Το κυβερνητικό πακέτο περιλαμβάνει λίγα ψωροευρώ στις συντάξεις του ΟΓΑ και στο ΕΚΑΣ, και ταυτόχρονα νέες ρυθμίσεις για την ακόμα μεγαλύτερη κερδοφορία του κεφαλαίου
Από το συλλαλητήριο στα εγκαίνια της ΔΕΘ (2005) που συνδιοργάνωσαν το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΥ και οι ΕΒΕ |
Πρώτον: Η πολιτική της κυβέρνησης δεν πρόκειται να καθοριστεί τώρα, αφού είναι εκ των προτέρων δεδομένη. Κινείται μέσα στα αυστηρά πλαίσια του Προγράμματος Σταθεροποίησης και Ανάπτυξης και του Προγράμματος Μεταρρυθμίσεων. Τα προγράμματα αυτά δεν είναι απλά λόγια. Είναι ο «καταστατικός χάρτης» της ΕΕ για το σύνολο των αλλαγών που έχουν δρομολογηθεί, προκειμένου να υλοποιηθούν οι στόχοι που επιδιώκει το κεφάλαιο στις σύγχρονες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος. Είναι το «συμβόλαιο» με την οικονομική ολιγαρχία που έχουν υπογράψει και η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Γι' αυτό άλλωστε ψάχνει κανείς με το μικροσκόπιο για να ανακαλύψει τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στα δύο κόμματα.
Δεύτερον: Στο επίκεντρο της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης, όπως πανομοιότυπα συνέβαινε μέχρι το 2004 με το ΠΑΣΟΚ, βρίσκονται τα ζητήματα της «επιχειρηματικότητας», της «ανταγωνιστικότητας» και της περιβόητης «εξωστρέφειας» των ελληνικών επιχειρήσεων. Από εδώ πηγάζει και ο ταξικός χαρακτήρας των μέτρων που προωθούνται, αφού για να εξασφαλιστούν οι καλύτεροι δυνατοί δείκτες αποδοτικότητας για το κεφάλαιο, η κυβερνητική πολιτική λειτουργεί ως οδοστρωτήρας για τα εναπομείναντα δικαιώματα των εργαζομένων και τις λαϊκές καταχτήσεις.
Τρίτον: Δεδομένες, για τον προσανατολισμό της οικονομικής πολιτικής για την επόμενη χρονιά, είναι και οι προθέσεις της κυβέρνησης για επιμέρους ρυθμίσεις και μέτρα. Πολύ περισσότερο που ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών δεν κουράζεται να υπενθυμίζει - κύρια σε κάποια στελέχη του κόμματός του - ότι η ΝΔ έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο να ακολουθήσει μια πολιτική η οποία θα τινάξει στον αέρα τα σημαντικά - κατά τον Γ. Αλογοσκούφη - επιτεύγματα της διετίας. «Ο εστί μεθερμηνευόμενον», είναι εκτός τόπου και χρόνου να καλλιεργούνται προσδοκίες ότι κάτι πρόκειται να αλλάξει στον τομέα της κατανομής του παραγόμενου από την κοινωνία πλούτου. Το αντίθετο μάλιστα. Οπως διαμήνυσε και την προηγούμενη Τρίτη, μετά από συνάντηση που είχε με τον γραμματέα του κόμματος Λ. Ζαγορίτη, η κυβέρνηση θα «υλοποιήσει τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει απέναντι στον ελληνικό λαό». Και για να μη δημιουργούνται αυταπάτες, έσπευσε να συμπληρώσει ότι όσα λέει αφορούν «τις δεσμεύσεις απέναντι στους χαμηλοσυνταξιούχους και τους χαμηλόμισθους».
Επειδή, λοιπόν, τα παραπάνω δεδομένα είναι που προσδιορίζουν το χαρακτήρα και το εύρος των οικονομικών μέτρων που θα ανακοινωθούν στη ΔΕΘ, αποτελεί απροκάλυπτη απάτη κάθε φιλολογία για τις δήθεν παροχές που θα περιέχει η πρωθυπουργική ομιλία. Αυτά που θα ανακοινωθούν θα προβλέπουν για το 2007 αύξηση των συντάξεων του ΟΓΑ, αύξηση του ποσού του ΕΚΑΣ και αύξηση του αφορολόγητου ορίου κατά 1.000 ευρώ. Για να μη δημιουργούνται απορίες, να σημειωθεί ότι όσοι ...«ωφεληθούν» από τις αυξήσεις στα επιδόματα του ΟΓΑ ή του ΕΚΑΣ δεν τους αφορά - λόγω ιδιαίτερα χαμηλού εισοδήματος - η αύξηση του αφορολόγητου, ενώ από την περίπτωση του αφορολόγητου, είναι πασιφανές ότι κερδίζουν όσοι έχουν ιδιαίτερα υψηλά εισοδήματα, εισοδήματα που δεν έχουν καμιά σχέση με το βαλάντιο των λαϊκών οικογενειών. Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι και συνταξιούχοι, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, θα πρέπει να βολευτούν με... αυξήσεις της τάξης του 2% και 3%, στην πραγματικότητα να καταδικαστούν σε ακόμα μεγαλύτερη μείωση της αγοραστικής δύναμης του εισοδήματός τους.
