαλείο και άλλοθι για την επιβολή νέων αντιλαϊκών μέτρων, θα χρησιμοποιηθεί από την άρχουσα τάξη για την ενσωμάτωση των λαϊκών μαζών, την υφαρπαγή της συναίνεσής τους σε αντιλαϊκά μέτρα.

Η αντεργατική, αντιλαϊκή επιδρομή που ήδη βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, θα αποκτήσει νέα ώθηση και στην πύρινη τανάλια των πιο βίαιων αντεργατικών μέτρων θα επιχειρήσουν να αιχμαλωτίσουν όλα τα τμήματα της Εργατικής Τάξης, πρώτα και κύρια τους εργαζόμενους στην κατασκευή των ολυμπιακών εγκαταστάσεων.

Τα σχέδιά τους για το εξοντωτικό στρίμωγμα των εργαζομένων στις ολυμπιακές εγκαταστάσεις δεν τα έκρυψαν ούτε παράγοντες του "Αθήνα 2004", ούτε η παραδομένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ.

Το Νοέμβρη του 1999 ο τότε διευθύνων σύμβουλος της εταιρίας Κ. Μπακούρης εξέφρασε την επιθυμία του να υπογραφεί μνημόνιο μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων, προκειμένου να επιτευχθεί "εργασιακή ειρήνη", ώστε να μη γίνει καμία απεργιακή κινητοποίηση στους χώρους των Ολυμπιακών έργων μέχρι το 2004, χρόνο έναρξης των αγώνων.

Λίγο αργότερα ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, Χρ. Πολυζωγόπουλος, σε συνέντευξή του δήλωνε πως μπορεί να υπογραφεί μια "εθνική συμφωνία" για "εργασιακή εκεχειρία", ταυτιζόμενος έτσι πλήρως με τις προθέσεις της κυβέρνησης και της "Αθήνα 2004".

Το τι σημαίνει για κεφάλαιο, κυβέρνηση και πλειοψηφία της ΓΣΕΕ "εργασιακή ειρήνη", "εργασιακή εκεχειρία", δεν άργησαν ανερυθρίαστα οι παραδομένοι συνδικαλιστές να το διατυπώσουν, διατυπώνοντας παράλληλα και τις απόψεις τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Οι απόψεις της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ δε μας προξένησαν καμία έκπληξη. Κάθε άλλο έχει γνωστό παρελθόν και παρόν και οι εκτιμήσεις της είναι συνδεδεμένες με το ρόλο που εργολαβικά έχει αναλάβει, τη στήριξη της πιο άγριας αντιλαϊκής πολιτικής προς όφελος των συμφερόντων των ανθρώπων του χρήματος, που θεωρούν τους Ολυμπιακούς Αγώνες σαν πεδίο ασυγκράτητης κερδοσκοπίας.

Πέραν όμως των απόψεών της, η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις παρεμβάσεις που επιχειρεί γίνεται ακόμη πιο επικίνδυνη για τα συμφέροντα των εργαζομένων.

Η ΓΣΕΕ, προκειμένου να αξιοποιήσει, όπως αναφέρεται σε υπόμνημά της, την εμπειρία των Ολυμπιακών Αγώνων του 2000 πραγματοποίησε επίσκεψη στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας. Τις εμπειρίες της αυτές, όπως αναφέρει, προσπαθεί να τις εντάξει στα ελληνικά δεδομένα, σε ό,τι αφορά τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 στη χώρα μας.

Μεταφέροντας, μέσω του συντάκτη του υπομνήματος Γ. Μίχα, μέλους της Διοίκησης της ΓΣΕΕ και προέδρου του Εργατικού Κέντρου Πειραιά τις εμπειρίες από τις συμφωνίες που υπέγραψαν τα Συνδικάτα της Νότιας Ουαλίας με την κυβέρνηση δεν κρύβει τις προθέσεις της, να συμβαδίσει μ' αυτές τις συμφωνίες, συγκροτώντας με κράτος και εργοδότες φορέα που θα κινήσει σε "πνεύμα συνεργασίας και διαλλακτικότητας τις τυχόν εργασιακές προστριβές, προκειμένου να προαχθεί η ανάπτυξη ενός δημιουργικού χώρου εργασίας".

Μέρος των στόχων της συμφωνίας του φορέα θα είναι, όπως αναφέρει:

• Η μέριμνα, προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο της παραγωγικότητας προς όφελος όλων όσοι παίρνουν μέρος στις εργασίες!
• Η εφαρμογή καινοτόμων προσεγγίσεων τόσο όσον αφορά την επίτευξη όσο και την αποτίμηση της παραγωγικότητας.
• Θα μπορούσε κανείς να αναφέρει και άλλους στόχους του απαράδεκτου Υπομνήματος σήμερα και επιδιωκόμενης συμφωνίας αύριο, που συμπληρώνονται με το ότι τα συμβαλλόμενα μέρη "δεσμεύονται να ακολουθήσουν καινοτόμους προσεγγίσεις, προκειμένου να επιτευχθούν τόσο η βελτίωση της παραγωγικότητας όσο και η άνοδος της απόδοσης των εργαζομένων".

