Οξυμένα προβλήματα, ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, ενίσχυση των μοχλών κερδοσκοπίας, ισοπέδωσης και χειραγώγησης και ολοένα μεγαλύτερες εκχωρήσεις του πολιτισμού στο κεφάλαιο, με ανυπολόγιστες για το λαό μας επιπτώσεις, είναι η «παρακαταθήκη» της κυβερνητικής πολιτικής μέσω του υπουργείου Πολιτισμού και στον τομέα της μουσικής.

Τα μεγαλύτερα μουσικά σύνολα της χώρας, βρίσκονται αντιμέτωπα με την απαξιωτική πολιτική του ΥΠΠΟ, που συνεχίζει να μη δίνει λύση στο κτιριακό τους πρόβλημα. Αντ' αυτού, η κυβέρνηση βάζει πλάτη στις ορέξεις των κάθε λογής «ευεργετών», που αποσκοπούν στην άλωση του πολιτιστικού τοπίου, ισχυριζόμενοι ότι θα «σώσουν τον πολιτισμό» και θα «εκπολιτίσουν το λαό». Χαρακτηριστική η περίπτωση του Ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος», στο οποίο εκχωρούνται ουσιαστικά δύο μεγάλοι κρατικοί Οργανισμοί, η Εθνική Βιβλιοθήκη και η Εθνική Λυρική Σκηνή, με το πρόσχημα ότι αυτό θα αναγείρει τα νέα κτίριά τους. Προϋπόθεση βεβαίως, ήταν η παραχώρηση στο Ιδρυμα μιας τεράστιας έκτασης 240 στρεμμάτων του Φαληρικού Δέλτα, που έχει χαρακτηριστεί αστικό πράσινο και ελεύθερος χώρος, καθώς και το ότι οι δύο οργανισμοί θα φέρουν πλέον τη βούλα του μεγαλοεφοπλιστή...

Για τη Λυρική Σκηνή, πάντως, στο «τιμόνι» της οποίας βρίσκεται πλέον ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ, Οδυσσέας Κυριακόπουλος, παρά τις «κορόνες» της πολιτικής ηγεσίας αλλά και της διεύθυνσής της, περί αναβάθμισης του ρόλου και του έργου της, η χρονιά ήταν εξαιρετικά δύσκολη. Τι να πρωτοθυμηθούμε; Τις κραυγές αγωνίας των σωματείων των εργαζομένων για την τύχη του μοναδικού λυρικού θεάτρου μας και τις διαμαρτυρίες τους για την αδιαλλαξία της νέας διοίκησης; `Η την επεισοδιακή πρεμιέρα κάτω από απαράδεκτες συνθήκες στο παντελώς ακατάλληλο «Ακροπόλ» μιας και το «Ολύμπια», εξαιτίας των χειρισμών της διεύθυνσης, παρέμενε γιαπί;

Αστεγη, περιφερόμενη και με μεγάλες δυσκολίες να ξεδιπλώσει το πολυσήμαντο έργο της, παραμένει και η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, ο σπουδαιότερος συμφωνικός φορέας της χώρας. Αντιμέτωπη με τον κίνδυνο να αναστείλει ακόμη και τη λειτουργία της, βρέθηκε το καλοκαίρι η Ορχήστρα των Χρωμάτων. Με απλήρωτους επί μήνες τους μουσικούς της και αντιμετωπίζοντας την αναλγησία της κυβέρνησης ως προς την επιδότησή της, η ορχήστρα - πνευματικό παιδί του Μάνου Χατζιδάκι - βίωσε τις πιο δραματικές μέρες από την ίδρυσή της.

Η χρονιά που πέρασε στιγματίστηκε και από την ευρω-πανήγυρι της μουσικής ισοπέδωσης, το Διαγωνισμό της Γιουροβίζιον, που στήθηκε από την ΕΡΤ επί ελληνικού εδάφους, βαραίνοντας κυρίως τις πλάτες και την αισθητική του λαού μας. Σε εποχή, που ο αληθινός πολιτισμός στενάζει και το ελληνικό τραγούδι συνεχίζει να ζει δύσκολες μέρες, δέσμιο των μονοπωλίων της μουσικής βιομηχανίας και του κυκλώματος της εμπορευματοποίησης, δόθηκε «Everything» στον ψευδεπίγραφο «πολιτισμό» του κιτς και της αρπαχτής. Να θυμηθούμε ότι η φασόν φιέστα, που χρίστηκε «εθνική υπόθεση», στοίχισε τουλάχιστον 12 εκατομμύρια ευρώ.

Την ίδια στιγμή, με ευθύνη της κυβέρνησης ουσιαστικά ακυρώθηκαν 17 προγραμματισμένες συναυλίες του Μίκη Θεοδωράκη, με έργα για μικρά σύνολα - άγνωστα στον ελληνικό λαό - εμπνευσμένα από την Εθνική Αντίσταση και τους αγώνες του λαού μας. Τελευταίο «κρούσμα» η ακύρωση από τον καλλιτεχνικό διευθυντή της ΕΛΣ, Στ. Λαζαρίδη, των 32 παραστάσεων του «Ζορμπά» του Μ. Θεοδωράκη στην Ευρώπη, με το Μπαλέτο της Λυρικής και οι υποτιμητικοί χαρακτηρισμοί για «τουριστικά έργα» του τύπου «συρτάκι και τζατζίκι».

Ο Πανελλήνιος Μουσικός Σύλλογος ήταν και πάλι δυναμικά παρών, διεκδικώντας την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων του κλάδου και δημιουργώντας παράλληλα «πυρήνες» δράσης από όλους τους χώρους που παράγεται μουσικό έργο.

Το 2006 όμως η μουσική έχασε κάποιους άξιους εκπροσώπους της. «Εφυγαν» από τη ζωή ο δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Ιορδάνης Τσομίδης (1/3), ο σημαντικός λαϊκός συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού Σπύρος Καλφόπουλος (29/3). Τον Αύγουστο πέθανε ο κορυφαίος μουσικός Γιάννης Ζουγανέλης, η ζωή του οποίου ταυτίστηκε με την περιπέτεια της τούμπας στη χώρα μας. Αποχαιρετήσαμε επίσης δύο διακεκριμένους τενόρους, τους Νικόλαο Ντουφεξιάδη (28/8) και Γιώργο Ζερβάνο (6/10).