Μια συγκλονιστική στο περιεχόμενό της, απόλυτα καθαρή στη στόχευσή της, εξαιρετικά επίκαιρη για τη στιγμή που διανύουμε, ανοιχτή επιστολή προς όλους τους εκπαιδευτικούς, αλλά ταυτόχρονα δήλωση - δέσμευση απέναντι σ' όλη την εκπαιδευτική κοινότητα, απευθύνει το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο που έχει συγκροτηθεί και στο χώρο της εκπαίδευσης. Παραθέτουμε αυτούσιο το κείμενο:

«Τούτες τις μέρες είναι δύσκολο πολύ να ταξιδεύεις κόντρα στον άνεμο, να ανάβεις, όπως λέει κι ο ποιητής, χιλιάδες μικρές πυρκαγιές, που να φωτίζουν το σκοτάδι και να πυρπολούν τις ατίθασες ψυχές. Δύσκολος ο αγώνας μας και ωραίος, γι' αυτό και απαιτεί να πάρεις θέση, δάσκαλε, για όσα γίνονται για μας, χωρίς εμάς. Να πεις την αλήθεια στα παιδιά και στον κόσμο, για να μπορέσουν να έρθουν πιο κοντά σου. Να ομολογήσεις, δηλαδή, ότι:

• Αυτή η απεργία δε γίνεται για τα ψίχουλα ενός επιδόματος, όπως λένε οι συμβιβασμένες φωνές στα κανάλια, γιατί κάτι τέτοιο δεν αλλάζει την οικονομική σου κατάσταση που ολοένα χειροτερεύει. Να φωνάξεις πως δεν είσαι επαίτης επιδομάτων και συντεχνιακός ζητιάνος.
• Αρνιέσαι να γίνουν τα παιδιά και οι γονείς πελάτες του ευέλικτου σχολείου που σχεδιάζει το μεγάλο κεφάλαιο και εσύ πωλητής του ακριβοπληρωμένου εμπορεύματος της απόγνωσης και της αμάθειας για το φτωχό λαό.
• Αντιστέκεσαι στο σχολείο της αγοράς, ένα σχολείο στο οποίο θα φυλακίζεις παιδικά και εφηβικά όνειρα, επιτρέποντας να ορμήσουν στις αίθουσες οι χορηγοί και οι επιχειρήσεις και όλοι οι άνεμοι της ζούγκλας όπου τα μεγάλα ζώα κατασπαράζουν τα μικρά.
• Δε δέχεσαι να μετατραπείς σε υπάλληλο του Δήμου και των επιχειρήσεων και επιμένεις να παραμείνεις ιεροφάντης και λειτουργός μιας υψηλής κοινωνικής αποστολής, της παιδείας.
• Αρνιέσαι να "αξιολογείς" τους μαθητές σου σε φακέλους, για να τους εθίζεις στο φόβο και στην υποταγή. Αντίθετα, τους θέλεις με άποψη, αντίρρηση, αμφισβήτηση και προσωπικότητα άρτια και ολοκληρωμένη, προκειμένου να είναι σε θέση να ορίζουν οι ίδιοι τη ζωή τους. Αρνιέσαι να γίνεις γδάρτης της νεολαίας και να την κόβεις στα μέτρα του συστήματος.
• Δεν μπορείς να ανεχτείς οι γονείς να πληρώνουν, για να περιφέρεις τα παιδιά στους χώρους των εταιρειών, αντί να τα μαθαίνεις γράμματα και να τα κάνεις ανθρώπους, όπως χαρακτηριστικά λέει ο λαός. Δε γίνεται να κλείνεις τα μάτια σε αυτό το αντιπαιδαγωγικό σεργιάνι της ευέλικτης ζώνης, που θέλει τους μαθητές με έξοδα των γονιών τους να υποδέχονται μαζί σου τη ΔΕΛΤΑ, τη ΦΑΓΕ και την ΚΟΚΑ-ΚΟΛΑ, και να γεμίζουν οι τοίχοι των σχολείων με αφίσες των πολυεθνικών εταιρειών. Και όλα αυτά μέσα στο σχολικό πρόγραμμα και σε βάρος της μόρφωσής τους.
• Αρνείσαι να διδάξεις στα παιδιά τα ψέματα και τα παραμύθια των νέων βιβλίων, που δε χρειάζεται να επιμορφωθείς σ' αυτά για να τα καταλάβεις. Αρκεί να ξεφυλλίσεις λίγο τις σελίδες τους και να προσέξεις ότι πρέπει να διδάξεις τη γλώσσα με μαγειρικές συνταγές και αντί για την ομορφιά της ποίησης του Ελύτη, του Σεφέρη και του Ρίτσου, να εκγυμνάζεις τα παιδιά στη σύνταξη προσκλήσεων για πάρτι, τηλεφωνικών μηνυμάτων και στη χρήση ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Αρνείσαι να τα μαθαίνεις ότι η ΕΕ είναι μια ένωση πολιτών που ασχολείται με το περιβάλλον, τον πολιτισμό και την ειρήνη και όχι ιμπεριαλιστική μηχανή εκμετάλλευσης και πολέμου. Να διδάσκεις, δηλαδή, αμφίβολη ιστορία και απίστευτα ψέματα.
• Δεν αγωνίζεσαι μόνο για τα 1.400 ευρώ στον νεοδιόριστο, αλλά για να έχει τις ίδιες αμοιβές αξιοπρέπειας κάθε εργαζόμενος, ώστε να καλύπτει τις βασικές ανάγκες του σαν άνθρωπος. Η "εθνική" οικονομία τους βέβαια δεν αντέχει αυξήσεις στους εργαζόμενους αλλά επιτρέπει δισεκατομμύρια ευρώ κέρδη σε επιχειρήσεις και τοκογλύφους τράπεζες.
• Αρνιέσαι την αξιολόγηση του σχολείου και του εκπαιδευτικού έργου, γιατί δε στοχεύει στη βελτίωση της εκπαίδευσης, αλλά στην κατηγοριοποίηση των σχολείων. Η αποκέντρωση της εκπαίδευσης και η αξιολόγηση οδήγησαν, για παράδειγμα, τις τοπικές αρχές στο Λονδίνο να κλείσουν δεκάδες σχολεία, επειδή οι μαθητές τους, στην πλειοψηφία φτωχά παιδιά και από οικογένειες μεταναστών, βρίσκονταν πολύ κάτω από το μέσο όρο της επίδοσης στις εθνικές εξετάσεις. Εκεί ακριβώς στοχεύουν οι απανωτές εξετάσεις που υποδεικνύει το ΕΣΥΠ για τα σχολεία: στην εισαγωγή κριτηρίων ποσοτικών, ταξικών και όχι ποιοτικών.
• Εχεις τα ίδια όνειρα, προβλήματα με τους μαθητές σου και γι' αυτό χρειάζεται να τους συμπαρασταθείς και να απλώσεις το χέρι σαν δάσκαλος. Να καταργήσεις μέσα από αυτόν τον κοινό αγώνα για την εκπαίδευση τις διαχωριστικές γραμμές έδρας και θρανίου.
• Πάνω απ' όλα, ο αγώνας αυτός γίνεται για το μέλλον της εκπαίδευσης, γι' αυτό πρέπει να έρθει στο προσκήνιο το εκπαιδευτικό ζήτημα στο σύνολό του. Αυτό θα είναι το μεγάλο κέρδος αυτών των κινητοποιήσεων και η αρχή της δικαίωσης, να γίνει η Παιδεία υπόθεση λαού και ζωής.

