Τον περασμένο Απρίλη το Χαμπλ συμπλήρωσε 16 χρόνια λειτουργίας σε τροχιά γύρω από τον πλανήτη μας. Τα επιτεύγματά του, με την παροχή στους αστρονόμους λεπτομερών πληροφοριών που δεν έχουν προηγούμενο, αλλά και με τη δυνατότητα που πρόσφερε στους απλούς ανθρώπους να προσεγγίσουν την επιστημονική έρευνα μέσα από τις εντυπωσιακές φωτογραφίες ουράνιων σωμάτων που τράβηξε, επισκιάζονται από τη συζήτηση για την τύχη του. Καθώς η NASA προσπαθεί να αντιμετωπίσει τα εγγενή προβλήματα ασφάλειας και μεγάλου κόστους των Διαστημικών Λεωφορείων, η λειτουργική κατάσταση του Χαμπλ συνεχίζει να χειροτερεύει κι αν δε συντηρηθεί και επισκευαστεί, αναμένεται να φτάσει στο τέλος της χρήσιμης ζωής του το καλοκαίρι του 2008.

Το τι θα απογίνει το Χαμπλ δεν είναι ακόμα σαφές. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια, νέες τεχνικές που έγιναν δυνατές χάρη στις τεράστιες προόδους στην ηλεκτρονική και την πληροφορική, επιτρέπουν σε ζεύγη, τριάδες ή και μεγαλύτερες ομάδες επίγειων τηλεσκοπίων διακριτική ικανότητα ανάλογη ή μεγαλύτερη από αυτή του Χαμπλ, παρότι οι ακτίνες των ουράνιων σωμάτων που φτάνουν σ' αυτά τα παρατηρητήρια αλλοιώνονται από το πέρασμά τους μέσα από την ατμόσφαιρα. Επιπλέον, μεγάλο μέρος της παρατήρησης του ουρανού δε γίνεται στο ορατό φάσμα, αλλά στο τμήμα των ραδιοκυμάτων, των ακτίνων Χ και των ακτίνων γάμα. Με Χαμπλ, με το διάδοχο του Χαμπλ ή χωρίς οπτικό τροχιακό τηλεσκόπιο, η αστρονομία θα συνεχίσει να μας αποκαλύπτει πόσο μικρή μέσα στο αχανές σύμπαν είναι η γαλάζια μπάλα στην οποία κατοικούμε και γι' αυτό πόσο πολύτιμη.