Τι να πρωτοθαυμάσεις; Τη χώρα, όπου λεύτερο είναι το χασίσι και τώρα πλέον λεύτερο και το δικαίωμα στην παιδεραστία; Την επόμενη φορά που θα διαβάσετε για το πόσο προοδευμένη είναι η χώρα - πρόγονος των Μπόερς, να γνωρίζετε σε τι αναφέρεται αυτή η πρόοδος.

Επιμένουν διάφοροι στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ. Ολες οι σφαγές έχουν γίνει με επίκληση αυτού του Χάρτη.

Μνήμη: 1982: Οι Ισραηλινοί έχουν στριμώξει τις δυνάμεις της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης στο λιμάνι της Τρίπολης του Λιβάνου (σε κείνη την κρίση γεννήθηκε και η «Χεζμπολάχ»). Οργανώθηκε τότε διεθνής αποστολή σωτηρίας υπό την αιγίδα του ΟΗΕ. Ναυλώθηκαν πέντε ελληνικά πλοία. Οταν, μετά από 19 μέρες, τέλειωσε η αποστολή, οι εφοπλιστές είχαν βγάλει ένα νέο βαπόρι από το ναύλο στην πολεμική ζώνη και οι ναυτεργάτες έκαναν απεργία στον Πειραιά, για να πάρουν τα μεροκάματα της πολεμικής ζώνης.

Σήμερα, όποιος έχει σαπάκι σπεύδει να κλείσει συμβόλαιο για την πολεμική ζώνη. Από ανθρωπισμό! Μια ζωή κοράκια.

Στον καιρό του πολέμου, οι «ναι μεν αλλά» δεν έχουν τόπο να σταθούν. Οι «πασιφισμοί» πάντα ήταν ο φερετζές όσων θέλαν να μην τους ξεβράσει το κύμα και να τα 'χουν καλά με τα θύματα. Δε γίνεται. Κάποια στιγμή θα πάρεις θέση. Δες τον Καρκαγιάννη και θα καταλάβεις πως οι θέσεις που έπαιρνε άλλοτε, ως «ανανεωτής της αριστεράς» και αυτός, δεν είναι άσχετες με τις θέσεις που παίρνει σήμερα, αναρωτώμενος, δήθεν, για το δίκιο του Ισραήλ που το χαρακτηρίζει και πατριωτικό!

Ασχετο: Η αγωνιστική συμμαχία τεσσάρων πολιτικών δυνάμεων, με βεβαιωμένη παρουσία στο μαζικό λαϊκό κίνημα, παρουσίασε προχτές τις θέσεις της. Με εξαιρέσεις λιγότερες και από τους κόμπους ενός δαχτύλου, λέξη στον Τύπο. Ξεφτίλα; Μπα! Επιλογή! Για να πάψει κάθε αυταπάτη ότι στις στήλες του αστικού Τύπου υπάρχει χώρος για ό,τι η αστική τάξη πολεμά να εξαφανίσει.