Οι πολλές και καταστροφικές πυρκαγιές είναι το μεγάλο θέμα των ημερών και οι εργαζόμενοι ακούνε τους κυβερνώντες, να μιλούν με αυτάρεσκη ικανοποίηση για την έγκαιρη και μεγάλη κινητοποίηση του κρατικού μηχανισμού, τη δύναμη πυρόσβεσης που διαθέτει η χώρα, κλπ., κλπ., ενώ για όλα τα κακά φταίνε «τα ακραία καιρικά φαινόμενα». Πολλά θα είχαμε να πούμε και για τους ισχυρισμούς αυτούς - άλλωστε, αρκετά γράφονται καθημερινά και στο «Ρ» και στον υπόλοιπο Τύπο - αλλά το μεγάλο πρόβλημα βρίσκεται αλλού. Και μπορεί η κυβέρνηση να μη θέλει να το καταλάβει, αλλά πρέπει να το καταλάβουν οι εργαζόμενοι. Οσο θα συνεχίζονται οι μέχρι σήμερα πολιτικές, που αντιμετωπίζουν το δασικό πλούτο της χώρας ως αντικείμενο κερδοσκοπίας, οι πυρκαγιές θα συνεχίζουν, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο έντονα, το καταστροφικό τους έργο. Μέχρι να μη μείνει δάσος για δάσος. Μέχρι να μη μείνει τίποτε για κάψιμο.

Αυτό πρέπει να καταλάβουν οι εργαζόμενοι και ο λαός και να πάρουν τα μέτρα τους. Τα δάση της χώρας - όσα έχουν απομείνει, δηλαδή - αποτελούν έναν αναντικατάστατο και απροσμέτρητο πλούτο, μια βασική προϋπόθεση και πηγή της ίδιας της ζωής, της δικής μας, των παιδιών μας, αλλά και των μελλοντικών γενιών.