Σε όλες τις πτώσεις κλίθηκαν η «διαβούλευση», ο «διάλογος» και η «συναίνεση», κατά τη συζήτηση με θέμα «Μετανάστευση: η νέα κοινωνική πραγματικότητα», που πραγματοποιήθηκε χτες στο Ζάππειο με πρωτοβουλία του τομέα Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΠΑΣΟΚ. Από τη συζήτηση δεν μπορούσαν φυσικά να λείπουν οι... «πιστοί» του κοινωνικού διαλόγου και της συναίνεσης, εκπρόσωποι των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ΚΕΔΚΕ, ΕΝΑΕ, του Ελληνικού Φόρουμ Μεταναστών, ΜΚΟ και άλλοι συνδικαλιστικοί και επιστημονικοί φορείς.

Τι κυριάρχησε στη συζήτηση, πέρα από κοινές διαπιστώσεις, «αποκαλυπτικά στοιχεία», συμπάθεια για την τραγική θέση των μεταναστών και πολλά ωραία λόγια; Η σημασία της δημόσιας διαβούλευσης και του κοινωνικού διαλόγου, φυσικά!

Ενιωσαν όλοι οι παρευρισκόμενοι πως «έβαλαν το λιθαράκι τους» και χαρακτήρισαν πολλοί από αυτούς τους μετανάστες «χρήσιμους» (για το κεφάλαιο εννοούσαν) ως «καταναλωτές», «επενδυτές», «αποταμιευτές» και «δανειολήπτες». Και ας απαιτούσαν στις τοποθετήσεις τους ισότιμη μεταχείριση μεταναστών και Ελλήνων, χωρίς καμιά αναφορά σε ταξική προέλευση. Λες και οι Ελληνες εργαζόμενοι δεν είναι αντικείμενα εκμετάλλευσης, δε χαρακτηρίζονται ενίοτε ως «τρομοκράτες», ούτε πέφτουν θύματα των μηχανισμών καταστολής.

Πάντως, ο διάλογος δικαιώθηκε... γιατί ο διάλογός τους οδηγεί στη συναίνεση, την υποταγή, την παραίτηση από διεκδικήσεις και κοινωνικές συγκρούσεις. Για να έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο και για να ξεζουμίζονται... ισότιμα Ελληνες και μετανάστες, προκειμένου να γίνει η οικονομία πιο ανταγωνιστική. Ολα εκεί καταλήγουν όταν συζητούν και συνδιαλέγονται πολιτικοί υπηρέτες του κεφαλαίου, ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και κάθε λογής «κοινωνικοί εταίροι».