Παρεμβάσεις στις προ ημερήσιας διάταξης συζητήσεις
Κυριακή 20 Αυγούστου 2006

Μοναδικός αντίλογος στις λογικές της υπαγωγής των διεθνών σχέσεων της Ελλάδας στις προτεραιότητες των ιμπεριαλιστών ήταν η θέση του ΚΚΕ στην προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την εξωτερική πολιτική που έγινε στις 31 Οκτώβρη 2005.

Η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο στην εξωτερική πολιτική το «να μη φέρουμε σε δύσκολη θέση τους εταίρους μας ή το ότι είμαστε μια μικρή χώρα», υπογραμμίζοντας ότι οι συσχετισμοί δύναμης σε διεθνές επίπεδο διαμορφώνονται από τους λαούς. Σχολιάζοντας δε αναφορά του Γ. Παπανδρέου ότι τόσο η ΕΕ όσο και οι ΗΠΑ επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ «δεν υπήρχε θέμα βαλκανικό για το οποίο δε μας ρωτούσαν» σημείωσε χαρακτηριστικά: «Σας ρωτούσαν γιατί ήξεραν ότι θα πείτε "ναι"». Αναπτύσσοντας τις προτάσεις του ΚΚΕ επιγραμματικά τόνισε ότι:

Παραπέρα το ΚΚΕ:

Ριζική αλλαγή για την αντιμετώπιση της ανεργίας

Για την αντιμετώπιση της ανεργίας χρειάζεται ριζική αλλαγή και αυτό είναι υπόθεση του λαού, τόνισε η Αλ. Παπαρήγα στη συζήτηση σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών που έγινε στις 27 Φλεβάρη του 2006. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, είπε:

- Δεν μπορεί να καταργηθεί η ανεργία όσο οργανώνεται η οικονομία και ολόκληρη η κοινωνία στη λογική του κέρδους και όχι με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες.

- Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί το ζήτημα όσο θεωρείται πρώτη παραγωγική δύναμη το κεφάλαιο.

- Δεν είναι δυνατόν ο πλούτος να παράγεται από τους πολλούς και οι ιδιοκτήτες των μέσων που παράγουν τον πλούτο να είναι οι λίγοι.

- Δεν είναι δυνατόν να θεωρείται ο άνθρωπος κόστος, να μετριέται η υπόθεση με το πόσο κοστίζει η εργασία.

- Εδώ χρειάζεται στην ουσία ριζική αλλαγή και αυτή δεν είναι αντικείμενο της Βουλής, αλλά υπόθεση του λαού.

Αναπτύσσοντας τα αμυντικά μέσα προστασίας των ανέργων και των οικογενειών τους πρότεινε την επιδότησή τους με το 80% του βασικού μισθού, όχι βεβαίως αυτού που δίνεται σήμερα, αλλά αυτού που διεκδικεί το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα. Τη δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και τη χορήγηση βιβλιαρίου ασθενείας σε όλους χωρίς όρους και προϋποθέσεις. Την επιδότηση ενοικίου για τους νέους και τις νέες άνεργες που νοικιάζουν σπίτι. Το «πάγωμα» δανείων κατά τη διάρκεια της ανεργίας και την ασφάλιση των ημερών ανεργίας.

Η γενικότερη πολιτική κρίνει και την περιφερειακή πολιτική

Στις 29 Μάρτη 2006 η Βουλή σε προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση ασχολήθηκε με το θέμα της Περιφερειακής Ανάπτυξης και όπως υπογράμμισε η Αλ. Παπαρήγα η γενική αντιλαϊκή πολιτική καθορίζει και την περιφερειακή.

«Για εμάς, είπε, δεν υπάρχει περιφερειακή πολιτική αν δε δεις τη γενικότερη πολιτική. Υπάρχει, βεβαίως, περιφερειακή πολιτική που εξειδικεύει την αντιλαϊκή πολιτική πάρα πολύ συγκεκριμένα. Αυτό έκανε το ΠΑΣΟΚ που υλοποίησε μεγάλο αντιλαϊκό έργο. Βοήθησε σε μια κρίσιμη περίοδο την προσαρμογή της Ελλάδας στην ΕΕ αλλά αυτό προκάλεσε τεράστια προβλήματα στο λαό. Και δεν έγινε στα δύο χρόνια. Η ΝΔ τώρα έχει ένα δύσκολο έργο σε αυτήν την προσαρμογή, αντιλαϊκό βεβαίως έργο».

