Τις πρώτες τροχιοδρομικές βολίδες κατά ιστορικών εργατικών δικαιωμάτων και τη νομοθετική εδραίωση ενός νέου μοντέλου «ευέλικτης εργασίας», άρχισε να εξαπολύει η κυβέρνηση, ενόψει και της αυριανής Κυβερνητικής Επιτροπής, στην οποία αναμένονται να παρθούν κρίσιμες αποφάσεις. «Χρειάζεται ένα σοκ στις πολιτικές μας», δήλωσε απροκάλυπτα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας Γ. Παπαντωνίου, μετά τη χτεσινή σύσκεψη στο ΥΠΕΘΟ, για τις εργασιακές ανατροπές, οι οποίες ήδη εξετάζονται συγκεκριμένα από τα κυβερνητικά επιτελεία.

Στην πραγματικότητα, θα πρόκειται για ηλεκτροσόκ στο σώμα της εργατικής τάξης, που, με πρόσχημα τη βελτίωση της απασχόλησης, θα θέσει επί τάπητος όλο το φάσμα των εργασιακών θεμάτων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Από την αύξηση της μερικής απασχόλησης, τη μείωση των εργοδοτικών εισφορών, μέχρι την αύξηση των ορίων στις απολύσεις, την ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας και την υιοθέτηση νέων μέτρων πριμοδότησης της εργοδοσίας.

Οπως προέκυψε και από τη χτεσινή σύσκεψη, στην οποία, εκτός του Γ. Παπαντωνίου, συμμετείχαν ο υπουργός Εργασίας Τ. Γιαννίτσης, οι υφυπουργοί Χ. Πρωτόπαππας και Ν. Φαρμάκης, ο γγ του ΥΠΕΘΟ Σ. Τραυλός, ο οικονομικός σύμβουλος του πρωθυπουργού Γ. Χαρδούβελης και ο πρόεδρος του ΣΟΕ Γ. Στουρνάρας, για την κυβέρνηση «όλα τα ζητήματα είναι ανοιχτά». Πράγμα που σημαίνει ότι, για την κυβέρνηση, δεν υπάρχουν εργατικά κεκτημένα, δεν υπάρχουν μη διαπραγματεύσιμα δικαιώματα των εργαζομένων.

Μάλιστα, σε δηλώσεις του, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων Τ. Γιαννίτσης κινδυνολογεί με την αύξηση της ανεργίας - που είναι αποτέλεσμα της μέχρι τώρα κυβερνητικής πολιτικής - για να υποστηρίξει ότι «είναι ανάγκη να δούμε συνολικά και προσεκτικά τις πολιτικές μας, γιατί η ακινησία θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια σε φτωχές επιδόσεις». Ειδικότερα, ο υπουργός ξαναθέτει - όπως και σε πρόσφατη συνέντευξη - το ζήτημα της μείωσης των ασφαλιστικών εισφορών και τις αλλαγές στο ισχύον σύστημα των ομαδικών απολύσεων, αν και, όπως λέει, δε θα εισηγηθεί αύξηση του ορίου του 2% στις ομαδικές απολύσεις.

Δίνοντας το στίγμα της αυριανής Κυβερνητικής Επιτροπής, ο Γ. Παπαντωνίου «μίλησε για κρίσιμη και καθοριστική συνεδρίαση, η οποία θα χαράξει μια νέα πορεία». Το τι χαρακτήρα και υπέρ ποίων θα είναι η χάραξη αυτής της «νέας πορείας», φαίνεται και από την απάντηση που έδωσε σε σχετική ερώτηση. «Υπάρχει ένα πλέγμα μέτρων και ρυθμίσεων - είπε ο υπουργός - που αναφέρονται και σε διάφορα έγγραφα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου ECOFIN, που επιδιώκουν να συμβάλουν στην τόνωση των προσλήψεων νέου προσωπικού». Και για να μην υπάρχει και καμιά αμφιβολία για το χαρακτήρα των μέτρων, συμπλήρωσε: « Στα μέτρα αυτά είναι και η ελάφρυνση του έμμεσου κόστους εργασίας. Πρέπει όλα αυτά να τα συνεξετάσουμε μαζί με τα άλλα μέτρα που αφορούν και την οργάνωση της αγοράς εργασίας, αλλά και θέματα κατάρτισης και εκπαίδευσης».

Σε άλλο σημείο των δηλώσεών του, ο Γ. Παπαντωνίου υπεραμύνθηκε της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης και μίλησε για «έναν από τους υψηλότερους ρυθμούς ανάπτυξης (της εθνικής οικονομίας) στην Ευρώπη και στον κόσμο». Μάλιστα, σε μια εκδήλωση «κοινωνικής ευαισθησίας», παραδέχτηκε ότι υπάρχει κάποιο πρόβλημα. «Είναι κρίμα - είπε - μια τόσο δυναμική οικονομία όπως η ελληνική, να μην παράγει ακόμα αντίστοιχες θέσεις δουλιάς...». Βέβαια, στα παραπάνω υπάρχει μια μικρή - πλην σημαντική - «λεπτομέρεια». Η δυναμική ελληνική οικονομία, όχι μόνο δεν παράγει ακόμα αντίστοιχες θέσεις δουλιάς, αλλά, ακόμα χειρότερα, καταστρέφει θέσεις εργασίας. Ο συνάδελφός του στην κυβέρνηση Τ. Γιαννίτσης -στις ίδιες δηλώσεις - κάνει λόγο «για αύξηση της ανεργίας μέσα στο 1999 κατά 44.000 άτομα και στασιμότητα στην αύξηση της απασχόλησης».

Αυτό δε, που ο Γ. Παπαντωνίου ονομάζει «δυναμική οικονομία» είναι η δυναμική αύξηση των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, που πραγματικά ξεχωρίζουν με την κερδοφορία τους, ανάμεσα στις επιχειρήσεις της Ευρώπης και του κόσμου. Είναι η δυναμική πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Η δυναμική πολιτική της λιτότητας και περικοπής των κοινωνικών δαπανών. Αυτή η δυναμική κερδοφορία των εργοδοτών είναι και μια βασική αιτία της αύξησης της ανεργίας.

Κοινή συνισταμένη των δηλώσεων των δύο υπουργών, ήταν η ανάγκη «κοινωνικής συναίνεσης», η οποία φαίνεται ν' απασχολεί ιδιαίτερα τα στελέχη της κυβέρνησης, μια και η σχεδιαζόμενη επίθεση στα εργασιακά, είναι σίγουρο ότι θα προκαλέσει ευρύτερες αντιδράσεις και αγωνιστικές συσπειρώσεις.