Με αυτά τα ψίχουλα, λιγότερα και από ψίχουλα στην πραγματικότητα, τα λαϊκά νοικοκυριά θα πρέπει να κλείσουν τις «τρύπες» που προκάλεσε η κυβερνητική πολιτική όλη τη χρονιά που διανύουμε. Και εδώ τι να πρωτοθυμηθεί κανείς: Τα 77 λεπτά που πήραν αύξηση οι μισθωτοί; Τα συνεχή άλματα στις τιμές των καυσίμων; Τις αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ; Τις ανατιμήσεις σε όλη την γκάμα των ειδών πρώτης ανάγκης; Τους νέους φόρους στις βενζίνες και τα τέλη κινητής τηλεφωνίας; Τη νέα έξαρση που παρουσιάζουν τα νοίκια των κατοικιών; Τα εισιτήρια στα πλοία, τις αυξημένες δόσεις για τα δάνεια στις τράπεζες, τα τσουχτερά εισιτήρια στα πλοία, την αφόρητη ακρίβεια για ολογοήμερες διακοπές; 'Η τη νέα οικονομική αφαίμαξη που θα υποστούν οι εργαζόμενοι τώρα που ανοίγουν τα σχολεία, με τα σχολικά είδη, τις αυξημένες τιμές στα φροντιστήρια, τα απλησίαστα επίπεδα άλλων εξωσχολικών, αλλά αναγκαίων, δραστηριοτήτων; Είναι φανερό ότι το ταμείο της λαϊκής οικογένειας είναι... μείον, και οι σχετικές απώλειες όχι μόνο δεν καλύπτονται αλλά διευρύνονται περισσότερο με βάση τα όσα θα εξαγγελθούν στη ΔΕΘ.
Τα παραπάνω όμως αποτελούν τη μία πλευρά του νομίσματος της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης. Στην άλλη, καταγράφονται νέα κέρδη για τους επιχειρηματίες, ακόμα μεγαλύτερες αποδόσεις για το κεφάλαιο, καινούρια προνόμια και ενισχύσεις για τις μεγάλες εταιρίες και τις πολυεθνικές. Από αυτή την άποψη είναι χαρακτηριστικό ότι μετά από μια χρυσοφόρα χρονιά για το κεφάλαιο, όπως ήταν το 2005, φέτος τα ταμεία των επιχειρήσεων σπάνε νέα ρεκόρ κερδοφορίας. Με βάση τα στοιχεία για τα κέρδη του πρώτου εξαμήνου του χρόνου των εισηγμένων στο Χρηματιστήριο εταιριών που δημοσιοποιούνται αυτές τις μέρες, εντελώς ενδεικτικά αναφέρουμε ότι στο εξάμηνο είχαμε τις παρακάτω μεταβολές:
Αυτή είναι και η επιτυχία της κυβέρνησης. Να ενισχύεται η κερδοφορία των επιχειρήσεων. Εκεί στοχεύει και το σύνολο των μέτρων που προωθούνται. Το φορολογικό νομοσχέδιο και η κατάρτιση του νέου κατ' όνομα αναπτυξιακού νόμου, η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και οι «συμπράξεις» δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα διάφορα προγράμματα χρηματοδότησης των επιχειρηματιών και άλλα μέτρα με τα οποία θα καταπιαστεί και ο Κ. Καραμανλής στη Θεσσαλονίκη, είναι οι αυθεντικές παροχές που προσφέρονται προς τους κεφαλαιοκράτες. Είναι τεράστια κονδύλια που δίνονται για την ανάπτυξη των επιχειρήσεων, κονδύλια που κατακλέβονται από τον ιδρώτα των εργαζομένων, αυτών που πραγματικά παράγουν τον κοινωνικό πλούτο.
Τι μπορεί να αλλάξει από όλα αυτά τα δυσοίωνα για τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα; Μπορεί να μην αλλάξει τίποτα, αλλά είναι δυνατόν να αλλάξουν τα πάντα. Αν περιμένουμε φιλολαϊκές αλλαγές από την κυβέρνηση της ΝΔ ή αύριο - μεθαύριο κάποια άλλη του ίδιου φυράματος, είναι απόλυτα βέβαιο πως το μόνο που θα προκύψει θα είναι νέες επιθέσεις ενάντια στην εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Αν όμως οι εργαζόμενοι στις πόλεις και τα χωριά, οι άνεργοι και οι αυτοαπασχολούμενοι, οι αγρότες, οι νέοι και οι νέες καταλάβουν πως η δύναμη ανήκει στους πολλούς και όχι στους ολιγάριθμους κεφαλαιοκράτες και τους λακέδες τους, όταν συνειδητοποιήσουμε πως ο συνεπής αγώνας και η οργανωμένη πάλη για τα δίκαια του λαού πάντα φέρνει αποτελέσματα, τότε θα έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις για να τεθεί τέλος στην κυριαρχία και τις αντιδραστικές επιλογές της πλουτοκρατίας και των πολιτικών υπαλλήλων της. Και η αντίσταση δεν είναι κάτι γενικό κι αφηρημένο. Είναι το εργοστάσιο και το γιαπί, είναι η γειτονιά και ο σύλλογος, είναι οι επερχόμενες δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές.