θεωρώντας δεδομένο ότι ακόμα παίζουν χωρίς αντίπαλο

και πώς να μην το θεωρούν, αφού ακόμα αθροίζουν δικομματικό εκλογικό θρίαμβο, παρά το κράξιμο στις γειτονιές.

Εχουν, βλέπετε, επίπτωση οι αυταπάτες που κυκλοφορούν στο εκλογικό σώμα...

Ετσι, όταν η ΝΔ διά του κ. Βερέμη χαρακτηρίζει «ψευτοδίλημμα» τα περί ιδιωτικών ΑΕΙ,

γνωρίζει όχι μόνο πως έχει εξασφαλισμένο ισχυρό σύμμαχό της το ΠΑΣΟΚ, αλλά και ότι υπάρχουν πολλά περιθώρια ακόμα για μαζική εξαπάτηση.

Για το κεφάλαιο, είναι περίπου αδιάφορο, ποιος απ' όλους τους υπαλλήλους του κάνει καλύτερα τη δουλιά.

Γνωρίζει, ότι όπως στη διπλανή Ιταλία έτσι κι εδώ υπάρχουν ακόμα πολλά περιθώρια για μαζική χειραγώγηση του εργαζόμενου λαού, έτσι που ενώ θα θεωρεί ότι ψηφίζει «αριστερά», να εισπράττει τελικά μια καραμπινάτη δεξιά πολιτική.

Επαφές «τρίτου τύπου» χρειάζονται για να οικοδομηθεί η νέα ενότητα ενάντια στην εργατική τάξη: με ξεκάθαρο το στόχο: να χτυπηθεί έγκαιρα ο όποιος ριζοσπαστισμός υπάρχει μέσα στην κοινωνία, να εμποδιστεί με κάθε τρόπο η οικοδόμηση λαϊκού μετώπου τέτοιου που θα 'χει καθαρό πως αντιπαλεύει μονοπώλια (πιο καθαροί δεν μπορούν να γίνουν ούτε ο Αλαβάνος, ούτε η Διαμαντοπούλου...).

Κι όσο εσύ δε θα εστιάζεις την κριτική σου στο κύριο, αυτό που βάζει κάθε κατεργάρη στον πάγκο του, ρωτώντας το απλό: ποια τάξη ωφελείται από αυτήν ή την άλλη πολιτική, για ποια τάξη δουλεύουν οι διάφορες «ενότητες», τόσο γύρω σου θα υφαίνεται όλο και πιο σφιχτό το δίχτυ. Εκτός κι αν νομίζεις ακόμα ότι η αναλογία ένας μπάτσος ανά οικοδομικό τετράγωνο, είναι για την ασφάλειά σου...

Πέτα στα σκουπίδια όλη τη φιλολογία για το χρόνο των εκλογών, κοίτα να πάρεις έγκαιρα τα μέτρα σου. Κι αντί να έχεις να διαλέξεις δυνάστη, να είσαι εσύ ο πρωταγωνιστής που θα καθορίζει τις εξελίξεις. Κι ο δρόμος για εκεί παραμένει πάντα ένας: η οργάνωση της πάλης σου, έτσι που να αντιστοιχεί στον πόλεμο τάξης ενάντια σε τάξη. Ολα τ' άλλα είναι φούμαρα για να παραμείνεις από κάτω...