«Η εργατική τάξη, οι εργαζόμενοι επιβάλλεται να σφυρηλατήσουν την αγωνιστική τους ενότητα, να συντονίσουν την πάλη τους με την αγροτιά και τα μικρομεσαία στρώματα της πόλης, να δώσουν με αποφασιστικότητα και προοπτική, σκληρές ταξικές μάχες», τονίζει το ΠΑΜΕστην πολυσέλιδη προκήρυξή του, με την οποία θα απευθυνθεί στους εργαζόμενους στους χώρους δουλιάς, μπαίνοντας μπροστάρης στην οργάνωση της πάλης ενάντια στην αφαίρεση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων τους. Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να πάρουν την υπόθεση της υπεράσπισης των κατακτήσεών τους στα χέρια τους και να δώσουν ταξική, αγωνιστική απάντηση σε αυτούς που τις επιβουλεύονται. Στην προκήρυξη, τονίζεται συγκεκριμένα: «Το ΠΑΜΕ καταδικάζει και αντιπαλεύει αποφασιστικά τα αντεργατικά μέτρα, καταγγέλλει τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης. Εθεσε στα όργανα της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ διεκδικητικό πλαίσιο με πρόταση για απεργιακό αγώνα, οργάνωσε αγωνιστικές κινητοποιήσεις στην Αθήνα και σε πολλές άλλες πόλεις της χώρας. Τραβάει μπροστά. Συνεχίζει την αγωνιστική - ταξική του πορεία, εντείνει τη δράση του, ενημερώνοντας τους εργαζόμενους, οργανώνοντας την πάλη τους, δίνοντας τη μάχη στους τόπους δουλιάς, στους κλάδους, θέτοντας την αναγκαιότητα της καταδίκης των αντεργατικών μέτρων και της ανάπτυξης των αγώνων, στα σωματεία, στις Ομοσπονδίες, στα Εργατικά Κέντρα. Οι πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες οργανώσεις, μέσα από Γενικές Συνελεύσεις, περιοδείες και συσκέψεις στους χώρους δουλιάς και στους κλάδους, να ενημερώσουν και να εξοπλίσουν τους εργατοϋπάλληλους για να δράσουμε και να αντεπιτεθούμε συντονισμένα και μαχητικά.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους να απαιτήσουν την απόσυρση των αντεργατικών μέτρων, την αποχώρηση της ΓΣΕΕ από τους κάθε είδους στημένους "διαλόγους", να μετατρέψουν τους τόπους δουλιάς και τους κλάδους σε απροσπέλαστα οχυρά υπεράσπισης και διεύρυνσης των εργατικών κατακτήσεων, να οργανώσουν "Επιτροπές Αγώνα", να αναπτύξουν πολύμορφες μορφές πάλης στην κατεύθυνση κλιμάκωσης των ταξικών αγώνων.

Η αποτελεσματική αναμέτρηση με την αντιλαϊκή πολιτική επιβάλλει επίμονη προσπάθεια για την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος, τη μαζικοποίηση και την ενίσχυση της δράσης των Σωματείων, την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης, το δυνάμωμα των ταξικών δυνάμεων».

Απευθυνόμενο στους εργαζόμενους, υπογραμμίζει: «Κινδυνεύουν θεμελιακά δικαιώματα που οι προηγούμενες γενιές κατέκτησαν με πολύχρονους αγώνες. Προωθείται ένας βάρβαρος εργασιακός μεσαίωνας που θα σημαδέψει τη ζωή των εργατών, των εργαζομένων τα επόμενα χρόνια. Δε θα το επιτρέψουμε. Με τον οργανωμένο, ταξικό αγώνα, έχουμε τη δυνατότητα να εμποδίσουμε, να ματαιώσουμε τα σχέδιά τους, να διεκδικήσουμε αποφασιστικά την ικανοποίηση των δίκαιων εργατικών αιτημάτων, να διαμορφώσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής».