Εφερε ως παράδειγμα το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης και υπογράμμισε:

«Το Γ΄ Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης γιατί έγινε; Επρεπε να προωθηθεί η ενιαία αγορά της ΕΕ και μάλιστα πριν γίνει η διεύρυνση, πριν οι δεκαπέντε γίνουν είκοσι πέντε. Επρεπε να γίνουν υποδομές για να προετοιμαστεί αυτός ο κλονισμός που θα ένιωθε η καπιταλιστική Ευρώπη με άλλες δέκα χώρες. Πού πήγαν τα έργα για τις μεταφορές, την ενέργεια και στην Ευρώπη και στην Ελλάδα; Εγιναν 30 μεγάλα δημόσια έργα επί ΠΑΣΟΚ αλλά δεν έγιναν για το λαό. Εγιναν για να διευκολυνθεί η κίνηση των κεφαλαίων και διαμορφώθηκαν κανόνες και υποδομές για την κυκλοφορία του χρηματιστικού κεφαλαίου, δηλαδή ό,τι αφορούσε σε τράπεζες, χρηματιστήριο και όλες τις εκφράσεις που έχει αυτή η κίνηση κεφαλαίου».

Δικομματικό θέατρο για την οικονομία

Σε ένα ακόμα δικομματικό θέατρο εξελίχθηκε η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση για την οικονομία στις 13 Απρίλη 2006, αφού τόσο ο πρωθυπουργός όσο και ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αντάλλαξαν μεν κατηγορίες για κακοδιαχείριση, αλλά και οι δύο βρέθηκαν σύμφωνοι στη λογική της «ανταγωνιστικότητας» και της συρρίκνωσης των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Στην παρέμβασή της η Αλ. Παπαρήγα αποκάλυψε το δικομματικό θέατρο, υπογραμμίζοντας μεταξύ άλλων:

«Πολύ φοβάμαι ότι γίνομαι κουραστική και ρουτινιάρικη, επαναλαμβάνοντας μια εκτίμηση που δεν μπορώ να την αποφύγω αυτή τη στιγμή: Οτι η αντιπαράθεση ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ που κλιμακώνεται και οξύνεται, είναι επικίνδυνη για το λαό, γιατί αποπροσανατολίζει, μπερδεύει, θολώνει συνειδήσεις, αλλά είναι και ασήμαντη με την έννοια - εμείς το λέμε απερίφραστα - ότι ασήμαντα ζητήματα και ασήμαντες διαφωνίες χωρίζουν τα δύο κόμματα όσον αφορά τη ζωή, τη δουλιά και τα δικαιώματα του λαού».

Δεν έχετε πολιτικές διαφορές απέναντι στην κεφαλαιοκρατία, είπε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και πρόσθεσε:

«Η ΝΔ, η οποία επί οκτώ χρόνια, ως αντιπολίτευση κατηγορούσε το ΠΑΣΟΚ, διατήρησε όλους τους νόμους και το θεσμικό πλαίσιο που άφησε το ΠΑΣΟΚ. Μάλιστα, το επαύξησε και βεβαίως το χειροτερεύει. Και το ΠΑΣΟΚ όμως, να έρθει στην κυβέρνηση την ίδια ρότα θα συνεχίσει. Για παράδειγμα η κυβέρνηση, όσον αφορά τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό, εφαρμόζει τις ενοποιήσεις, εφαρμόζει τον νόμο του ΠΑΣΟΚ. Βεβαίως κάτι θα προσθέσει, κάτι θα αφαιρέσει αλλά φαίνεται πως για τη ΝΔ δεν ήταν κακό το έργο του ΠΑΣΟΚ. Η ΝΔ τηρεί τα πάντα και όλο το θεσμικό πλαίσιο του ΠΑΣΟΚ έμεινε απείραχτο. Αυτή είναι η ουσία».

Παλλαϊκή αντίσταση στην εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης

Εν μέσω των φοιτητικών κινητοποιήσεων, το ΚΚΕ στις 26 Μάη 2006 προκάλεσε συζήτηση στη Βουλή για τις εξελίξεις στην ανώτατη εκπαίδευση, ζητώντας παλλαϊκή αντίσταση στην εμπορευματοποίηση της ανώτατης εκπαίδευσης.

