ΤΗΝ ΕΡΧΟΜΕΝΗ άνοιξη, η ΕΕ θα βγάλει την Ελλάδα από τη «διαδικασία περί υπερβολικού ελλείμματος», δηλώνει ο επίτροπος Oικονομικών κ. Αλμούνια, αν, βέβαια, επιβεβαιωθούν τα στοιχεία που έχει δώσει ο Γ. Αλογοσκούφης.

Αν το μεταφράσουμε αυτό, σημαίνει ότι θα είμαστε μια χώρα δίχως «υπερβολικό έλλειμμα», που, όμως, οι κάτοικοι της θα έχουν ...μόνον έλλειμμα. Γιατί βέβαια, αν συνεχιστεί η υπάρχουσα κατάσταση μέχρι την άνοιξη, είναι σίγουρο ότι δε θα έρθει καμία «άνοιξη» στα πορτοφόλια μας...

Εν κατακλείδι, ας τα συζητάνε κατά καιρούς ο Αλογοσκούφης και ο Αλμούνια, αλλά ας μας πληροφορούν πού και πού κι εμάς, για το αν είμαστε ...πλουσιότεροι ή φτωχότεροι.

ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ κόμμα, που έχει αρνητική θέση για ένα νομοσχέδιο όταν συζητείται στην επιτροπή της Βουλής, θετική θέση όταν αυτό συζητείται απαράλλακτο στην ολομέλεια της Βουλής, ενώ, ταυτόχρονα, κορυφαίο στέλεχός του θέτει θέμα αντισυνταγματικότητας;

Πολύ σωστά καταλάβατε, πρόκειται για το ΠΑΣΟΚ και φυσικά η εικόνα που περιγράφουμε ελάχιστα έχει να κάνει με την κοινοβουλευτική πρακτική του. Οχι πως δεν κάνει ανούσια αντιπολίτευση, με «κολπάκια» που έχουν να κάνουν με την ερμηνεία του κανονισμού, όμως αυτά που έγιναν χτες στο νομοσχέδιο για το ισλαμικό τέμενος δεν ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Οταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος χαρακτηρίζει αντισυνταγματικό ένα νομοσχέδιο, για το οποίο το κόμμα του άλλαξε θέση από «όχι» σε «ναι» με προσωπική πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου, δεν πρόκειται για κοινοβουλευτικό ελιγμό. Απλά, καθρεφτίζονται οι εξελίξεις στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ στην κοινοβουλευτική συμπεριφορά των στελεχών του.

Βέβαια, μη περιμένετε ...αιτήσεις αντισυνταγματικότητας από τον Ευάγγελο Βενιζέλο (ή από οποιονδήποτε άλλο θέλει να αναδείξει τον ηγετικό του ρόλο στο ΠΑΣΟΚ) σε νομοσχέδια που θα έχουν να κάνουν με το ...ΝΑΤΟ ή κομβικά θέματα που προωθεί η Ευρωπαϊκή Ενωση.

Οπως είπαμε, αυτήν την περίοδο, καθρεφτίζεται το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Δηλαδή, «κόντρες» για τις καρέκλες και την εσωκομματική επιρροή, με αδιαμφισβήτητη, όμως, τη συναίνεση και την ομογνωμία στις κεντρικές πολιτικές επιλογές.