Με το σενάριο του «Αντεργκράουντ» πρωτόδαμε τον αχαλίνωτο, συκοφαντικό για τη γιουγκοσλαβική εθνική αντίσταση, αντιπατριωτικό, αντικομμουνισμό του Σέρβου - γνωστού πολέμιου του Μιλόσεβιτς - δραματουργού Ντούσαν Κοβάσεβιτς και μετά τη διάλυση τη Γιουγκοσλαβίας, πρέσβη της Σερβίας στην Πορτογαλία... εις αναγνώρισιν των υπηρεσιών του προς τον ευρω-αμερικανικό ιμπεριαλισμό. Η αντικομμουνιστική μανία του Κοβάσεβιτς αποδείχτηκε και με τα έργα του «Ο επαγγελματίας» («Θέατρο Τέχνης»), «Ο Αγιος Γεώργιος σκοτώνει το δράκο» («Εθνικό Θέατρο») και τώρα με το έργο του «Ο σπιούνος των Βαλκανίων», από το νέο θίασο «Αλεξάνδρεια», στο θέατρο «Πολιτεία». Η αντικομμουνιστική δραματουργία του Κοβάσεβιτς χρονολογείται από παλιά και ανεμπόδιστα παιζόταν στην ενιαία Γιουγκοσλαβία. Κι ας πολεμούσε - πρωτίστως όλους, συλλήβδην, τους κομμουνιστές - το ...λιγοστό «σοσιαλισμό» της, εμφανίζοντάς το ως καθεστώς απάνθρωπου «σταλινικού» (!) καταναγκασμού, εξαπάτησης, μιζέριας, εξευτελισμού, παραλογισμού και αποβλάκωσης του λαού. Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας τα έργα του Κοβάσεβιτς πλασάρονται σκόπιμα στην Ευρώπη και στην Ελλάδα, συνεχίζοντας τις αντικομμουνιστικές υπηρεσίες τους. Κι ας είναι ανιστόρητες και φαιδρές, όπως στο «Σπιούνο των Βαλκανίων». Εργο του 1980, που παιζόταν επί δώδεκα χρόνια, παρότι γελοιοποιούσε το γιουγκοσλαβικό λαό. Γελοιοποιούσε το λαό - μέσω δύο προσώπων - εμφανίζοντάς τον ως βλάκα, αμόρφωτο, ψυχοδιανοητικά ανισόρροπο, θύμα και θύτη του «σταλινισμού» και «αντιαμερικανισμού» της Γιουγκοσλαβίας! Μόνο ένας διαστρεβλωτής της ιστορικής αλήθειας σαν τον Κοβάσεβιτς μπορούσε να «εφεύρει» τα περί «σταλινικής», «αντιαμερικανικής», «σοσιαλιστικής», τιτοϊκής και μετέπειτα Γιουγκοσλαβίας και να εξευτελίζει τους απλούς λαϊκούς ανθρώπους της χώρας του, μέσω του κεντρικού προσώπου του έργου, που τον πλάθει φουκαρά, ψυχοδιανοητικά διαταραγμένο, που το καθεστώς του δίδαξε την «προσωπολατρία» για τον Στάλιν (!) και τον «αντιαμερικανισμό» (!), τόσο που πρωτόβουλα κατασκοπεύει, μαζί με τον πάμβλακα αδελφό του και ενημερώνει την αστυνομία, τον καλό κι ευγενικό νοικάρη του, έναν Γιουγκοσλάβο μετανάστη στις ΗΠΑ, ο οποίος επιθυμεί να στήσει μια μικρή επιχείρηση ενδυμάτων στην πατρίδα του, «εμποδίζεται» από τη γραφειοκρατία και φρίττοντας από τη φρενοβλαβή κατάντια του γιουγκοσλάβικου λαού επιστρέφει στη «δημοκρατική» Αμερική. Αυτές τις αστειότητες ήρθε να μας «διδάξει» το έργο του Κοβάσεβιτς, με νοικοκυρεμένη, ρεαλιστική παράσταση (σκηνοθεσία Νίκος Μπουσδούκος, σκηνικά Λαμπρινή Καρδαρά, κοστούμια Ματίνα Φραγκάκη, μουσική Μάρω Θεοδωράκη), που πίστεψε τα... παραμύθια του Κοβάσεβιτς και με καλές ερμηνείες, που ανυποψίαστα υπηρετούν την ιδεολογική σκοπιμότητα του έργου, από τους Ουρανία Μπασλή, Βασίλη Βλάχο, Νίκου Γκεσούλη, Δώρα Βουκελάτου, Γιάννη Γλυμακόπουλο.