Είναι γνωστή η καραμέλα του υπουργείου Παιδείας τα τελευταία χρόνια (σ.σ. ξεκίνησε από εκείνους τους απιθανοαπίθανους υπουργούς του ΠΑΣΟΚ και τη σκυτάλη πήρε η γαλάζια Αντουανέτα της οδού Μητροπόλεως), περί αξιολόγησης στο χώρο της εκπαίδευσης. Για τους εκπροσώπους του δικομματισμού, όλα τα ζητήματα της Παιδείας αρχίζουν και τελειώνουν με την αξιολόγηση. Δηλαδή, για τους υποψιασμένους, πρόκειται για την πλήρη χειραγώγηση του εκπαιδευτικού σώματος, ενώ το κύριο μέλημά τους είναι η πλήρης ιδιωτικοποίηση της Παιδείας. Εστω κι αν τυπικά η εκπαίδευση συνταγματικά ορίζεται ως δημόσιο αγαθό.

Το εγχείρημα έχει ξεκινήσει από τους δυο υπέρμαχους του νεοφιλελευθερισμού και υπό την υψηλή εποπτεία του ΟΟΣΑ και φυσικά της ΕΕ. Ηδη, τα περισσότερα μεταπτυχιακά προγράμματα των πανεπιστημίων υλοποιούνται «επί πληρωμή» και σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνούν τα δίδακτρα πανεπιστημίων του εξωτερικού. Για να μη συζητήσουμε τις διαδικασίες επιλογής των φοιτητών. Το συμβάν με το μακαρίτη καθηγητή Αλεξανδρόπουλο στην Κρήτη είναι νωπό, ανεξάρτητα αν ΜΜΕ και πανεπιστήμιο προσπαθούν να το κάνουν γαργάρα.

Εδώ και δεκαετίες, στο χώρο της προσχολικής αγωγής ανθούν οι ιδιωτικοί βρεφονηπιακοί σταθμοί, μια και το κράτος αρνείται να καλύψει πλήρως τις ανάγκες της χώρας. Παράλληλα, τα ιδιωτικά σχολεία στο χώρο της πρωτοβάθμιας και της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης λειτουργούν σχεδόν ανεξέλεγκτα, ιδιωτικά ΙΕΚ ξεφυτρώνουν καθημερινά, όπως και ιδιωτικά κέντρα ελευθέρων σπουδών, που έχουν βαπτιστεί ως «ιδιωτικά πανεπιστήμια» ή παραρτήματα ξένων πανεπιστημίων εξαπατώντας γονείς και μαθητές, με το κράτος (και τη Δικαιοσύνη) αμέτοχους ...παρατηρητές (και υποστηρικτές τους). Οι αλλαγές που ετοιμάζονται από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, με την αναθεώρηση του Συντάγματος και τα υπό ψήφιση νομοσχέδια, δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να υπόσχονται ακόμα «καλύτερες μέρες» στους ιδιώτες - δυνάμει πρυτάνεις!!

Αφορμή για το παρόν σημείωμα μια καραμπινάτη περίπτωση για το πώς εννοούν οι καρεκλοκένταυροι οπαδοί της «μεταρρύθμισης» την αξιολόγηση, τα κριτήρια που παίρνουν υπόψη τους και τις διαθέσεις τους. Στις πρόσφατες κρίσεις για την επιλογή υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης (ΠΕ) σε περιοχή της Αθήνας, για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση, συνέβη το εξής καταπληκτικό, που μόνον η «επιτροπή των σοφών» με τα γραφικά μέλη της θα μπορούσε να ερμηνεύσει. Δεν επελέγη εκπαιδευτικός με MASTER στην Περιβαλλοντική Εκπαίδευση (σ.σ. με βαθμό άριστα) και δημοσιεύσεις σε επιστημονικά περιοδικά και προκρίθηκαν δυο άτομα, τα οποία δεν είχαν ούτε ένα μεταπτυχιακό τίτλο. Ο ένας συμμετείχε στην εκδοτική ομάδα ενός επαρχιακού περιοδικού και ο άλλος ήταν υπεύθυνος την προηγούμενη περίοδο (σ.σ. χωρίς την παραμικρή εξειδίκευση).

Η λογική ήταν κάτι παραπάνω από σαφής. Παίρνουμε τον έναν (το δικό μας) κι έναν πράσινο (τον προηγούμενο) για να κρατάμε τις ισορροπίες και να μην έχουμε φασαρίες και διαπληκτισμούς με τους εταίρους μας. Τίμια μοιρασιά. Δε λέμε. Οσο για την επιστήμη και πιο συγκεκριμένα την περιβαλλοντική εκπαίδευση, ποιος νοιάζεται. Οι καρέκλες (και τα απορρέοντα εξ αυτών επιδόματα) μας ενδιαφέρουν. Εξάλλου αυτοί θα τους μαζεύουν ψήφους αύριο μεθαύριο. Τα υπόλοιπα είναι ψιλά γράμματα για τους «αγιατολάχ του μονεταρισμού». Ούτως ή άλλως, για άλλοθι θέλουν την ΠΕ στα σχολεία. Οπότε...