Η λαϊκή οικογένεια πληρώνει κάθε χρόνο πάνω από 1 τρισ. δραχμές για την - κατά τ' άλλα - «δημόσια και δωρεάν» Παιδεία.

Το σχολειό είναι μια υπόθεση που όλο και περισσότερο αφορά στα πολυκαταστήματα για να πωλούν «φτηνά σχολικά» και τους διαφημιστές για να φτιάχνουν γελοίες διαφημίσεις - κράχτες των εν λόγω πολυκαταστημάτων. Το σχολείο είναι μια υπόθεση που όλο και λιγότερο εντάσσει το παιδί στη διαδικασία της σκέψης, της μάθησης, της άμιλλας, της κοινωνικοποίησης.

Ολο και περισσότεροι είναι οι μαθητές που αναγκάζονται να εγκαταλείπουν τα σχολειά πριν καν ολοκληρώσουν την υποχρεωτική εκπαίδευση.

Απόφοιτοι των Λυκείων, χωρίς καμία ουσιαστική μόρφωση, εξουθενωμένοι από ένα σύστημα εξετάσεων όχι της γνώσης που απέκτησαν, αλλά από ένα σύστημα «εξέτασης» των ανθρώπινων αντοχών και της παπαγαλίας, είτε γεμίζουν κάθε χρόνο τα ταμεία των εμπόρων της γνώσης, είτε προστίθενται στις ουρές της ανεργίας και της ημιαπασχόλησης.

Χιλιάδες πτυχιούχοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ ψάχνουν το μεροκάματο σε «δουλιές του ποδαριού», μακριά από την επιστήμη και τις σπουδές τους, μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τον ήρωα της ταινίας που αναρωτιόταν πού πήγαν τόσα χρόνια στα θρανία.

*

Αυτή είναι η πραγματικότητα στο χώρο της Παιδείας. Αυτά είναι που φέρνουν σε απόγνωση τους γονείς, τους μαθητές, τα λαϊκά στρώματα. Και σίγουρα δεν είναι η απεργία των δασκάλων που φέρνει σε «απόγνωση» τους γονιούς, όπως διατυμπάνιζαν χτες - ενόψει του σημερινού πανεκπαιδευτικού συλλαλητηρίου - τα «παπαγαλάκια» της κυβέρνησης.