Μπροστά μου ξεδιπλώθηκε και ο χειρόγραφος χάρτης εποχής όλων των χωριών της Κόνιτσας Νομού Ιωαννίνων, εκτός του αγαπημένου μου χωριού Πλαγιά (Ζέρμα), που απέχει μόλις 8 χιλιόμετρα από το Κεφαλοχώρι (Νέα Λυκόρραχη) και βρίσκεται απέναντι από το Κάντσικο (Δροσοπηγή), σε υψόμετρο 960 μέτρων στις βουνοπλαγιές του Γράμμου.

Στο νου μου ήρθαν ιστορικές μνήμες ηρωισμού και πατριωτισμού που πρόσφεραν στην τρίχρονη εποποιία του ΔΣΕ όλα τα χωριά που δείχνει ο χειρόγραφος χάρτης, από τον οποίο όμως λείπει η ξακουστή σημερινή Πλαγιά - η «Μικρή Κόκκινη Μόσχα», ένα γραφικό χωριό με τα σπίτια χτισμένα το ένα πάνω στο άλλο να ανεβαίνουν μέχρι την κορυφή μιας απόκρημνης πλαγιάς. Το χωριό αυτό σήμερα, λόγω κατολισθήσεων, έχει μεταφερθεί -«μετακομίσει» εκεί κοντά σε μια λιγότερο απόκρημνη πλαγιά, αυτό, όμως, δε μας εμποδίζει να θυμούμαστε τα παλιά μισοερειπωμένα κτίσματα του παλιού χωριού όπου διεξήχθησαν σημαντικές μάχες του ΔΣΕ. Γι' αυτό ο τόπος αυτός, το χωριό Πλαγιά, είναι δοξασμένος και η στάση σ' αυτό κάθε διαβάτη για να ξαποστάσει αποτελεί στάση στην ένδοξη ιστορία του, που ξεκινά από τους αγώνες του 1821 και φτάνει μέχρι σήμερα. Αρκεί να αναφέρουμε τη θυσία των 79 παλικαριών του χωριού που έχυσαν το αίμα τους για να ποτιστεί το δέντρο της λευτεριάς. Αποτελούν, λοιπόν, τιμή και δόξα αυτοί οι αγώνες και οι θυσίες του λαού μας και είναι φάρος φωτεινός για τις επόμενες γενιές.

Ζήτω τα 60 χρόνια του ΔΣΕ!

ΝΙΚΟΣ ΤΣΑΓΓΑΣ