Αποκαλύπτοντας την πραγματικότητα στην οποία στοχεύουν τα κυβερνητικά μέτρα, που σύντομα θα γίνουν και αντικείμενο του ψευδεπίγραφου «κοινωνικού διαλόγου», το ΠΑΜΕ επισημαίνει: «Προωθείται η κατάργηση του 8ωρου, αφαιρείται η δυνατότητα παρέμβασης του συνδικάτου και δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να "διευθετούν" σε κάθε χώρο δουλιάς, το χρόνο εργασίας ανάλογα με τις ανάγκες αύξησης των κερδών τους, απαλλαγμένοι ακόμα και απ' την υποχρέωση να καταβάλλουν υπερωριακή αμοιβή. Το ξήλωμα του 8ωρου, η "ελαστικοποίηση", οδηγεί στη 10ωρη - 12ωρη ημερήσια εργασία στην εναλλαγή "υπεραπασχόλησης" και "υποαπασχόλησης", ενισχύει την εντατικοποίηση της δουλιάς και προκαλεί οδυνηρές συνέπειες στην εργασιακή, προσωπική, οικογενειακή και κοινωνική ζωή των εργαζομένων.

Προβλέπεται αύξηση του ποσοστού των απολύσεων από το 2% στο 10%, αποθρασύνοντας την εργοδοτική αυθαιρεσία, ανοίγοντας το δρόμο για μαζικές διώξεις και απελευθέρωση των απολύσεων.

Γενικεύεται η "μερική απασχόληση", στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, δίνεται ισχυρό χτύπημα στην πλήρη απασχόληση, υπονομεύεται η μονιμότητα των δημοσίων υπαλλήλων.

Απαλλάσσονται οι εργοδότες από την υποχρέωση καταβολής ασφαλιστικών εισφορών, δυναμιτίζοντας τα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων που έχουν δεχτεί ήδη, ισχυρό χτύπημα από την εισφοροδιαφυγή της εργοδοσίας και του κράτους».

Στην προκήρυξη του ΠΑΜΕ τονίζεται ότι «τα αντεργατικά αυτά μέτρα, πατάνε στο έδαφος των αντιδραστικών αλλαγών που προώθησε η ΝΔ με το νόμο 1892/90 (για τις ελαστικές μορφές απασχόλησης) και τους αντιασφαλιστικούς νόμους της περιόδου 1990 - 93 που μείωσαν τις συντάξεις, αύξησαν το όριο ηλικίας και χειροτέρευσαν τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης. Αυτή την πολιτική συνέχισε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με το νόμο 2639/98, χτυπώντας το 8ωρο, επεκτείνοντας τη "μερική απασχόληση", στήνοντας τα "Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης", δημιουργώντας ιδιωτικά, δουλεμπορικά γραφεία εργασίας, διαλύοντας ουσιαστικά τις "επιθεωρήσεις εργασίας", ενισχύοντας την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου».

Ακυρώνοντας το προπαγανδιστικό παιχνίδι της κυβέρνησης για αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και του λαού σε σχέση με την πολιτική της και τα μέτρα που προωθεί, το ΠΑΜΕ υπογραμμίζει στην προκήρυξή του:

«Η κυβέρνηση προσπαθεί να εκβιάσει τους εργαζόμενους προβάλλοντας το "ΜΥΘΟ" της αντιμετώπισης της ανεργίας. Ψεύδεται ασύστολα.

Η ανεργία είναι γέννημα του εκμεταλλευτικού συστήματος και θεριεύει από την αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης, την ενσωμάτωση της χώρας μας στην "Ευρωπαϊκή Ενωση" με τη συρρίκνωση της παραγωγικής βάσης, το κλείσιμο εργοστασίων, την αξιοποίηση της τεχνολογίας προς όφελος του κεφαλαίου, τις ιδιωτικοποιήσεις και τις συγχωνεύσεις, την ασύδοτη δράση της εργοδοσίας.

Η κατάργηση των εργασιακών κατακτήσεων συμβαδίζει με την αύξηση της ανεργίας. Η ανεργία από 2,8% το 1980, 7% το 1990, εκτινάχτηκε στο 11,7% το 1999, ακόμα και με τα επίσημα φιλτραρισμένα στοιχεία. Αυξήθηκαν οι μακροχρόνια άνεργοι.

Το συμπέρασμα είναι αναμφισβήτητο. Το αντεργατικό πλαίσιο των "ελαστικών σχέσεων εργασίας" και των "ευέλικτων μορφών απασχόλησης", χτυπάει το σταθερό χρόνο εργασίας, την πλήρη απασχόληση, τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας και τους μισθούς, τα ασφαλιστικά - συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζομένων.

