Ενας χρόνος «έκλεισε» χτες από το τραγικό αεροπορικό δυστύχημα στο Γραμματικό, και τα κρίσιμα ερωτήματα για τις πραγματικές αιτίες που οδήγησαν στη συντριβή του Μπόινγκ 737 της κυπριακής εταιρείας «Helios», που στοίχισε τη ζωή σε 121 ανθρώπους, εξακολουθούν να καλύπτονται από το σκοτάδι. Σύμφωνα με δηλώσεις που έκανε την περασμένη Τετάρτη ο επικεφαλής της ομάδας εμπειρογνωμόνων που συστάθηκε για να διερευνήσει τα αίτια της πτώσης του αεροπλάνου, το τελικό πόρισμα για τα αίτια, θα είναι έτοιμο τις επόμενες βδομάδες. Ωστόσο, ο Ακριβός Τσολάκης άφησε να διαφανεί με τις δηλώσεις του για το κατά πού θα κινείται το τελικό συμπέρασμα των ερευνών, αφού όπως είπε χαρακτηριστικά, «ο βασικός άξονας επί του οποίου κινηθήκαμε από την αρχή δεν έχει υποστεί μεταβολές και ότι ο ανθρώπινος παράγων υπό διάφορες ιδιότητες είναι επικρατούν στοιχείο στο πόρισμα»...

Ο «ανθρώπινος παράγοντας», λοιπόν, φαίνεται ότι ενοχοποιείται σύμφωνα με τους εμπειρογνώμονες, για ένα ακόμη τραγικό δυστύχημα, που έκοψε πρόωρα το νήμα της ζωής σε 121 συνανθρώπους μας.Την ίδια ώρα βεβαίως η πολιτική «απελευθέρωσης των αερομεταφορών» οδήγησε στη δημιουργία «φτηνών» ιδιωτικών εταιριών, που ουδόλως ενδιφέρονται για την ασφάλεια των πτήσεων και τη συντήρηση των αεροσκαφών αφού σκοπός τους είναι η κερδοσκοπία. Και βεβαίως το σύστημα έχει τον τρόπο να τις «βγάζει λάδι» σε ανάλογες περιπτώσεις μέσω του «ανθρώπινου λάθους». Αν και υπάρχει και άλλη μέθοδος. Να κλείνουν τυπικά αλλάζοντας ονομασία, όπως η «Ηλιος» που σύμφωνα με πληροφορίες έχει μετατραπεί σε «A-Jet».

Στον ανθρώπινο παράγοντα λοιπόν η αιτία, όπως άλλωστε συμβαίνει κάθε φορά που η κοινή γνώμη συνταράσσεται από τη σκληρή είδηση μαζικών θανάτων ανθρώπινων ψυχών, είτε αυτά είναι τα εργοστάσια - τάφοι της «Φαράν» και της «Ρικομέξ», είτε το πλωτό φέρετρο του ΣΑΜΙΝΑ, είτε τα πούλμαν με μαθητές στα Τέμπη, είτε οι εκατόμβες των θυμάτων και των σακατεμένων στα γιαπιά και στους υπόλοιπους χώρους δουλιάς....

Τις πρώτες κιόλας μέρες μετά την αεροπορική τραγωδία, πολλά στοιχεία είδαν το φως της δημοσιότητας σε εφημερίδες της Ελλάδας και της Κύπρου, σύμφωνα με τα οποία ο θάνατος των 121 ανθρώπων, κάθε άλλο παρά από ένα... ανθρώπινο λάθος ή εξαιτίας της... κακιάς στιγμής, προήλθε. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, υπήρχε αναφορά του Συμβουλίου Αρχών Πολιτικής Αεροπορίας της Ευρώπης, σύμφωνα με την οποία το μοιραίο αεροσκάφος της εταιρείας «Helios» ήταν το μόνο από τα 13 εγγεγραμμένα στο κυπριακό νηολόγιο, που δεν είχε άδεια πτήσης πάνω από τα 28.000 πόδια. Ακόμη, υπήρχε επιστολή του ειδικού συμβούλου του τμήματος Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου, με ημερομηνία 17 Μάρτη 2005, με την οποία απευθύνεται στην εταιρεία και προβαίνει σε σοβαρές διαπιστώσεις για προβλήματα, παραλείψεις και αδυναμίες της, αναφέροντας επίσης ότι δεν έγινε κανένας τεχνικός και πτητικός έλεγχος στα αεροσκάφη της. Και τέλος, το συμβόλαιο μεταξύ της Πολιτικής Αεροπορίας της Κύπρου και της αντίστοιχης βρετανικής, με το οποίο η Κύπρος ανέθεσε τον τεχνικό έλεγχο των αεροσκαφών της «ΗΛΙΟΣ» στη βρετανική Αρχή, έληξε στις 31 Μάρτη 2005, χωρίς να ανανεωθεί.

Το ΚΚΕ, από την πρώτη στιγμή του δυστυχήματος απαίτησε να πέσει άπλετο φως στην υπόθεση και να γίνουν γνωστά τα πραγματικά αίτια της αεροπορικής τραγωδίας, αλλά και να τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι. Ωστόσο, το ΚΚΕ δε στάθηκε μόνο εκεί, επισημαίνοντας και καταδεικνύοντας στους εργαζόμενους ότι η εμπορευματοποίηση και η ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών αγαθών και των λαϊκών αναγκών εξελίσσονται σε μια μεγάλη απειλή για την ασφάλεια και την ίδια τη ζωή του λαού. Για το ΚΚΕ ήταν από την πρώτη στιγμή ξεκάθαρο «πως το αεροσκάφος "HELIOS" έρχεται να προστεθεί στο μακρύ κατάλογο των μαζικών φονικών που γίνονται για το κέρδος, όπως στα Τέμπη, στη "ΡΙΚΟΜΕΞ", στο "ΣΑΜΙΝΑ" κ.α., καθώς και αυτά που συμβαίνουν καθημερινά στους εργασιακούς χώρους».

Οποιο κι αν είναι τελικά το πόρισμα της επιτροπής των εμπειρογνωμόνων, οι εργαζόμενοι της χώρας μας, δε θα πρέπει να ξεχνούν ότι ο ηθικός αυτουργός όλων αυτών των εγκλημάτων, δεν είναι άλλος από την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων, αφού καθημερινά αποδεικνύεται ότι στα πλαίσια του Μάαστριχτ και του ευρωμονόδρομου τα περιθώρια ελέγχου του κεφαλαίου και περιορισμού της ασυδοσίας του, είναι από ελάχιστα έως ανύπαρκτα.