Τέσσερις μέρες πριν ανοίξουν οι πύλες για την κόκκινη γιορτή της νιότης και όλα έχουν πάρει το δρόμο τους. Με πολύ μεράκι, κέφι και αυτοθυσία η κόκκινη πολιτεία στήνεται για 32η χρονιά, στην Πανεπιστημιούπολη στα Ιλίσια. Προκειμένου όλα να είναι έτοιμα την Τετάρτη 13 Σεπτέμβρη και μέχρι και τις 16 Σεπτέμβρη να χτυπά εκεί η καρδιά της ανυπόταχτης νεολαίας. Η δουλιά συνεχίζεται αδιάκοπα χωρίς πρόσκαιρα κέρδη, ώστε όλα - οι χώροι των νέων εργαζόμενων, των φοιτητών, σπουδαστών, μαθητών, νέων στρατευμένων κτλ., οι εξέδρες, οι θεατρικές σκηνές, τα καλλιτεχνικά εργαστήρια - να είναι έτοιμα να υποδεχτούν μια άλλη πρόταση για τον πολιτισμό και τη ζωή, με συναυλίες, συζητήσεις, προβολές, θεατρικές παραστάσεις κ.ά.

Μεσημέρι και στην Πανεπιστημιούπολη μια μεγάλη ομάδα φίλων και συντρόφων συνεχίζει αδιάκοπα «το χτίσιμο της δικής μας γιορτής». Εργάτες, φοιτητές, νέοι, όλοι παρόντες. Για να τοποθετηθούν... τουλάχιστον 4.000 λάμπες, 300 ηλεκτρολογικοί πίνακες, πολλά χιλιόμετρα καλώδια, 50 τόνοι σίδερα, 2 τόνοι μπογιά, 3 χιλιόμετρα ύφασμα, περίπου 300 ταμπλό, 70 νοβοπάν, 100 τ.μ. καραβόπανο και να στήσουν μια από τις μεγαλύτερες σκηνές που έχει στηθεί, εκείνη της κεντρικής εξέδρας ύψους 16 μέτρων! Τουλάχιστον 150 άνθρωποι τη μέρα περνούν από το χώρο του Φεστιβάλ, μετά την εξεταστική τους, είτε μετά το μεροκάματο, για να βοηθήσουν στο στήσιμο ή στην περιφρούρηση.

«Το βγάζουμε πέρα μόνοι μας και είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση όταν ερχόμαστε την πρώτη μέρα και βλέπουμε την πολιτεία που χτίστηκε από μας», λέει μια από τις δεκάδες φοιτήτριες και καλεί κάθε νέο «να έρθει να γνωρίσει από κοντά την ΚΝΕ, να δει και να καταλάβει ότι δεν είμαστε αυτό που πλασάρουν πολλοί, "ξύλινη γλώσσα και συμπεριφορά"». «Να πάρουν μια γεύση από τον κόσμο που ονειρευόμαστε», προσθέτει η Αντονέλα και όπως σημειώνει ο Γιώργος «όποιος έρχεται, ξανάρχεται. Αυτός είναι ο στόχος μας».

Ενώ ο Αντώνης αναφερόμενος στη συλλογική προσπάθεια, σημειώνει: «Είναι ένα μεγάλο παράδειγμα συλλογικής προσπάθειας και εθελοντισμού, όχι όμως με την έννοια που τον εννοεί το κυρίαρχο σύστημα... "γίνε εθελοντής εσύ για να κερδίσει κάποιος λεφτά". Οι εργολάβοι και σπόνσορες δεν έχουν καμία δουλιά εδώ. Διαφορετικό είναι να βλέπεις μια υπόθεση δική σου, να βοηθάς εθελοντικά και κυρίως να μην αποσκοπείς στα κέρδη και είναι διαφορετικό να έχεις εργολάβους. Θα ήταν κάτι ξένο αν τα μέλη της ΚΝΕ έρχονταν εδώ σαν απλοί επισκέπτες. Τα τελευταία χρόνια κάνουν φεστιβάλ οι δήμοι κι άλλες πολιτικές νεολαίες, αλλά δεν έχει καμία σχέση. Στα άλλα βλέπεις χορηγούς, πρόσκαιρα οφέλη όπως πρόσκαιρος είναι και ο ίδιος ο καπιταλισμός». Οσο για τους χορηγούς και του φετινού Φεστιβάλ, δεν είναι άλλοι από «την ιδεολογία μας, τις αξίες και τα ιδανικά μας».