«Ολοι βλέπουμε από πού απειλείται η ασφάλεια αλλά πολύ δυσκολευόμαστε να δούμε από ποιον ή από ποιους απειλούνται τα δικαιώματά μας», αποφάνθηκε ο Ι. Κ. Πρετεντέρης και ανάμεσα στα διάφορα που απειλούν τα δικαιώματά μας, σύμφωνα με τον αρθρογραφούντα, είναι οι «δυο - τρεις χιλιάδες περιπατητές του ΠΑΜΕ που κλείνουν τέσσερις φορές την εβδομάδα το κέντρο της Αθήνας χωρίς να τους ενοχλεί κανείς»... Ο εν λόγω αρθρογράφος δεν είναι πρώτη φορά που ενοχλείται από τους λαϊκούς αγώνες, γιατί αμφισβητούν την πολιτική των αφεντικών και το σύστημά τους, που κι ο ίδιος δεν το κρύβει ότι υπηρετεί. Και για μεν τη στήριξη των αφεντικών και της πολιτικής των συμφερόντων τους, δικαίωμά του να το κάνει. Σ' αυτήν τη δημοκρατία πιστεύει. Αλλά η απαξιωτική αναφορά του στο δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει, πέρα από τις γελοίες υπερβολές του, βγάζει και τον κρυφό καημό του με εκείνο το «χωρίς να τους ενοχλεί κανείς». Αυτός είναι, φαίνεται, ο πόνος του: Οτι το ΠΑΜΕ οργανώνει την πάλη και τις διεκδικήσεις της εργατικής τάξης, γι' αυτά που αφαιρούν από το λαό εκείνοι που επάξια εκπροσωπεί με την πένα του ο κος Πρετεντέρης, κόντρα στη λογική του κοινωνικοεταιρικού διαλόγου. Γι' αυτό βγάζει τη χολή...