Η Αλ. Παπαρήγα τόνισε ότι «είναι ολοφάνερο πως καμία πρόταση για την αναγέννηση της ανώτατης εκπαίδευσης δεν μπορεί να αντέξει και να καρποφορήσει εάν δε συνοδευτεί από την πάλη για ριζικές πολιτικοοικονομικές αλλαγές. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει η δυνατότητα σήμερα μια παλλαϊκή αντίδραση και αντίσταση, όχι μόνο των μαθητών, φοιτητών και σπουδαστών, αλλά του μεγαλύτερου μέρους των εργαζομένων, να αποτρέψει τα χειρότερα. Και αξίζει και αυτό γιατί κάθε εμπόδιο που προστίθεται δημιουργεί ακόμα περισσότερα εμπόδια και τραγωδίες για το μέλλον».

Αναφερόμενη στην ανάγκη αλλαγών και τομών που απαιτούνται στην ανώτατη εκπαίδευση υπογράμμισε: «Χρειάζονται μεγάλες αλλαγές, μεγάλες τομές και μεταρρυθμίσεις. Δεν πάει άλλο. Ούτε εμείς υπερασπιζόμαστε αυτό το σύστημα Παιδείας που υπάρχει. Οχι μόνο για τους εξωτερικούς λόγους και για τα φαινόμενα αλλά πολύ βαθύτερα. Ζητήσαμε αυτή τη συζήτηση προ ημερήσιας διάταξης και μάλιστα σε μία περίοδο που γίνονται κινητοποιήσεις φοιτητών και διδασκόντων πριν έρθει το σχέδιο νόμου. Να το πούμε καθαρά: Είναι αργά τότε, μέσα σε λίγες μέρες θα ψηφιστεί. Και τη ζητήσαμε γιατί θέλουμε όλα τα κόμματα να τοποθετηθούν».

Αποκαλύπτοντας τη δικομματική σύμπλευση, τόνισε ότι το νομοσχέδιο για την ανώτατη εκπαίδευση θα περάσει και θα γίνει νόμος γιατί «τη φιλοσοφία του την υποστηρίζει και το ΠΑΣΟΚ. Τη φιλοσοφία του, τον άξονα, γιατί κάποιες διαφορές, είτε θα υπάρχουν, είτε θα εφευρεθούν για να συντηρηθεί ο δικομματισμός».

Για ποια δημοκρατία;

Για τη λειτουργία του κράτους και των θεσμών ήταν η προ ημερήσιας διάταξης συζήτηση στις 22 Ιούνη, όπου και πάλι κυβέρνηση και ΠΑΣΟΚ έχυσαν κροκοδείλια δάκρυα για τα λαϊκά δικαιώματα και την κατοχύρωσή τους.

«Δεν μπορούμε να μιλήσουμε για μια δημοκρατική κοινωνία, όταν υπάρχει ανεργία, χαμηλόμισθοι, χαμηλοσυνταξιούχοι, επαγγελματίες που κλείνουν τα μαγαζιά τους και είναι γεμάτοι χρέη, αγρότες που οδηγούνται βίαια έξω από την παραγωγή, οι οποίοι χάνουν και τη μικρή τους ιδιοκτησία», τόνισε στην ομιλία της η Αλ. Παπαρήγα και υπογράμμισε:

«Ολα αυτά τα ζητήματα έχουν σχέση με τη δημοκρατία. Γιατί δημοκρατία δεν είναι μια βιτρίνα ούτε είναι απλώς τρόπος λειτουργίας του κοινοβουλίου, του συστήματος, των θεσμών και διαφόρων διαλόγων».

Στη Βουλή, είπε, συνήθως γίνεται λόγος για το δικαίωμα στη δουλιά, αλλά αυτό το δικαίωμα έχει θολώσει και αντικαθίσταται από τη λέξη «ευκαιρίες», προκειμένου να χτυπηθεί το δικαίωμα στην εξασφαλισμένη δουλιά.

Εμείς, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλάμε «για μια δημοκρατία η οποία συνδυάζεται με άμεσους και έμμεσους λαϊκούς θεσμούς εργατικού κοινωνικού ελέγχου και σε τελευταία ανάλυση μιλάμε για μια δημοκρατία η οποία αναγνωρίζει ότι, αφού ο λαός παράγει, ο λαός πρέπει να βρίσκεται στην εξουσία μέσα από άμεση και έμμεση αντιπροσωπευτική δημοκρατία».