Η επέλαση του κεφαλαίου και η συγκέντρωσή του σε όλο και λιγότερα χέρια επιχειρηματιών με τη συνδρομή της κυβέρνησης στο χώρο της Υγείας, αναδύθηκε ανάγλυφα στο έκτακτο συνέδριο των ιδιωτικών φορέων Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας (ΠΦΥ), που έγινε το περασμένο Σάββατο. Την ίδια ώρα, τα νοικοκυριά καταβάλλουν σταθερά απ' την τσέπη τους 45% - 47% των συνολικών δαπανών Υγείας την τελευταία δεκαετία, ενώ οι εργαζόμενοι στις ιδιωτικές μονάδες Υγείας νιώθουν να σφίγγει η θηλιά της λιτότητας στο λαιμό τους, καθώς σε πολλές περιπτώσεις, όπως ομολόγησαν και οι εργοδότες τους, δεν έχουν να τους πληρώσουν, πιέζοντας έτσι για ανακοστολόγηση των τιμολογίων που καταβάλλουν τα ασφαλιστικά ταμεία.

Οπως σημειώθηκε στο συνέδριο, η κυβέρνηση προωθεί το σχέδιο του ΠΔ για την ΠΦΥ στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ). Με το σχέδιο που ΠΔ επαναδιατυπώνεται και συμπληρώνεται το ΠΔ 84/2001, που θέσπισε η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και προσαρμόζει το θεσμικό πλαίσιο στην ήδη άγρια επιχειρηματική δράση στο χώρο της Υγείας, όπου η αποδοτικότητα των κεφαλαίων κινείται σταθερά γύρω στο 25% την τελευταία πενταετία (στοιχεία της HELLASTAT, Σεπτέμβρης 2006). Δηλαδή, αν κάποιος το 2001 επένδυσε 100 ευρώ στο τέλος του χρόνου είχε κέρδος 24,4% και στα τρία επόμενα χρόνια αποσβέστηκαν τα 100 ευρώ που επενδύθηκαν.

Επίσης, ο χώρος της Υγείας παρουσιάζει μεγάλη συγκέντρωση, καθώς το 58% της αγοράς το κατέχουν μόλις «δέκα επιχειρηματίες». Η κυβέρνηση - αν και διατηρεί προσχηματικά τον όρο ότι την πλειοψηφία (51%) των μετοχών των ιδιωτικών εταιρειών θα την έχουν γιατροί - έρχεται να ενισχύσει τη συγκέντρωση του κεφαλαίου, απαλείφοντας τον περιορισμό του προηγούμενου ΠΔ ότι κάποιος ιδιοκτήτης φορέα ΠΦΥ, δεν μπορεί να δημιουργεί παραρτήματα της μονάδας του.

Παρότι ίσχυε αυτός ο περιορισμός, εν τούτοις συγκεκριμένος επιχειρηματίας κατάφερε να έχει 17 παραρτήματα στην Αθήνα και εφτά στη Θεσσαλονίκη. Το πέτυχε, ιδρύοντας ανεξάρτητες εταιρείες - που με βάση το υπουργείο Ανάπτυξης ήταν νόμιμες (!) - και τις παρουσίαζε ως παραρτήματα της ίδιας μονάδας ΠΦΥ μέσα απ' την ηλεκτρονική του σελίδα.

Αποκαλυπτική για τα τεκταινόμενα στο χώρο της επιχειρηματικής Υγείας ήταν η ομιλία ιδιοκτήτη διαγνωστικού κέντρου απ' την Κόρινθο: «Δεν έχει καμιά σημασία, είπε, αν το 51% των μετοχών το έχουν οι γιατροί. Γιατί οι γιατροί δε δίνουν μίζα; Το θέμα είναι πώς ασκείται σήμερα η εργαστηριακή δραστηριότητα. Οι Αραβες απ' το Ντουμπάι (σ.σ.: εννοώντας τους επιχειρηματίες που εξαγοράζουν επιχειρήσεις Υγείας στην Ελλάδα) δεν ήρθαν για μια γενική ούρων ή αίματος. Εχουν στόχο τις καινούριες εξετάσεις με τις ολιγοήμερες θεραπείες που στοιχίζουν χιλιάδες ευρώ. Θα βρεθούμε μπροστά σε έναν ορυμαγδό των νέων εξετάσεων».

Την κερκόπορτα των μαζικών εκχωρήσεων του φιλέτου των εργαστηριακών εξετάσεων στο μεγάλο κεφάλαιο ετοιμάζεται να ανοίξει πρώτο το ΙΚΑ.

Πριν από δέκα μέρες ο υποδιοικητής του Ιδρύματος Ιωάννης Κυρζόπουλος, σε συνάντησή του με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Ιατρικών Διαγνωστικών Κέντρων, ανακοίνωσε ότι οι εργαστηριακές εξετάσεις που δεν έχουν κοστολογηθεί θα δοθούν πακέτο με μειοδοτικό διαγωνισμό σε μεγάλα εργαστήρια. Ηδη το ΤΑΠ -ΟΤΕ έκλεισε τα εργαστήριά του και έδωσε με ανάθεση τις εργαστηριακές εξετάσεις σε αλυσίδα μονάδων ΠΦΥ, ενώ απ' το βήμα του συνεδρίου ο πρόεδρος του Συνδέσμου των Διαγνωστικών Κέντρων Γιώργος Ποταμίτης είπε ότι «επίκειται η ανάθεση των εργαστηριακών εξετάσεων των δημόσιων νοσοκομείων σε μεγάλα ιδιωτικά εργαστήρια».

Οι εξετάσεις μαζί με τις ιατρικές πράξεις, που δεν έχουν τιμή με βάση το Δημόσιο Τιμολόγιο, ξεπερνούν τις 1.000. Αυτές τις εξετάσεις τώρα οι ασθενείς τις πληρώνουν συνήθως από την τσέπη τους και στη συνέχεια διεκδικούν απ' τα ασφαλιστικά ταμεία μέσα από μια δαιδαλώδη διαδικασία ταλαιπωρίας μέρος των ποσών που πλήρωσαν.

Στα δημόσια νοσοκομεία οι ασθενείς πληρώνουν με τις λεγόμενες ενδεικτικές τιμές που καθορίζουν τα Διοικητικά Συμβούλια, με βάση κάποιες προτάσεις επιστημονικών εταιρειών. Για παράδειγμα, σε Ανοσολογικό Εργαστήριο μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου υπάρχουν περίπου 25 εξετάσεις που δεν έχουν κοστολογηθεί επισήμως και οι ενδεικτικές τιμές κυμαίνονται από 17 - 150 ευρώ.

Αν τις εξετάσεις αυτές τις κάνουν στον ιδιωτικό τομέα, τότε οι ασθενείς πληρώνουν μέχρι και 40% ακριβότερα.