Στην ίδια λογική κινείται και η απόφαση 1701 για την επίθεση του Ισραήλ στο Λίβανο. Κάνει τη νύχτα μέρα, προσπαθώντας να πείσει και ταυτόχρονα σηματοδοτεί και επιβάλλει σαν εκτίμηση ότι η όλη κατάσταση δημιουργήθηκε από την απαγωγή δύο Ισραηλινών στρατιωτών. Καμιά καταδίκη μα ούτε απλή αναφορά για την απαγωγή Παλαιστινίων υπουργών και βουλευτών από το Ισραήλ.

Ψεύδονται όταν λένε ότι η ανάπτυξη της στρατιωτικής πολυεθνικής δύναμης έχει σαν αποστολή την αποφυγή των συγκρούσεων. Αν ήταν έτσι, γιατί δεν αναπτύσσεται στο βόρειο Ισραήλ ή ταυτόχρονα και στις δύο πλευρές της παραμεθορίου;

• Προώθηση Μεσογειακής πολιτικής, εκδημοκρατισμός των Αραβικών χωρών.
• Ενταξη επτά (7) χωρών της Περιοχής στο λεγόμενο συνεταιρισμό για την Ειρήνη.
• Εκπαίδευση αξιωματικών του Ιράκ.
• Δέσμευση του 8% των Ενόπλων Δυνάμεων κάθε χώρας άμεσα στο ΝΑΤΟ και του 40% στη συνέχεια.

Οι αποφάσεις αυτές καθορίζουν με σαφήνεια τις επιδιώξεις του λεγόμενου εκδημοκρατισμού, τους στόχους και τις συμμαχίες. Ακόμη και τη στρατιωτική συμμαχία του ΝΑΤΟ με την ένταξη στο λεγόμενο συνεταιρισμό για την Ειρήνη, στον προθάλαμο δηλαδή του ΝΑΤΟ, των χωρών Ιορδανίας, Αιγύπτου, Τυνησίας, Μαυριτανίας, Αλγερίας και Μαρόκου.

Στόχος στην Περιοχή, Συρία και Ιράν και οργανώσεις στην ευρύτερη Μ. Ανατολή, που έχουν χαρακτηριστεί ή αυτό μπορεί να το κάνουν στη συνέχεια, σαν τρομοκρατικές, ανεξάρτητα αν στη χώρα τους έχουν μεγάλη επιρροή ή πετυχαίνουν και κοινοβουλευτική πλειοψηφία, όπως είναι η Χαμάς και η Χεζμπολάχ.

Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους Ευρωπαίοι και άλλοι που πρωτοστατούν στη λεγόμενη καταπολέμηση της τρομοκρατίας, είναι που καταπατούν κάθε έννοια διεθνούς δικαίου. Βασικές αρχές, όπως είναι η καταδίκη της βίας και η απειλή χρήσης βίας, η μη ανάμειξη στα εσωτερικά των χωρών, έχουν περάσει στο περιθώριο, καταπατούνται βάναυσα, έχουν αντικατασταθεί από το δίκαιο του ισχυρού.

Ωστόσο, παρά τους αρνητικούς για τους λαούς συσχετισμούς δύναμης σήμερα, οι ιμπεριαλιστές και οι σύμμαχοί τους, δεν πετυχαίνουν πάντα και στο βαθμό που επιδιώκουν τους στόχους τους. Η πάλη των λαών, η μαζική λαϊκή καταδίκη των ιμπεριαλιστικών πολεμικών επιχειρήσεων και η πολύμορφη αντίσταση έχουν αποτελέσματα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι εξελίξεις στο Λίβανο, όπου Ισραήλ και ΗΠΑ δεν πέτυχαν αυτό που επιδίωκαν, ούτε κατάληψη του Νοτίου Λιβάνου, ούτε συντριβή της Χεζμπολάχ και εμφύλιο.

Φυσικά δεν πρόκειται να παραιτηθούν, μέσα και από τις δικές τους αντιθέσεις και προσπάθειες για ζώνες επιρροής οι ιμπεριαλιστές θα επιμείνουν στην προώθηση της πολιτικής τους. Εχει βέβαια αποδειχθεί ιστορικά ότι καμιά αυτοκρατορία δεν κατόρθωσε να κυριαρχήσει στον κόσμο, έναν τέτοιο στόχο όποιος τον επιδιώξει θα είναι η αρχή του τέλους του.

- Τμήματα των Ενόπλων μας Δυνάμεων βρίσκονται σε 15 χώρες, με δύναμη άνω των 1.200 και οικονομική επιβάρυνση 200 εκατ. ευρώ ετησίως. Και αυτό, τη στιγμή που στρατιωτική ηγεσία και κυβέρνηση μέσω του ΥΠΕΘΑ κάνουν λόγο για έλλειψη έμψυχου δυναμικού για την κάλυψη αναγκών άμυνας της χώρας.

