Το κέφι, η δημιουργία, η ελευθερία έκφρασης, η συλλογική δουλιά. Ολα «χτυπούν» στο κόκκινο. Ο λόγος για το 1ο Μαθητικό Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή». «Να γίνει θεσμός», «Το θέλουμε κάθε χρόνο», «αν γινόταν και κάθε μέρα», ήταν η απαίτηση, όπως εκφράστηκε χτες κατά την πρώτη μέρα του φεστιβάλ από εκατοντάδες μαθητές, οι οποίοι βρέθηκαν από νωρίς το απόγευμα στο Αλσος Περιστερίου.

Σε ένα χώρο, που τα «γιατί» και η κριτική μπορούν να ειπωθούν χωρίς κυρώσεις και αποβολές. Σε ένα χώρο, που μπορούμε «να παίξουμε τις μουσικές μας χωρίς να μας τις κάνουν μαντάρα για φράγκα». Να δουν κομμάτια απ' τη ζωή τους στα ταμπλό, όπως την «Οδύσσεια του μαθητή», ο οποίος, πελαγωμένος σε μια θάλασσα από ασύνδετες πληροφορίες και ψέματα, επιμένει να μάθει την αλήθεια και περικυκλωμένος από φιλόδοξους επιχειρηματίες που θέλουν να επενδύσουν στη συνείδησή του, αυτός, ο Οδυσσέας, φωνάζει «Εξω οι εταιρίες από τα σχολεία».

Να ενημερωθούν για τους υπεύθυνους των προβλημάτων στην πόλη τους και στη ζωή τους, αλλά και για το πώς θα «αποβάλλουμε την πολιτική τους». Γιατί ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΣΥΝ έδωσαν και δίνουν εξετάσεις. Και ήρθε η ώρα «να τους κόψουμε, να τους ρίξουμε κάτω από τη βάση». «Η πρώτη ψήφος μας να είναι αγωνιστική». Να «μην ακούτε αυτούς που λένε ότι η κατάσταση δεν αλλάζει. Η κατάσταση μπορεί να αλλάξει προς το καλύτερο. Να αφήσουμε κάτω από τη βάση όσους παζαρεύουν τη ζωή μας», όπως υπογράμμισε, μεταξύ άλλων, ο Θέμης Γκιώνης, γραμματέας της ΚΝΕ.

Οι συναυλίες συνεχίζουν αδιάκοπα. Τουλάχιστον 40 μαθητικά συγκροτήματα από κάθε γωνιά της Αθήνας «ροκάρουν» όσο πιο δυνατά μπορούν. Με τραγούδια εμπνευσμένα από όσα τους περιβάλλουν. Για τα ναρκωτικά, τους ψεύτικους παραδείσους, τους ψεύτικους ανθρώπους. Τραγουδούν: «Κοίτα να μείνεις όρθιος, κοίτα μη σε νικήσει. Ολα στη ζωή μπορείς να τα αντιμετωπίσεις».

Για τους ιμπεριαλιστές που καταστρέφουν - δολοφονούν για να κερδίσουν, τρομοκρατούν για να θωρακιστούν. Και τραγουδούν: «Να 'σαι σίγουρος πως θα σπάσουμε τον κώδικα του τρόμου». Και ρωτούν: «Τι βρωμάει, ρε παιδιά;» Κι απαντούν: «Το σάπιο σύστημά τους».

Και τα βιογραφικά στην ΚΝΕ δίνονται το ένα μετά το άλλο, καθώς: «Εδώ δεν είναι να 'μαι εγώ πάνω από σένα, ούτε εσύ πάνω από μένα. Εδώ είναι να είναι ο καθένας μας πάνω από τον εαυτό του».