2. Οπως είναι η όστια για τους καθολικούς και η θεία μετάληψη των πιστών της καθ' ημάς Ανατολής, έτσι και η αισθητική είναι για τους κομμουνιστές η πεμπτουσία της ύπαρξής τους. Η αισθητική δοκιμάζεται κάθε φορά στις εκλογικές αναμετρήσεις και οι διάφοροι σχηματισμοί, ανάλογα με το πρόσωπο το οποίο διαλέγουν για να μετέχουν στον εκλογικό στίβο, είτε το θέλουν είτε όχι, δηλώνουν με αυτό και την αισθητική τους.
3. Το πρόσωπο του Σπύρου Χαλβατζή δεν εκπροσωπεί μόνο την παράταξή του στην κάθοδ'ο της για τις εκλογές. Εκφράζει την αληθινή φύση όλων εκείνων που ψάχνουν για αυθεντικότητα. Ολων εκείνων που κατανοούν πως η υπέρβαση που ζητούν βρίσκεται στη διαρκή παρουσία και στην απλότητα του υποψηφίου. Δε νεανίζει όπως ο Κακλαμάνης, δεν παλιμπαιδίζει σαν τον Σκανδαλίδη, κυρίως δεν ξεπέφτει στη μέγιστη δυστυχία και των δύο: την άμετρη φιλοδοξία. Ετσι κι αλλιώς, αυτή την τόσο κοινή τάση την έχει ήδη πετάξει από πάνω του ο Σπύρος με την είσοδό του στο κίνημα.
4. Ο Δήμος της Αθήνας πρέπει να ξεπεράσει τη μοιρολατρία του που τον κάνει να γονατίζει μπροστά σε κάθε πλούσιο ιδιώτη. Γι' αυτό ας δώσουμε τα παπούτσια στο χέρι σε ορισμένες αυθεντίες οικονομικού τύπου και σε μεγαλόσχημους δημοσιογράφους που φιλοτεχνούν σ' αυτές τις δημοτικές εκλογές τις «αγιογραφίες» των Κακλαμάνη και Σκανδαλίδη.
5. Αρκεί μια βόλτα στο κέντρο της Αθήνας για να πάρει η όραση πτυχίο για το χάλι που βλέπει. Η παρουσία του Χαλβατζή μπορεί να γίνει καθοριστική, γιατί εδώ και χρόνια έχει συνδέσει την πολιτική του μοίρα με το δήμο. Αυτή η στάση βοήθησε όσους είναι δίπλα τους να μετέχουν στα κοινά όχι σαν παρατηρητές, αλλά σαν ενεργοί πολίτες, που δεν επιθυμούν απλώς να διορθώσουν τις ατέλειες του δήμου, αλλά να τον αλλάξουν άρδην.
6. Αίσθηση προκαλούν οι προεκλογικές δηλώσεις του «καημένου» παιδιού του Συνασπισμού Αλέξη Τσίπρα, που ονειρεύεται μια κατάσταση λούνα παρκ για τους Αθηναίους. Δεν πρόκειται για κάποια ανευθυνότητα (που κατοικεί μονίμως πια στο στόμα του νεαρού), αλλά για γελοίο ολίσθημα της ηγεσίας του κόμματός του. Αντιμετωπίζοντας το δήμο σαν μόδα, έδωσαν σ' ένα νεαρό το ρόλο του κράχτη, όπως συνηθίζεται έξω από τις ταβέρνες για να προσελκύουν υποψήφιους πελάτες. Φυσικά, η νεότητα δε συνδέεται με την ελαφρότητα. Υπάρχουν νέοι σοφοί, όπως και νέοι ηλίθιοι. Η ηλικία ουδέποτε κατοχύρωσε κανέναν όσον αφορά την ουσία του (ο Παζολίνι δικαίως έγραφε ότι ο όρος «νεότης» κατέστρεψε τη νεότητα). Δυστυχώς, όμως, ο Αλέξης Τσίπρας χρησιμοποιήθηκε με βάση τη ληξιαρχική πράξη της γέννησής του.
7. Ο Δήμος της Αθήνας αφανίζεται από δύο εχθρούς: Τον εκφυλισμό που του προκάλεσαν οι μικροαστοί και τη νοσταλγία που πάει να τον βουλιάξει. Το γεγονός ότι δεν είναι σύγχρονος, ότι δεν κατορθώνει ν' ανασάνει βαθιά, το οφείλει στις παρατάξεις της κεντροδεξιάς. Αυτοί έπαιξαν μαζί του, δημιουργώντας σιγά σιγά ανενεργούς πολίτες, που μόνο η θλίψη τούς αναγνωρίζει και τους μοιράζει πτυχίο. Σε αυτό το ζοφερό, ωστόσο, πλαίσιο ο Σπύρος και η άνασσα Αθηνά συναντιούνται κρυφά και συνεχίζουν τον αέναο διάλογό τους.