Τώρα που οι εκμαυλιστές των καναλιών και η μαστροπός τηλεπλάνη μάς παρουσιάζουν ως νυχτερινά γκαρσόνια, πιτσαδόρους, ταξιτζήδες κ.ά., και θέλουν να πείσουν την κοινή γνώμη πως μόνο δάσκαλοι δεν είμαστε, τώρα που η κυβέρνηση μας απειλεί και η αξιωματική αντιπολίτευση σιγοντάρει το ίδιο ρεφρέν "χρήματα θα πάρετε αν δεχτείτε τις αντιδραστικές αλλαγές", τώρα είναι που χρειάζεται να πάρεις θέση.

• Να συσπειρωθείς και να παλέψεις κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών.
• Να δώσεις τη μάχη για την υπερψήφιση και την υιοθέτηση των ταξικών προτάσεων του πλαισίου του ΠΑΜΕ.
• Να συμπαρασταθείς στους αγώνες των μαθητών και με επιτροπές πρωτοβουλίας και αγώνα να προχωρήσεις σε κοινή δράση με τους γονείς, τα εργατικά συνδικάτα και άλλους φορείς κάθε γειτονιάς.

Σήμερα ο κόσμος έχει αλλάξει, το ίδιο και τα όνειρα. Μην επιτρέψουμε τα όνειρά μας να γίνουν ρηχά, πεζά και εφήμερα, ασπρόμαυροι εφιάλτες μιας ζωής δίχως νόημα. Δικαίωμα στο όνειρο σημαίνει: Διεκδικώ μιαν άλλη πραγματικότητα, αλλάζω ζωή.

Πάρε θέση, δάσκαλε. Δείξε το δρόμο στο λαό για την Παιδεία των σύγχρονων λαϊκών αναγκών και απαιτήσεων».