Θα εκτεθούν 550 αντικείμενα από την ανασκαφή για την ανέγερση του μουσείου (μεταξύ αυτών και ευρήματα από την ανασκαφή για το μετρό). Το γεγονός ότι τα ευρήματα χρονολογούνται από τα προϊστορικά χρόνια μέχρι τα βυζαντινά αναδεικνύει ξανά το τι θα μπορούσε να δημιουργηθεί στη θέση του σημερινού ογκώδους κτιρίου. Πόσο διαφορετική θα ήταν η περιοχή, αν αντί της πολιτικής επιλογής για τη χωροθέτηση του ΝΜΑ στου Μακρυγιάννη επιλεγόταν η δημιουργία ενός μεγάλου αρχαιολογικού πάρκου, οριοθετημένου από τον πεζόδρομο της Αεροπαγίτου και από τα άλλα σημαντικά πολιτισμικά στοιχεία της περιοχής.
Η εύλογη έγκριση της έκθεσης από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο συνοδεύτηκε από ορισμένες κρίσεις μέλους του συμβουλίου που επιχείρησε να απαξιώσει τις αντιδράσεις για τη συγκεκριμένη χωροθέτηση του ΝΜΑ ως ...«δυσφήμιση αυτού του μεγάλου έργου». Θυμίζουμε μόνο ότι κατά της συγκεκριμένης χωροθέτησης τάχθηκε το Ελληνικό Τμήμα του ICOMOS (Διεθνές Συμβούλιο Μνημείων και Τοποθεσιών), πάνω από 60 ελληνιστές, αρχαιολόγοι, ιστορικοί της αρχαιότητας, ερευνητές, πανεπιστημιακοί καθηγητές από τα μεγαλύτερα πανεπιστήμια της Γαλλίας και εκπρόσωποι άλλων φορέων με κοινή επιστολή τους, επιστήμονες - συνάδελφοι των μελών του ΚΑΣ, το ΚΚΕ με παρεμβάσεις του στη Bουλή και στο Ευρωκοινοβούλιο, πλήθος άλλων φορέων, ενώ ομόφωνα καταδικαστικό ήταν το ψήφισμα της 13ης Παγκόσμιας Γενικής Συνέλευσης του ICOMOS (1-5/12/2002, στη Μαδρίτη). Με το ψήφισμα αυτό, το ICOMOS ζήτησε από την UNESCO να διενεργήσει αυτοψία στου Μακρυγιάννη.
Αν αυτός ο (τεκμηριωμένος με στοιχεία) επιστημονικός και ιδεολογικοπολιτικός αντίλογος εκλήφθηκε ως «προσπάθεια δυσφήμισης» από το μέλος του ΚΑΣ, τότε αναρωτιέται κανείς: Ποιος δυσφημεί πραγματικά ποιον;