Οδηγεί σε εργασιακό "μεσαίωνα", στην αύξηση της υποαπασχόλησης, στη δημιουργία ακόμα μεγαλύτερης στρατιάς απασχολήσιμων, μισοανέργων με ανύπαρκτα ή μερικά μισθολογικά, ασφαλιστικά, συνταξιοδοτικά δικαιώματα. Αυτό αποδεικνύει η εμπειρία από την εφαρμογή αυτής της πολιτικής σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο.

Αυτό είναι το εργασιακό "μοντέλο" που προσκυνούν οι διαχειριστές των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, οι λάτρεις της οικονομίας της "αγοράς", για να αυξήσουν παραπέρα τα κέρδη του κεφαλαίου και να ενισχύσουν, όπως λένε, την "ανταγωνιστικότητα"».

Το ΠΑΜΕ, καταγγέλλοντας τις ευθύνες των υποταγμένων συνδικαλιστικών ηγεσιών, η στάση των οποίων υπονομεύει τα συμφέροντα των εργαζομένων και στηρίζει τα κυβερνητικά σχέδια, τονίζει: «Οι ευθύνες του κυβερνητικού - εργοδοτικού συνδικαλισμού, των συμβιβασμένων ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ είναι ιστορικές.

Αρνούνται την ανάπτυξη των αγώνων και επιχειρούν να παραπλανήσουν τους εργαζόμενους με φραστικές διαφοροποιήσεις και ελιγμούς σκοπιμότητας. Στηρίζουν την κυβερνητική πολιτική και τον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης, ρίχνοντας νερό στον μύλο της εργοδοσίας, συμμετέχοντας στα παιχνίδια κατάργησης των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Η χρησιμοποίηση του ψευτο - 35ωρου ως άλλοθι για τη συμμετοχή στον αντεργατικό "διάλογο" και το ξεπούλημα των εργατικών δικαιωμάτων, αποτελεί πρόκληση, εμπαιγμό σε βάρος των εργαζομένων. 35ωρο χωρίς καθορισμό σταθερού, ημερήσιου εργάσιμου χρόνου, χωρίς να στηρίζεται στο 7ωρο και το 5ήμερο, χωρίς αγώνα για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων, διευκολύνει την επίθεση της κυβέρνησης και της εργοδοσίας.

Η τακτική της "ταξικής συναίνεσης", είναι άκρως επικίνδυνη για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Η συμμετοχή της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ στον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης του 1997 - 1998 και η υπογραφή στο αντεργατικό κατασκεύασμα με τον τίτλο "Σύμφωνο Εμπιστοσύνης" άναψε το πράσινο φως στην κυβερνητική, εργοδοτική επίθεση.

Τα περιβόητα "εννιά" σημεία που προβάλλει η κυβέρνηση και το υπουργείο Εργασίας ως βάση του "κοινωνικού διαλόγου" της απάτης, συμπυκνώνουν τις βασικές θέσεις του Συνδέσμου Ελληνικών Βιομηχανιών (ΣΕΒ) και συνθέτουν το περιεχόμενο μιας νέας "Μαύρης Αντεργατικής Βίβλου"».

Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο, σημειώνει επίσης στο αγωνιστικό του κάλεσμα, ότι οι φράσεις «δημοσιονομική, εισοδηματική, αντιπληθωριστική πολιτική», παραπέμπουν σε μια πολιτική λιτότητας. Οι «διαρθρωτικές πολιτικές», η «ανταγωνιστικότητα» και η «επιχειρηματικότητα», αντιστοιχούν σε νέα προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο και σαρωτικές ανατροπές των εργασιακών σχέσεων. Οι «ενεργητικές πολιτικές για την απασχόληση» και οι «ειδικές πρωτοβουλίες για περιοχές υψηλής ανεργίας», κρύβουν την προικοδότηση των βιομηχάνων. Τα «Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης» κρύβουν το χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων και την ανασφάλιστη, «μαύρη» εργασία.

«Η κυβερνητική επίθεση - τονίζει το ΠΑΜΕ - δεν περιορίζεται στην ανατροπή των εργασιακών κατακτήσεων. Εξαγγέλθηκαν σαρωτικές αντιδραστικές αλλαγές στη δημόσια διοίκηση, μέτρα υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος υγείας, οργανώνεται η επίθεση ενάντια στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, προετοιμάζεται η μείωση των συντάξεων, η αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης. Τα μέτρα αυτά οδηγούν σε επιδείνωση της κατάστασης των λαϊκών στρωμάτων».