Ο Οχουάν, γεννήθηκε το 1843. Προερχόταν από τις λαϊκές τάξεις και αδιαφορούσε για το χρήμα και τα μεγαλεία, έτρεφε όμως μεγάλο πάθος για τις γυναίκες και το ποτό. Το 1897, μια περίοδο κατά την οποία η επί πεντακόσια χρόνια βασιλεία της δυναστείας των Τσόζουν στην Κορέα, έφθανε στο τέλος της, εκείνος εξαφανίστηκε. Ο Οχουάν έγινε διάσημος, όχι μόνον για το εξαιρετικό ταλέντο του, αλλά κυρίως, επειδή είχε τη δύναμη και την «ασέβεια» να εγκαταλείψει το αυτοκρατορικό παλάτι γιατί απλά, εκεί ένιωθε περιορισμένος και του έλειπε η έμπνευση...
Με έξοχες εικόνες, τόσο απλές, τόσο όμορφες όσο οι πίνακες του Οχουάν, ο μεγάλος Νοτιοκορεάτης δημιουργός Ιμ Κουόν-Ταέκ κινηματογράφησε τη ζωή ενός ζωγράφου του 19ου αιώνα για τον οποίο δε γνωρίζουμε πολλά και του οποίου λίγα έργα σώθηκαν. Δεν τη σκηνοθέτησε απλά, την έπλασε με τη φαντασία του, για να καλύψει τα κενά της βιογραφίας του. Η ταινία απέσπασε το βραβείο σκηνοθεσίας του φεστιβάλ Καννών 2002. Παίζουν: Τσόι Μιν-Σικ, Αν Σουνγκ-Κι.
Η Μάμπελ, είναι μια συνηθισμένη σύζυγος και μητέρα, που περνάει το χρόνο της περιμένοντας τον άντρα της να γυρίσει από τη δουλιά και τα παιδιά της από το σχολείο. Η ζωή μοιάζει να κυλά ήσυχα χωρίς συγκινήσεις, αλλά με την ασφάλεια που παρέχει η οικογενειακή θαλπωρή. Αυτό όμως δε φαίνεται να είναι αρκετό για τη Μάμπελ, η οποία παθαίνει νευρικό κλονισμό και αναγκάζεται να νοσηλευτεί σε ψυχιατρική κλινική. Ο άντρας της, ο Νικ, μετά από αυτή την ανατρεπτική εξέλιξη, καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες να κρατήσει την οικογένεια ενωμένη. Μετά από λίγο καιρό, η Μάμπελ θα επιστρέψει σπίτι. Θα έχει απαλλαχτεί όμως από την ασθένεια που γέννησαν οι ίδιες της οι ανάγκες; Παίζουν: Πίτερ Φολκ, Τζίνα Ρόουλαντς, Φρεντ Ντράπερ. (ΒΟΥΛΗ, 22.10).