Από τις 12 έως τις 14 του Γενάρη 2007 φιλοξενήθηκε στο Ελ Σαλβαδόρ από το Εθνικοαπελευθερωτικό Μέτωπο Φαραμπούντο Μαρτί (FMLN) η 13η Συνάντηση του Φόρουμ του Σάο Πάολο, όπου συμμετείχαν συνολικά 596 αντιπρόσωποι από 58 πολιτικά κόμματα και οργανώσεις από 33 χώρες της περιοχής και 54 προσκεκλημένοι από άλλες περιοχές του πλανήτη. Στη συνάντηση συμμετείχε ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ και ευρωβουλευτής του Κόμματος.

Το Φόρουμ του Σάο Πάολο είναι μια διάσκεψη κομμάτων της λατινοαμερικανικής Αριστεράς, που ονομάστηκε έτσι από την ομώνυμη πόλη της Βραζιλίας, όπου συγκλήθηκε για πρώτη φορά, το 1990, με πρωτοβουλία του Κόμματος των Εργαζομένων της Βραζιλίας, υπό το φόντο της νέας διεθνούς συγκυρίας μετά τις ανατροπές στις σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Σε αυτή συμμετείχαν 48 κόμματα και από την πρώτη στιγμή χαρακτηρίζεται από μεγάλη ποικιλομορφία ιδεολογικών προσανατολισμών και προσεγγίσεων.

Τα τέσσερα βασικά θέματα της 13ης Συνάντησης, στο Ελ Σαλβαδόρ, που αναλύθηκαν στα πολλά σεμινάρια συζήτησης ήταν: 1. «Η προώθηση των αντινεοφιλελεύθερων πολιτικών που στηρίζονται σε μια αυθεντική δημοκρατία στην οικονομία και την κοινωνία» 2. «Η πάλη ενάντια στην αποικιοκρατία, την ιμπεριαλιστική επέμβαση και η λύση των ένοπλων συγκρούσεων με συμφωνίες ειρήνης, οι οποίες απαραίτητα πρέπει να προωθούν πολιτικούς, οικονομικούς και κοινωνικούς μετασχηματισμούς προς το συμφέρον των πολλών και των καταπιεζόμενων μειοψηφιών» 3. «Η αντιμετώπιση του ιμπεριαλιστικού δόγματος περί ασφάλειας του ημισφαιρίου που επιβάλλεται με τη στρατιωτικοποίηση» 4. «Η σχέση ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις, τα κοινωνικά κινήματα και τους πολίτες και τις κυβερνήσεις της Αριστεράς και των προοδευτικών και ο πόλος της διεθνούς αλληλεγγύης».

Στο τελικό ντοκουμέντο της Συνάντησης σημειώνεται ανάμεσα σε άλλα: «Παλεύουμε ενάντια στο "Σχέδιο Κολομβία", στην "περιφερειακή πρωτοβουλία των Ανδεων" και σ' όλους τους μηχανισμούς ανάμειξης και επιβολής τους οποίους προωθεί ο βορειοαμερικάνικος ιμπεριαλισμός ως μέρος του λεγόμενου δόγματος περιφερειακής ασφάλειας, που χρησιμοποιεί ως προσχήματα την καταπολέμηση του οργανωμένου εγκλήματος, της διακίνησης ναρκωτικών και της τρομοκρατίας, για να διευρύνει τη στρατιωτικοποίηση και την ποινικοποίηση της λαϊκής πάλης στην περιοχή.

Απαιτούμε μια πολιτική λύση με διαπραγματεύσεις ώστε να λυθεί η ένοπλη σύγκρουση στην Κολομβία. Στις σύγχρονες συνθήκες είναι προϋπόθεση για να επιτευχθεί ειρήνη με δημοκρατία, αυτοδιάθεση, ανεξαρτησία, σε αρμονία με τις δημοκρατικές αλλαγές σε όλη τη Λατινική Αμερική».

Γίνεται επίσης αναφορά στη βία και τις διακρίσεις που έχουν θύματα τις γυναίκες.

