Κάλπες ανοιχτές σήμερα σύντροφοι και κανείς μας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι οι ψηφοφόροι «δε μασάνε» τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, που κοντά τρεις μεταπολιτευτικές δεκαετίες τώρα, πουλάνε πανάκριβα οι γαλάζιοι και οι πράσινοι καβαλάρηδες της εξουσίας. Μασάνε και μηρυκάζουν ακόμα με τον ίδιο ρυθμό που μπαινοβγάζουν την πιστωτική κάρτα στα σουπερμάρκετ, στις τράπεζες, στη διαχείριση των ατέλειωτων δανικών με τα οποία ζούνε.
Στα σχολεία, που σε λίγο μεταρρυθμισμένα κι αυτά, θα διαφέρουν σε περιεχόμενο παρεχόμενης Παιδείας στη Σάμο και στα Γιάννενα, όσο διαφέρει η Κίνα από την Ουρουγουάη, η ενστικτώδης αγωνία, ο τρόμος για το αύριο, χάνονται σε μια μάχη ανελέητων εντυπώσεων.
Ακόμα και τώρα, με ανοιχτές τις κάλπες, έξω απ' τα εκλογικά τμήματα, στα τρένα και τα λεωφορεία, στα καφενεία, είναι ώρα να πείσουμε πως ακόμα και η ψήφος διαμαρτυρίας δεν μπορεί να είναι λευκή, μήτε άκυρη. Μόνο κόκκινη και αλληλέγγυα λαϊκή. Γιατί κάθε άλλη επιλογή ερμηνεύεται έντεχνα ως συναίνεση και ανοχή. Με την πολιτική να έχει υποχωρήσει μπροστά σε εξωφρενική «επίκαιρη» θεματολογία, η πολιτική σημαία αυτών των εκλογών πνίγεται στις πόρτες των κλειστών σχολείων με ατέρμονες συζητήσεις για την ασφαλιστική κάλυψη της αλλαγής φύλου!!!... Τέτοια πρωτοπορία...
Και κατεβαίνει ο δάσκαλος στο πεζοδρόμιο κι αγωνίζεται κι ύστερα απ' τα δακρυγόνα που δεν τον πτόησαν, έρχεται ο χειμώνας και το πετρέλαιο και τον βλέπεις να μαζεύεται και να ζυγιάζει το ξεπαγιασμένο σπίτι και τα χαμένα μεροκάματα της απεργίας.
Ερχεται κι ο γονιός που καίγεται στο καμίνι μιας δήθεν δωρεάν Παιδείας και μιας εφιαλτικής ανεργίας, που ξέρει τι χρειάζεται απ' το δάσκαλο και τρέχοντας για το μεροκάματο, συρρικνώνει τις απαιτήσεις του, υποχωρεί γιατί δεν έχει πού να «παρκάρει» το παιδί. Και προχωράει μπροστά στις κάλπες όχι αναρωτώμενος ποιο σχολείο στέλνει πώς τα παιδιά του στο μέλλον, αλλά ποιος πότε και πόσο γρήγορα θα του λύσει... το πρόβλημα διά της πάταξης κι όχι της νίκης της απεργίας.
Σύντροφοι, κυρίως όλοι όσοι, με το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, την Κομμουνιστική Ανανέωση και την Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών, οργώσατε γειτονιές και χώρους εργασίας, μήνες τώρα, εσείς που χτυπήσατε μαρμαρωμένες συνειδήσεις και βολεμένες καθημερινότητες. Εσείς που αντέξατε την επαφή με την απελπισία και τα χρόνια, άρρωστα στη διάρκειά τους προβλήματα της πλειοψηφίας των πολιτών. Εσείς που ξέρετε πως ο αγώνας ο καλός είναι ο αταλάντευτος και αδιαπραγμάτευτος σε συνθήκες τόσο υποχώρησης όσο και ενίσχυσης των ριζοσπαστικών δυνάμεων ενός λιπόθυμου πολιτικά τόπου, σαν την πατρίδα μας αυτόν τον καιρό. Εσείς κι εμείς όλοι μαζί σας, είστε η ελπίδα κι η απάντηση της επόμενης από τις εκλογές μέρας. Ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Γιατί όταν η σχισμή κλείσει και το κουτί ανοίξει τότε μετριούνται οι ριψάσπιδες και οι υπερασπιστές των μετεριζιών.
Θα πάμε καλά. Ποτέ τόσο καλά όσο απαιτεί μια ρεαλιστική κι εφικτή ανατροπή και του συσχετισμού δύναμης και της κυρίαρχης ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής. Αλλά όσο κοιτάμε την προοπτική της νίκης κατάματα, πάντα οι εκλογές κάτω κι από τις πιο αντίξοες συνθήκες θα 'ναι απλώς μια μάχη σ' έναν πόλεμο που αναμφίβολα θα κερδίσουμε. Καλό βόλι σε στόχο προαποφασισμένο. Το φως το δίνουν οι αγώνες πάντα, ενώ τ' αποτελέσματα ενίοτε... Το μετερίζι να μην είναι κάλπικο. Γιατί η κάλπη ξεγελά.
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