Αυτή όμως και μόνο η αναφορά σε μέρος των στόχων αρκεί για να καταλάβει κανείς τις προθέσεις της ΓΣΕΕ.

Η συνδικαλιστική ελίτ γνωρίζει ότι η αύξηση της εκμετάλλευσης δεν αυξάνεται μόνο με την παράταση της εργάσιμης μέρας, αλλά επιβάλλεται και με τη μορφή εντατικοποίησης της δουλιάς που ισοδυναμεί με παράταση της εργάσιμης ημέρας. Θέτοντας, λοιπόν, τη ζυγαριά να κλίνει συνέχεια υπέρ του κεφαλαίου και ενάντια στην εργατική τάξη μεριμνά, προκειμένου να επιτευχθεί το μέγιστο της παραγωγικότητας.

Οσο για τα οφέλη της παραγωγικότητας προς όλους και γι' αυτό γνωρίζει ότι η αύξηση της παραγωγικότητας μέσω της εντατικοποίησης δε δημιουργεί αξία για τους εργαζόμενους, αλλά υπεραξία για τους κεφαλαιοκράτες, όπως γνωρίζει ότι η λατρεία της παραγωγικότητας και του κέρδους από τη μεριά των εργοδοτών μετατρέπουν σε γκέτο τρόμου τους χώρους δουλιάς, με συνέπεια τη σημερινή βάρβαρη, αιματηρή πραγματικότητα με τους εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες. Απλά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τις προκλητικές παρεμβάσεις της και προτάσεις της αποδείχνει ότι έχει μετατραπεί καθ' ολοκληρία σε γρανάζι των μηχανισμών εκμετάλλευσης των εργαζομένων.

Το Υπόμνημα δεν παραλείπει βέβαια να δείχνει το δρόμο για το πώς θα ακρωτηριάζονται οι αντιδράσεις και αντιστάσεις των εργαζομένων.

Το ρόλο του «κυματοθραύστη» αντιδράσεων, αντιστάσεων, διεκδικήσεων των εργαζομένων τον αναθέτει σε ένα δοτό εργατικό Συμβούλιο, που όλοι καταλαβαίνουμε από ποιους εκπροσωπείται και ποιων συμφέροντα θα προωθεί.

Το Υπόμνημα - πρόκληση αναφέρει: "Το Εργατικό Συμβούλιο, θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την επίλυση των εργασιακών διαφορών», όπου η διαφωνία δεν επιλύεται, το θέμα θα παραπέμπεται στην επιτροπή εργασιακών σχέσεων". Δηλαδή, από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη.

Δε σταματούν όμως μέχρι εκεί. Οι εργασίες, όπως διατυπώνεται στο Υπόμνημα, κατά τη διάρκεια επίλυσης εργασιακών διαφορών θα συνεχίζονται κανονικά με την ίδια ροή που έχει προγραμματιστεί πριν από την εμφάνιση της διαφωνίας. Εν αναμονή της τελικής διευθέτησης των διαφορών!

Δηλαδή, με λίγα λόγια αυτό που επιδιώκει η ΓΣΕΕ είναι να υπάρξει συμφωνία στη χώρα μας για την κατασκευή και ολοκλήρωση των έργων της Ολυμπιάδας ανάλογη με αυτή την κυβέρνησης της Ουαλίας και των Συνδικάτων, συμφωνία που περιορίζει και καταργεί τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, συμφωνία προσαρμοσμένη στην επιδρομή για την πλήρη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την πιο άγρια εκμετάλλευση των εργαζομένων.

Μέσα από αυτήν την αναφορά, που εν μέρει καταγράφει τις προθέσεις κεφαλαίου κυβέρνησης, το ερώτημα σίγουρα που θα τεθεί από όλους εσάς, είναι: Και τα συνδικαλιστικά όργανα των οικοδόμων, γνωστά για τον ταξικό τους προσανατολισμό τι θα πράξουν, πώς θα βάλουν φραγμό στα σχέδια κεφαλαίου κυβέρνησης, σχέδια που στη συγκεκριμένη περίπτωση, μπαίνουν σε τροχιά υλοποίησης μέσω της συνδικαλιστικής αριστοκρατίας.

Η απάντησή μας σε αυτό το ερώτημα, τόσο της Ομοσπονδίας όσο και του Συνδικάτου Αθήνας, αλλά και όλων των Συνδικάτων που στην περιοχή ευθύνης τους θα πραγματοποιηθούν ολυμπιακά έργα είναι αποφασισμένη και ξεκάθαρη: Σε καμιά περίπτωση δε θα θυσιάσουμε κατακτήσεις και δικαιώματά μας στο όνομα των συμφερόντων εκείνων που ενδιαφέρονται να αξιοποιήσουν τη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων, για να πολλαπλασιάσουν τα κέρδη τους».