Αυτό ακριβώς είναι που επιχειρεί να δημιουργήσει η κυβέρνηση με το προσχέδιο που έδωσε στη δημοσιότητα για το νέο νόμο - πλαίσιο Πανεπιστημίων και ΤΕΙ (πιστή στο πόρισμα της επιτροπής του ΕΣΥΠ που είχε προηγηθεί).

Συγκεκριμένα:

• Θεσμοθετεί τη χρηματοδότηση των ιδρυμάτων από άλλες πηγές πέραν του κρατικού προϋπολογισμού.
• Ορίζει ότι η κρατική χρηματοδότηση θα διοχετεύεται στα ιδρύματα με βάση προγραμματικές συμφωνίες που θα κάνουν τα ιδρύματα με το υπουργείο Παιδείας (δηλαδή με βάση το κατά πόσο θα προσαρμόζονται τα ιδρύματα στις αναδιαρθρώσεις).
• Εισάγει ένα «μάνατζερ» σε κάθε ίδρυμα.
• Παράλληλα ορίζει ότι όλα τα στοιχεία σχετικά με τις υποδομές, την έρευνα, τις σπουδές, το προσωπικό και τους στόχους του κάθε Τμήματος θα δημοσιεύονται στο διαδίκτυο. Αυτό σε συνδυασμό με την «αξιολόγηση» σημαίνει ότι οι επιχειρήσεις θα αξιολογούν και θα επιλέγουν ποιες σπουδές, ποιες έρευνες και σε ποια ιδρύματα θα διοχετεύουν τις «παραγγελίες» τους για έρευνες και εργατικό δυναμικό.

Για να επιτευχθεί αυτού του τύπου η επιχειρηματική λειτουργία των ιδρυμάτων, που θα δουλεύουν ως καλοκουρντισμένες επιχειρήσεις σε άμεση σύνδεση με τον ιδιωτικό τομέα, εισάγονται και μια σειρά άλλες αντιδραστικές αλλαγές. Το κεφάλαιο έχει ανάγκη, για να λειτουργήσει έτσι η Ανώτατη Εκπαίδευση, να χτυπηθούν άμεσα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα φοιτητών, εκπαιδευτικών και εργαζομένων, ενώ βάλλεται και το ίδιο το δικαίωμα στις σπουδές για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών.

• Για τα συγγράμματα προβλέπεται η δωρεάν διανομή ενός και μόνο συγγράμματος ανά μάθημα (παραπέμπεται σε προεδρικό διάταγμα ο τρόπος που θα διανέμεται αυτό) και τα υπόλοιπα προφανώς θα τα πληρώνουν οι φοιτητές.
• Θεωρείται δεδομένο ότι οι φοιτητές που προέρχονται από τα φτωχότερα λαϊκά στρώματα θα πρέπει να δουλεύουν παράλληλα με τις σπουδές τους για να τα βγάλουν πέρα. Γι' αυτό προτείνονται οι λεγόμενες «ανταποδοτικές υποτροφίες», δηλαδή οι φοιτητές να δουλεύουν με μερική απασχόληση μέσα στο Πανεπιστήμιο!
• Αντί για εξασφάλιση δωρεάν σπουδών, προτείνονται προς τους φοιτητές άτοκα δάνεια, που θα αποπληρώνονται μετά από πενταετή άσκηση επαγγέλματος και μέσα σε δεκαπέντε χρόνια. Δηλαδή, νέα «φέσια» στις λαϊκές οικογένειες.
• Το υπερβολικό κόστος από τη μια και τα διαρκώς μεταβαλλόμενα προγράμματα σπουδών από την άλλη είναι δεδομένο ότι θα δημιουργούν τεράστια προβλήματα στους φοιτητές. Αυτό το γνωρίζει και η κυβέρνηση και προτείνει να ιδρυθούν υπηρεσίες υποστήριξης φοιτητών και σύμβουλοι σπουδών σε κάθε σχολή.

Η διατύπωση του προσχεδίου για το άσυλο είναι ότι «αναγνωρίζεται έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών και για την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία όλων ανεξαιρέτως των μελών των ΑΕΙ». Για παράδειγμα, αν οι φοιτητές με μια κινητοποίησή τους διακόψουν για μια μέρα τη λειτουργία μιας διοικητικής υπηρεσίας της σχολής τους, θα θεωρηθεί ότι κατέλυσαν το άσυλο! Αυτό συμβαίνει γιατί πολύ απλά, όταν το ίδρυμα λειτουργεί ως επιχείρηση, η οποιαδήποτε καθυστέρηση σε λειτουργίες του θα σημαίνει για το ίδρυμα οικονομικό «κόστος». Η αρμοδιότητα, δε, για την άρση του ασύλου από την πλευρά του ιδρύματος περνάει στο Πρυτανικό Συμβούλιο έναντι της Επιτροπής Ασύλου και της Συγκλήτου που ήταν μέχρι τώρα.

Η εκλογή των πρυτανικών θα διενεργείται από το σύνολο των πανεπιστημιακών, των φοιτητών και του λοιπού επιστημονικού και διοικητικού προσωπικού του ιδρύματος και οι ψήφοι τους θα καταμετριούνται με βάση κάποιους συντελεστές βαρύτητας. Αυτό πρακτικά σημαίνει διαμόρφωση ενός εκλεκτορικού σώματος που δεν είναι συγκεκριμένο και μετρήσιμο. Αραγε πού θα δίνουν λόγο οι πρυτανικές αρχές που θα εκλέγονται από ένα τέτοιο θολό σώμα;

Περιορίζονται τα έτη σπουδών στα ελάχιστα που απαιτούνται για τη λήψη πτυχίου προσαυξημένα κατά 50%. Δηλαδή έξι χρόνια το ανώτατο όριο για τις τετραετείς σχολές, εφτάμισι χρόνια για Πολυτεχνεία και Γεωπονικές κ.ο.κ. Σ' αυτά τα έτη μπορεί να προστεθεί ένα ακόμα αν ο φοιτητής το ζητήσει και το ίδρυμα εγκρίνει το αίτημά του. Αν κάποιος δεν καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του σε αυτό το χρόνο διαγράφεται. Για όσους φοιτούν ήδη (ανεξάρτητα αν έχουν ξεπεράσει τα κανονικά έτη σπουδών) προστίθενται πέντε χρόνια πέραν της κανονικής διάρκειας σπουδών, μέσα στα οποία πρέπει να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους. Αυτές οι ρυθμίσεις, βέβαια, δεν εξυπηρετούν τίποτε άλλο παρά την εικόνα των ιδρυμάτων που - ξαναλέμε - η κυβέρνηση θέλει να τα κάνει να λειτουργούν σαν καλοκουρντισμένες επιχειρήσεις.

Επαναλαμβάνεται ο αντιεπιστημονικός διαχωρισμός Πανεπιστημίων και ΤΕΙ (διαχωρισμός επιστήμης και τεχνολογίας) στο πλαίσιο της «ανώτατης» εκπαίδευσης, ενώ χρησιμοποιείται ο όρος «γνωστικό» αντικείμενο σπουδών αντί για «επιστημονικό» αντικείμενο. Σημειώνουμε ότι «γνωστικό» μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε αντικείμενο σπουδών, χωρίς να έχει σχέση με την επιστήμη.

Το προσχέδιο περιλαμβάνει ακόμη μια σειρά άλλες ρυθμίσεις για το Διδακτικό και Ερευνητικό Προσωπικό, τις ενδεχόμενες αναδιαρθρώσεις σε σχολές και Τμήματα και άλλες επιμέρους ρυθμίσεις.