Πολλά είπε στη μακροσκελέστατη συνέντευξή του στα «Νέα», χτες και προχτές, ο υπουργός Υγείας, Αλ. Παπαδόπουλος. Κυρίως, βέβαια, προσπάθησε να πείσει ότι η εξαγγελθείσα, προ λίγων ημερών από τον ίδιο, κυβερνητική μεταρρύθμιση της δημόσιας υγείας είναι απολύτως αναγκαία και θα αποβεί επωφελής για τους εργαζομένους και το λαό, γενικότερα.

Και όσον φορά το πρώτο, έχει δίκιο. Πάντα, βέβαια, από τη σκοπιά της πολιτικής της κυβέρνησης. Η εξαγγελθείσα μεταρρύθμιση είναι απολύτως σύμφωνη και υλοποιεί τις γενικότερες κυβερνητικές πολιτικές και επιλογές της δραστικής μείωσης των κρατικών δαπανών και της ακόμη μεγαλύτερης - απ' ό,τι μέχρι σήμερα - πολύμορφης ενίσχυσης της «ιδιωτικής πρωτοβουλίας». Οσον αφορά το δεύτερο, όμως, έχει απολύτως άδικο. Το σημερινό δημόσιο σύστημα υγείας έχει ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, απ' αυτήν της κυβέρνησης, για να ικανοποιήσει με επάρκεια τις ανάγκες και απαιτήσεις των εργαζομένων. Εχει την ανάγκη μιας ριζικά διαφορετικής μεταρρύθμισης.

Αλλωστε, τόσο η επιβολή μιας σκληρότερης μονόπλευρης λιτότητας στο χώρο της δημόσιας υγείας, με την παραπέρα, δραστική περικοπή των κρατικών δαπανών, όσο και η ακόμη μεγαλύτερη εισβολή του μεγάλου κεφαλαίου και η άκρατη εμπορευματοποίηση του χώρου, μόνο στην παραπέρα, σοβαρή υποβάθμιση της δημόσιας υγείας μπορούν να οδηγήσουν, όπως και στην παραπέρα ένταση των ταξικών ανισοτήτων.

Δε νομίζουμε πως δεν τα γνωρίζει αυτά ο κ. υπουργός. Ας αφήσει, λοιπόν, κατά μέρος το μοίρασμα ψεύτικων υποσχέσεων...