Ποιους δρόμους θα διασχίσουμε αυτές τις μέρες που θα ετοιμαζόμαστε για τις γιορτές που έρχονται; Ποιους δρόμους θα ποτίσουμε με τον ιδρώτα μας, με το δώρο των Χριστουγέννων φυσικά. Πόσα χρήσιμα, απαραίτητα πράγματα που θα θέλαμε να αποκτήσουμε ή και να χαρίσουμε θα αγνοήσουμε και θα καταφύγουμε στα άχρηστα, μόνο και μόνο γιατί δε φτάνουν τα λεφτά; Μα ας πάμε σε άλλους δρόμους, ξένους και ανέξοδους:

«Οι κακόφημοι δρόμοι» του Μάρτιν Σκορτσέζε που θα προβληθούν την Τρίτη από την ΕΤ-3 στις 24.00 παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Οχι επειδή είναι κακόφημοι, αλλά επειδή ο σκηνοθέτης ζητά από τον ήρωά του να λυτρωθεί έξω από την εκκλησία, στο δρόμο ή στο σπίτι του. Οπουδήποτε. Γυρισμένη αποκλειστικά τις νυχτερινές ώρες και μέσα στην πόλη του Λος Αντζελες, αυτή η ταινία αυτοσχεδιάζεται, πετάει το σενάριο, αν είχε, και συνεχίζει από μόνη της. Ο Τσάρλι (Χάρβεϊ Καϊτέλ) με το θρησκευτικό συναίσθημα και την αγάπη για την αγιότητα, ο Τόνι που διευθύνει ένα μπαρ - ένας αδιάφορος ρεαλιστής, διατηρεί στενές σχέσεις με το οργανωμένο έγκλημα. Ο Μάικλ ένας σκληρός κακοποιός της ιταλικής συνοικίας, διαθέτει κυνισμό και τόλμη, αλλά όχι μεγάλη εξυπνάδα και έτσι δεν μπορεί να φτάσει... ψηλά. Ο Τζόνι μπόι, τον οποίον υποδύεται ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο είναι ένας ανεύθυνος καβγατζής, που χρωστάει παντού και κυρίως χρωστά στον Μάικλ, που είναι και ο πιο επικίνδυνος. Τέλος, είναι ο Τσάρλι, που ένας θείος του μαφιόζος τού έχει υποσχεθεί τη διεύθυνση ενός εστιατορίου, περιμένει τη χάρη του θείου, αλλά περνά τον καιρό του αγαπώντας την εξαδέλφη του Τζόνι, την υπέροχη Τερέζα, και προστατεύοντας τον αδιόρθωτο φίλο του. Η ταινία αναγνωρίστηκε τόσο στο φεστιβάλ της Νέας Υόρκης, όσο και στο δεκαπενθήμερο των σκηνοθετών στις Κάννες. Οι «Κακόφημοι δρόμοι» σηματοδοτούν την απαρχή μιας στενής φιλίας και μιας αγαστής συνεργασίας μεταξύ του ντε Νίρο και του Σκορτσέζε. Οι δυο τους είχαν γνωριστεί τα Χριστούγεννα του 1970 στο σπίτι του Μπράιαν ντε Πάλμα. Θα πρέπει ίσως να σημειώσουμε, ότι παρόλο που η ιστορία κινείται με ανθρώπους του υποκόσμου, διακρίνεται από μια αθωότητα. Ας τη δούμε, ή μάλλον ας την ξαναδούμε, γιατί έχει περάσει πολύς καιρός από τότε και πρέπει να φρεσκάρουμε τη μνήμη μας.