Σε συνέχιση του αγώνα με μοναδικό αίτημα την άμεση και πλήρη επαναλειτουργία του εργοστασίου λιπασμάτων στη Θεσσαλονίκη, χωρίς να χαθεί καμία θέση εργασίας, καλεί η παράταξη «Επιτροπή Αγώνα για τη Σωτηρία του Εργοστασίου» που συσπειρώνεται στο ΠΑΜΕ. Με ανακοίνωσή της δείχνει στους εργαζόμενους το δρόμο που πρέπει να επιλέξουν για να υπερασπιστούν το δικαίωμα στην πλήρη και σταθερή εργασία. Και αυτός ο δρόμος έρχεται σε σύγκρουση με το σχέδιο λειτουργίας που προτείνουν ΒΦΛ και κυβέρνηση, αλλά και με τους διαλόγους των υποχωρήσεων που πραγματοποιεί η πλειοψηφία του ΔΣ του Σωματείου, ευθυγραμμισμένη με τις συμβιβασμένες ηγεσίες του ΕΚΘ, της Ομοσπονδίας του κλάδου και της ΓΣΕΕ.

Αυτός ο δρόμος περνάει μέσα από τον ενωμένο και συντονισμένο αγώνα με το υπόλοιπο εργατικό λαϊκό κίνημα και την πάλη για τη λειτουργία του εργοστασίου στην προοπτική του Ενιαίου Κρατικού Φορέα Λιπασματοβιομηχανίας που και τις θέσεις εργασίας θα εξασφαλίσει και φθηνό και καλής ποιότητας λίπασμα για τους αγρότες. Οι εργαζόμενοι στα Λιπάσματα να κάνουν το πρώτο βήμα σήμερα, και να βρεθούν στη σημερινή μεγάλη λαϊκή κινητοποίηση στην πλατεία Αριστοτέλους, στο πλάι της μικρομεσαίας αγροτιάς που παλεύει ενάντια στην πολιτική που την ξεκληρίζει και κλείνει τα εργοστάσια.

Το σχέδιο που κατέθεσε η ΒΦΛ, για λειτουργία του εργοστασίου Θεσσαλονίκης με έως 120 άτομα, αποκαλύπτει πως δε δεσμεύεται για τη λειτουργία έστω και αυτών των μονάδων που αναφέρει. Διότι, από τη μία αφήνει ελεύθερο τον αριθμό των αποχωρήσεων και από την άλλη βάζει ως προϋπόθεση συνέχισης της λειτουργίας την παραμονή του κατάλληλου προσωπικού. Δηλαδή, αν πέσει ο αριθμός των εργαζομένων κάτω από τους 120 και αν φύγουν οι αναγκαίοι εργαζόμενοι, το εργοστάσιο θα κλείσει. Τεράστια είναι η ευθύνη της πλειοψηφίας της Διοίκησης του Σωματείου που σε συνεργασία με την κυβέρνηση συμφώνησε με τα «μέτρα προστασίας» χωρίς κανένα όριο στις απολύσεις, αν και για να ρίξει στάχτη στα μάτια, μιλούσε για αποχώρηση μόνο 95 εργαζομένων.

Σχετικά με τα «μέτρα προστασίας» που υπόσχεται η κυβέρνηση, καλεί τους εργαζόμενους να είναι «κουμπωμένοι» καθώς, όπως αναφέρει, υπάρχει αρνητική εμπειρία από ανάλογες εξαγγελίες. Ενώ σημειώνει ότι «οι νέοι εργαζόμενοι καταδικάζονται στο καθεστώς της μερικής απασχόλησης με 18μηνη εργασία που θα αγωνιούν αν θα ανανεωθεί η σύμβασή τους μετά την υποχρεωτική 4μηνή διακοπή. Αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν για τους νέους εργαζόμενους. Ανασφάλεια, φτώχεια, περιθώριο».