Καμιά φορμόλη δεν τους σώζει
Σάββατο 4 Νοέμβρη 2006

Πίσω από κάτι φράσεις, γεμάτες, δήθεν, με νόημα, όπως ότι «το μέσον είναι το μήνυμα», έχουν κρυφτεί πάμπολλες ανοησίες.

Εστω κι έτσι, όμως, η σχετική συζήτηση έχει ένα νόημα, όταν αφορά το ίδιο το πρόβλημα που θέλει να αντιμετωπίσει. Αυτή η συζήτηση περιέχει - κατατίθενται στο δημόσιο διάλογο - διάφορες ιδέες, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικά ρεύματα και συμφέροντα. Ο ενδιαφερόμενος έχει τη δυνατότητα να δεχτεί ή να απορρίψει, να πάρει αυτήν ή την άλλη θέση. Είναι ένας διάλογος στο χώρο των ιδεών (που, ναι, αντιπροσωπεύουν - εκφράζουν θέσεις και συμφέροντα) και σαν τέτοιος δεν είναι απορριπτέος.

Το πρόβλημα αρχίζει, όταν στο δημόσιο χώρο - έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα είναι μέρος του δημόσιου χώρου - ως δήθεν διάλογος παρουσιάζονται αξιωματικές θέσεις, οι οποίες, παρά τη μούχλα και την αράχνη που εμφανώς κουβαλούν, επιδιώκουν να περάσουν ως νέες διαπιστώσεις, που δήθεν απαντούν σε σύγχρονα προβλήματα. Ανάμεσα στο άρθρο που προσπαθεί να μιλήσει για τις κοινωνικού χαρακτήρα συνέπειες που προκαλούνται από την εξέλιξη του βίντεο ως το κινητό τηλέφωνο και το άρθρο που αναμασά τον τρόμο «χάνεται ο νόμος και η τάξη» επικρατεί η άβυσσος που μεσολαβεί ανάμεσα στη σκέψη και το ανακλαστικό.

Η ιδεολογική αντιπαράθεση, ακόμα και στην πιο σκληρή της έκφραση, έχει να δώσει - καταθέσει στην κοινωνία των ανθρώπων. Το γαργάλημα του ανακλαστικού - ειδικά του φοβικού - αποκαλύπτει μόνο την επιδίωξη να παραμείνει η κοινωνία των ανθρώπων στην περίοδο της προϊστορίας της.

Τα παιδιά που βγήκαν στο δρόμο και χτες κατέθεσαν στο δημόσιο χώρο ιδέες για το πώς θέλουν το κόσμο στον οποίο καλούνται να ζήσουν. Τα τηλεοπτικά πλάνα, που εξαφάνισαν και χτες τις ιδέες και στη θέση τους έβαλαν πλάνα που καλλιεργούν το φόβο, μαρτυρούν τον τρόμο του παλιού απέναντι στο νέο, που κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να εμποδίσει την έλευσή του.

Τα παιδιά προβάλλουν ιδέες για να αλλάξουν τον κόσμο. Τα τηλεοπτικά πλάνα περιγράφουν μέρος μιας εν πολλοίς κατασκευασμένης πραγματικότητας για να συντηρήσουν μια σαπίλα.

Είναι προφανές πως οι μέρες που έρχονται θα είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Το κίνημα στην - από και για την εκπαίδευση είναι από αυτά που έχουν ξανά και ξανά αποδειχτεί ικανά να αχρηστέψουν κάθε φορμόλη. Ειδικά όταν συναντά την ανάγκη ζωής του εργατικού κινήματος να σπάσει ρίζες, να τραβήξει μπροστά...


ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