- Σοβαρότατο ζήτημα είναι και οι στρατιωτικές δαπάνες που στον κρατικό προϋπολογισμό υπερβαίνουν το 10% και σύμφωνα με απόφαση του ΚΥΣΕΑ δρομολογούνται εξοπλιστικά προγράμματα 26 δισ. ευρώ για την ερχόμενη δεκαετία, τα οποία θα είναι ΝΑΤΟικών προδιαγραφών και δεν αφορούν κυρίως την άμυνα της χώρας, αλλά την ετοιμότητά τους για δράση εκτός συνόρων, στα πλαίσια ΝΑΤΟικών ή ευρωπαϊκών αποστολών.

- Κίνδυνοι δημιουργούνται και από το γεγονός ότι οι αμερικάνικες και ΝΑΤΟικές βάσεις σε Σούδα - Ακτιο αλλά και η πρόσφατη συμφωνία ΝΑΤΟ - Ελλάδας που προβλέπει ουσιαστικά πλήρη ελευθερία κινήσεων του ΝΑΤΟ στη χώρα μας, σε στεριά - θάλασσα και αέρα, με ταυτόχρονη οικονομική απαλλαγή από οποιαδήποτε φορολογία, αποτελούν προγεφύρωμα και ορμητήριο των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ ενάντια σε κράτη και λαούς της Περιοχής.

Οι προσεχτικές κυβερνητικές διατυπώσεις στα τελευταία γεγονότα δεν την απαλλάσσουν των ευθυνών που έχει για τη σωματική ακεραιότητα του δυναμικού των ΕΔ και τη διαφύλαξη των παραδοσιακών καλών σχέσεων με τα κράτη και τους λαούς των χωρών της Μέσης Ανατολής, σχέσεων που απειλούνται από τη συμμετοχή της χώρας στους σχεδιασμούς και τις ενέργειες των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ.

- Τα κόμματα της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και οι κυβερνήσεις τους το προηγούμενο διάστημα και σήμερα προσπαθούν να πείσουν ότι μπορεί να υπηρετούν την πολιτική της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης και να έχουν καλές σχέσεις με τις χώρες και τους λαούς που πλήττονται από αυτή την πολιτική και αγωνίζονται ενάντιά της. Κάτι τέτοιο δεν πάει μακριά, δεν μπορεί να είναι και με το χωροφύλακα και με τον κλέφτη. Αλλά και οι υποστηρικτές της ΕΕ δεν μπορεί να μιλάνε αφού στις αποφάσεις του ΝΑΤΟ οι χώρες - μέλη της συμμετέχουν και συναποφασίζουν με τις ΗΠΑ.

- Επομένως, ισχυρισμοί ότι εμπέδωση της ειρήνης μπορεί να πραγματοποιηθεί με στρατιωτική επιβολή, όπως ουσιαστικά είναι και η 1701 απόφαση του ΣΑ, ανεξάρτητα αν της στρατιωτικής δύναμης ηγούνται Γάλλοι ή Ιταλοί, δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, είναι προσπάθεια συγκάλυψης ευθυνών για ευθυγράμμιση με την πολιτική των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ.

α) Το Ισραήλ επιστρέψει στα σύνορα του 1967.

β) Δημιουργηθεί ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος, που θα περιλαμβάνει και την Ανατολική Ιερουσαλήμ.

γ) Δοθεί η δυνατότητα επιστροφής στο Ισραήλ όλων των Παλαιστινίων προσφύγων που εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τη χώρα, από το 1948.

δ) Αναγνωριστεί το Ισραήλ από τους Παλαιστινίους και τα Αραβικά κράτη.

ε) Οι λαοί κάθε χώρας, ελεύθεροι θα αποφασίσουν για την κυβέρνησή τους και το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα διακυβέρνησής τους.

Φυσικά δεν πρόκειται για εύκολη λύση αφού επιστροφή προσφύγων σημαίνει πληθυσμιακή αλλαγή στο κράτος του Ισραήλ, με τους Παλαιστινίους να φτάνουν το 40%, αλλά χωρίς αυτό και την ένταξη της Ανατολικής Ιερουσαλήμ όπου υπάρχει το τέμενος Αλ Ακσά, ιερός τόπος των Μουσουλμάνων μετά τη Μέκκα, με ταυτόχρονη αναγνώριση του Ισραήλ, η Ειρήνη δε θα υπάρξει.

Στη χώρα μας το φιλειρηνικό, αντιπολεμικό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα πρέπει να αναπτυχθεί και να δράσει σε μια τέτοια κατεύθυνση με αιχμή τη διεκδίκηση και απαίτηση να μη σταλούν κανενός είδους τμήματα των Ενόπλων Δυνάμεων της χώρας στο Λίβανο, στα πλαίσια της 1701 απόφαση του ΣΑ του ΟΗΕ, και την άμεση επιστροφή από Αφγανιστάν, Κόσσοβο κλπ. Ταυτόχρονα να δυναμώσει η αλληλεγγύη στους δοκιμαζόμενους λαούς και ο συντονισμός δράσης με τα κινήματα της Περιοχής και ευρύτερα.