Δύο χρόνια πριν κι ενώ η κυβερνητική εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν είχε αρχίσει ακόμη να εφαρμόζεται, περίπου 10.000 μαθητές Λυκείου -σύμφωνα με τα στοιχεία του ερευνητή εκπαιδευτικού Χρ. Κάτσικα, που δημοσιεύει η χτεσινή «Καθημερινή»- απέτυχαν να προβιβαστούν. Φέτος, ο αριθμός αυτός έχει ανέλθει στους 40.000 μαθητές, από τους συνολικά περίπου 248.000 μαθητές. Με άλλα λόγια, δηλαδή, ένας στους έξι μαθητές Λυκείου απέτυχε να προβιβαστεί, ενώ ο αριθμός των αποτυχόντων τετραπλασιάστηκε. Και αυτό, παρά την «εκκαθάριση», που έγινε τα τελευταία δυο χρόνια, διώχνοντας βίαια εκτός Λυκείου δεκάδες χιλιάδες μαθητές. Και ακόμη, παρά την ευεργετική ρύθμιση του υπουργού Παιδείας, που τον περασμένο Μάη κατέβασε τη βάση προαγωγής από το 10 στο 9,5.

Τι σημαίνουν όλ' αυτά; Πάντως, όχι ότι οι μαθητές της χώρας μας έγιναν ξαφνικά τεμπέληδες. Ούτε σημαίνουν, πως δεν προσπάθησαν ή δε διάβασαν, ούτε πως δεν πήγαν στα φροντιστήρια, τα οποία έκαναν χρυσές δουλιές τα τελευταία δυο χρόνια. Τα τραγικά αυτά νούμερα αποκαλύπτουν ένα εκπαιδευτικό σύστημα σε βαθιά κρίση, η οποία εντάθηκε ακόμη περισσότερο και άρχισε να δείχνει καθαρά τα δόντια της, από την εφαρμογή της κυβερνητικής μεταρρύθμισης. Τα στοιχεία αυτά φανερώνουν πόσο επιτακτικά αναγκαία είναι μια ριζικά διαφορετική πολιτική Παιδείας.

Αυτή είναι η αλήθεια, όσο κι αν οι αρμόδιοι -υπεύθυνοι εν πολλοίς της σημερινής, τραγικής κατάστασης- επιχειρούν να τη θολώσουν.