Οι ανατιμήσεις αφορούν δεκάδες ευρέως διαδεδομένα φάρμακα και θίγουν δεκάδες και εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που τα έχουν ανάγκη |
Στο πρώτο δελτίο τιμών που εκδόθηκε στις 10 του Νοέμβρη βάσει των νέων διατάξεων που διέπουν την τιμολόγηση των φαρμάκων, περιλαμβάνονται αυξήσεις τιμών μέχρι 51,2% σε 185 φάρμακα που κυκλοφορούν ήδη, από τα οποία 17 ινσουλίνες και 27 ευρέως διαδεδομένα παυσίπονα, που είτε κανείς αγοράζει χωρίς συνταγή γιατρού είτε με συνταγή και τις πληρώνουν τα ασφαλιστικά ταμεία, δεν αλλάζει το γεγονός ότι και στις δύο περιπτώσεις οι εργαζόμενοι είναι τελικά αυτοί που επιβαρύνονται. Ακόμη, περιλαμβάνονται τιμές σε 720 νέα ή «νέα» φάρμακα που φέρνουν αυξήσεις τιμών «από το παράθυρο» με την παλιά δοκιμασμένη συνταγή της υποκατάστασης. Από αυτά, σύμφωνα με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου, τα 153 είναι πρωτότυπα που τιμολογήθηκαν με βάση το μέσο όρο των τριών φθηνότερων χωρών της ΕΕ και 567 αντίγραφα που η τιμή τους διαμορφώθηκε στο 80% της τιμής του πρωτοτύπου. Τέλος, στο δελτίο τιμών υπάρχουν 210 φαρμακευτικά σκευάσματα των οποίων οι τιμές μειώνονται μέχρι 20% λόγω λήξης του διπλώματος ευρεσιτεχνίας τους. Μεταξύ των σκευασμάτων που έχουν μεγάλες ανατιμήσεις είναι:
Από τα κύρια επιχειρήματα, τόσο των προηγούμενων όσο και της σημερινής κυβέρνησης, για τις αυξήσεις που επιβάλλονται κάθε φορά στις τιμές των φαρμάκων, είναι, αφενός, η μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης με την περιστολή της υποκατάστασης δοκιμασμένων φαρμάκων από «νέα» πολύ ακριβότερα και, αφετέρου, η ενίσχυση της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας. Σύμφωνα, όμως, με τα στοιχεία του Ινστιτούτου Φαρμακευτικής Ερευνας και Τεχνολογίας (ΕΦΕΤ) το 1996, όταν η κυβέρνηση Σημίτη άλλαξε τον τρόπο τιμολόγησης επιφέροντας μαζικές ανατιμήσεις, οι πωλήσεις σε φάρμακα ήταν της τάξης του 1,5 δισ. ευρώ, ενώ το 2005 ο τζίρος είχε εκτιναχτεί στα 4,85 δισ. ευρώ!!! Δηλαδή, η φαρμακευτική δαπάνη αυξήθηκε μέσα σε μια δεκαετία κατά 224%, ενώ στο ίδιο διάστημα οι πωλήσεις φαρμάκων σε όγκο αυξήθηκαν μόνο κατά 53%. Οσο για την εγχώρια φαρμακοβιομηχανία, η εξέλιξη της σχέσης μεταξύ εγχωρίως παραγόμενων και εισαγόμενων φαρμάκων αποδεικνύει πόσο έωλο είναι το επιχείρημα περί ενίσχυσης της εγχώριας βιομηχανίας. Συγκεκριμένα, το 1987 τα εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα κατείχαν το 75,1% των συνολικών πωλήσεων, ποσοστό που περιορίστηκε με τα χρόνια μόλις στο 17,6% το 2004.
Από την κυβέρνηση της ΝΔ - ακριβώς όπως και από τις προηγούμενες του ΠΑΣΟΚ - δε θα μπορούσε κανείς να προσδοκά κάτι διαφορετικό από αυτή την πολιτική. Από τις προηγούμενες μέχρι και τη σημερινή κυβέρνηση η πολιτική που ακολουθείται με θρησκευτική ευλάβεια είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένη με τις αξιώσεις των ντόπιων και ξένων μονοπωλίων στο χώρο του φαρμάκου. Τέτοια, που υποταγμένη στους νόμους του κέρδους και της «αγοράς», αντιμετωπίζει το φάρμακο, όπως τον τομέα της Υγείας συνολικά, ως εμπόρευμα και ως τομέα επικερδούς επιχειρηματικής δράσης. Αλλωστε, ο υπουργός Ανάπτυξης Δ. Σιούφας, κάνοντας τις σχετικές ανακοινώσεις ήταν αρκούντως κατατοπιστικός γύρω από το πώς η κυβέρνηση αντιμετωπίζει ένα κοινωνικό αγαθό όπως είναι το φάρμακο. Υπογράμμισε με έμφαση ότι αυτό που επιχειρεί να εξασφαλίσει η κυβέρνηση δεν είναι τίποτε άλλο παρά «καθαροί κανόνες ανταγωνισμού» ανάμεσα στα εισαγόμενα και στα εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα, αλλά και προνόμια στους φαρμακοβιομηχάνους με - το πάντα γνωστό - πρόσχημα της ενίσχυσης της εγχώριας παραγωγής.
Στην πραγματικότητα η κυβέρνηση διακηρύσσει - και μάλιστα απροκάλυπτα - ότι και το φάρμακο υπόκειται σε όλους τους νόμους του ανταγωνισμού και του επιχειρηματικού κέρδους, κάτι το οποίο όχι μόνο αναιρεί αυτόματα τον κοινωνικό χαρακτήρα του φαρμάκου, την ανάγκη να παράγεται αποκλειστικά από κρατικές επιχειρήσεις και να χορηγείται δωρεάν σε όσους το έχουν ανάγκη, αλλά υποδηλώνει πόσο έντονο γίνεται με το χρόνο το κυνηγητό των όλο και μεγαλύτερων κερδών από τους φαρμακοβιομηχάνους.
Το γεγονός, άλλωστε, ότι κατά τη δημοσιοποίηση των νέων τιμών από το υπουργείο Ανάπτυξης παρευρέθηκαν, με πρωτοβουλία του υπουργείου, εκπρόσωποι των βιομηχάνων και των εισαγωγέων, οι οποίοι εγκωμίασαν την κυβέρνηση για την «προσπάθειά της να επιλύσει χρόνια προβλήματα με στόχο την ομαλή λειτουργία της αγοράς φαρμάκου», επιβεβαιώνει το χαρακτήρα και τον προσανατολισμό της κυβερνητικής πολιτικής. Προσανατολισμός που καθοδηγείται από τις νέες αξιώσεις που έσπευσαν να καταθέσουν αμέσως μετά οι παραβρισκόμενοι μεγαλοεπιχειρηματίες, που δήλωσαν δυσαρεστημένοι για το ύψος των ανατιμήσεων, περιμένοντας ήδη κι άλλες κυβερνητικές αποφάσεις για νέες ανατιμήσεις...