Εκφράζεται η αλληλεγγύη στην Κουβανέζικη Επανάσταση, με ευχές για γρήγορη ανάρρωση στον Πρόεδρο Φ. Κάστρο, ενώ επιβεβαιώνεται η κατηγορηματική καταδίκη του αποκλεισμού των ιμπεριαλιστών, απαιτείται η απελευθέρωση των 5 Κουβανών αγωνιστών, άδικα φυλακισμένων στις φυλακές των ΗΠΑ, και επίσης στηρίζεται η υποψηφιότητα για το Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης του Προέδρου της Βολιβίας, Εβο Μοράλες.

Οι γενικές διατυπώσεις για τις εναλλακτικές λύσεις σήμερα δείχνουν και την ιδεολογικοπολιτική ασάφεια και τις διαφορές που υπάρχουν ανάμεσα στις δυνάμεις που συγκροτούν την Αριστερά της Λατινικής Αμερικής.

Κατά τ' άλλα στα ντοκουμέντα της συνάντησης και τα κείμενα εργασίας γίνεται μια καταγραφή των κοινωνικοοικονομικών συνθηκών της περιοχής, επισημαίνεται η μέχρι τώρα αδυναμία του βορειοαμερικάνικου ιμπεριαλισμού να πετύχει τη νεοαποικιακή Ενωση Ελεύθερου Εμπορίου για την Αμερική (ALCA). Επίσης, αναφέρονται όλες οι άλλες μορφές περιφερειακής συνεργασίας, όπως είναι η Κοινότητα των Ανδεων, η Κοινή Αγορά του Νότου (Mercosur, που συναποτελούν η Αργεντινή, η Βραζιλία, η Παραγουάη, η Ουρουγουάη και η Βενεζουέλα) και η Εναλλακτική Μπολιβαριανή Λύση για την Αμερική, όπου συμμετέχουν η Βενεζουέλα, η Κούβα και η Βολιβία. Ωστόσο, ενώ γίνεται αναφορά στην ανάγκη εναλλακτικού μοντέλου απέναντι στο νεοφιλελευθερισμό, απαριθμούνται απλώς όλες αυτές οι μορφές χωρίς να διατυπώνεται συγκεκριμένη θέση.

Πάντως, είναι γεγονός ότι στο συγκεκριμένο Φόρουμ συζήτησης, στον προσανατολισμό του, ασκείται κριτική από ριζοσπαστικές οργανώσεις, όπως από διάφορα Κομμουνιστικά Κόμματα, από το κομμουνιστικό αντάρτικο κίνημα, τις Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας (FARC). Ιδιαίτερα αυτές σημειώνουν το γεγονός ότι κάποιες πολιτικές δυνάμεις που σήμερα βρίσκονται στις κυβερνήσεις θέλουν να αποκλείσουν τα ένοπλα κινήματα και να κάνουν το Φόρουμ λιγότερο δυναμικό και ριζοσπαστικό για να μην έρθει σε ρήξη με ορισμένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που εφαρμόζουν οι κυβερνήσεις.

Στις αποφάσεις της Συνάντησης περιλαμβάνονται η έκδοση μηνιαίου ενημερωτικού περιοδικού, η δημιουργία ηπειρωτικής σχολής πολιτικής διαπαιδαγώγησης, η πραγματοποίηση ενός πολιτιστικο-πολιτικού Φεστιβάλ, η δημιουργία ενός εκλογικού παρατηρητηρίου, η ανάπτυξη της πολιτικής στη νεολαία και η προώθηση της τέχνης και του πολιτισμού.

Το Φόρουμ του Σάο Πάολο επίσης απέτισε φόρο τιμής στην προσωπικότητα του κινήματος του Ελ Σαλβαδόρ, Σαφίκ Χαντάλ, ηγέτη του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου Φαραμπούντο Μαρτί, για την προσφορά του στην πάλη των λαών για τη χειραφέτησή τους.

Στη συνάντηση καταλήχθηκαν 16 ψηφίσματα, ανάμεσά τους αυτά για το Ελ Σαλβαδόρ, την Κούβα, την αλληλεγγύη προς το λαϊκό κίνημα του Μεξικού και της Οαχάκα, την Κολομβία, την ανεξαρτησία του Πουέρτο Ρίκο, ενάντια στο ΝΑΤΟ, για την πάλη ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους στη Μέση Ανατολή.