Αλλος για διακοπές; | ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τηλεφώνησα προχτές στις Βρυξέλλες για να ρωτήσω τι ακριβώς συμβαίνει και καθυστερεί η αποστολή της εγκεκριμένης χρηματοδότησης ενός έργου, που κατασκευάστηκε στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE. Το τηλεφώνημα αυτό, βέβαια, αναγκάστηκα να το κάνω, γιατί όσοι εργάστηκαν για το πρόγραμμα αυτό (εργάτες, φοιτητές, αρχαιολόγοι, αρχιτέκτονες, τεχνίτες κλπ.) δεν έχουν πάρει τα χρήματά τους, μ' όλο που το έργο αποπερατώθηκε τον προηγούμενο Ιούλιο και η λειτουργία του εγκαινιάστηκε από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον προηγούμενο Οκτώβριο!

Τηλεφώνησα, λοιπόν, με τη βεβαιότητα πως θα είχα μια απάντηση συγκεκριμένη, με ημερομηνίες και ενδεχόμενα, με σταράτες πληροφορίες και αποστομωτικές απαντήσεις στα δικά μου παράπονα. Ευρώπη, έλεγα από μέσα μου, είναι αυτή. Ολα δουλεύουν ρολόι. Οι αποφάσεις παίρνονται εγκαίρως, οι λογιστικοί τους μηχανισμοί δουλεύουν με κανονικούς ρυθμούς και γενικώς οι γραφειοκρατικές τους αγκυλώσεις ξεπερνιούνται με ανώδυνο τρόπο.

Στο τηλεφώνημά μου απάντησε μια ευγενική κυρία. Μου δήλωσε, μάλιστα, ότι χαιρόταν πολύ που μιλούσε μαζί μου και πως ήταν στη διάθεσή μου για ό,τι θα χρειαζόμουν. Πήρα, λοιπόν, κι εγώ θάρρος και άρχισα να αναπτύσσω τις ερωτήσεις και τα παράπονά μου. Περιέγραψα το πρόβλημα με πολύ ευγενικό τρόπο. Υπογράμμισα εντελώς υπαινικτικά τις αιτίες που προκάλεσαν την καθυστέρηση και που ασφαλώς έπρεπε να χρεωθούν στα αρμόδια οικονομικά όργανα. Ζήτησα κιόλας συγγνώμη για να μη με θεωρήσουν ως ένα γραφικό και μισοπολιτισμένο Βαλκάνιο και υπέβαλα την αφελή ερώτηση:

- Και πότε υπολογίζετε, Δυτικοευρωπαϊκή μου υπεύθυνη, ότι θα αποσταλεί το σχετικό χρηματικό ένταλμα, για να πληρωθούν όλοι αυτοί οι απαιτητικοί εργαζόμενοι, που επιμένουν ντε και καλά σ' αυτό το ενοχλητικό αίτημά τους;

- Ορίστε; ρώτησε η ευγενική κυρία. Εγώ, φυσικά, της επανέλαβα το ερώτημά μου.

- Υπάρχει, ξέρετε, μια σχετική διαδικασία, άρχισε να μου εξηγεί το ίδιο ευγενικά, όπως και στην αρχή. Εμείς δώσαμε την έγκρισή μας και στείλαμε το φάκελό σας στην αρμόδια διεύθυνση για να κάνει το δικό της έλεγχο και κείνη με τη σειρά της να στείλει τον εγκεκριμένο φάκελο σε μια άλλη διεύθυνση που είναι εντεταλμένη για τον τρίτο και τελικό έλεγχο.

- Και μετά ; ρώτησα δειλά σαν τον πανικόβλητο πρωταγωνιστή στο έργο του Λατουάτα «Το Παλτό».

- Μα ναι, μετά θα επιστραφεί σε μας και μεις θα κάνουμε το έμβασμα.

- Και πότε υπολογίζετε να τελειώσει όλη αυτή η διαδικασία, ξαναρώτησα εγώ ο αδιόρθωτος Βαλκάνιος, αδιαφορώντας για όλη εκείνη τη μνημειώδη διαδικασία των ελέγχων και των εγκρίσεων. Αδιαφορώντας για όλη εκείνη την εξονυχιστική ενημέρωση που αντηχούσε μέσα στο τηλεφωνικό ακουστικό μου σχεδόν σαν τη μουσική του εκκλησιαστικού οργάνου, που αναδύεται κάθε απόγεμα στην εκκλησία του Αγίου Παύλου της Λειψίας, όπου μέσα στη λιτή μαρμάρινη κολυμπήθρα ο Μαρξ βάφτισε τον Γερμανό κομμουνιστή Λίμπκνεχτ!

- Α, ακούστηκε η ευγενική Δυτικοευρωπαία, μην υπολογίζετε ότι θα έχετε στα χέρια σας τα χρήματα πριν από το Σεπτέμβριο. όλοι τώρα λείπουν σε διακοπές.

Εγώ σώπασα. Δε βρήκα το θάρρος για να σχολιάσω την τηλεφωνική μου συνομιλήτρια. Απλώς κατέβασα το ακουστικό και βυθίστηκα σε ανήσυχες σκέψεις, κοιτάζοντας όσο μπορούσα πιο δυτικά, για να εντοπίσω πού ακριβώς στήνεται όλο αυτό το απρόσωπο σύστημα που τελικά δεν εξασφαλίζει τίποτε από αυτά που δικαιούται ο απαιτητικός εργαζόμενος. Εξασφαλίζει, όμως, με αλάνθαστο τρόπο τους μηχανισμούς που ελέγχουν και παρακολουθούν. Τους μηχανισμούς που αρνούνται και απαγορεύουν, που καταγράφουν και παγιδεύουν μέσα σε μαύρες και καταχθόνιες ταινίες σε ηλεκτρονικούς πράκτορες και καινοφανή κατασκοπευτικά μηχανήματα ό,τι πιο ευαίσθητο και προσωπικό δεδομένο μάς έχει απομείνει.

Και στο τέλος, αφού όλ' αυτά εξασφαλιστούν, αναχωρεί για τις διακοπές του, αδιαφορώντας αν, όσο αυτό το σατανικό δυτικοευρωπαϊκό σύστημα βρίσκεται σε διακοπές, ένας φτωχός εργατάκος, μαζί με ένα νεόκοπο ονειροπαρμένο αρχαιολόγο, συντροφιά με τον άνεργο αρχιτέκτονα που δούλεψε μαζί του δίπλα στη λίμνη της Καστοριάς, αφού δεν έχουν ακόμα πληρωθεί για δουλιές που έκαναν την προηγούμενη χρονιά, αναβάλλουν επ' αόριστον τις διακοπές τους!

Του Γ. Χ. ΧΟΥΡΜΟΥΖΙΑΔΗ