Το 1962, ο Αμερικανός δραματουργός Εντουαρντ Αλμπι, γράφοντας το διασημότερο και πολυπαιγμένο διεθνώς -και στην Ελλάδα- έργο του, «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;», τάραξε τα λιμνάζοντα - στον πουριτανισμό, στην υποκρισία, στο διαψευσμένο σε όλους τους τομείς «αμερικανικό όνειρο», στην κατάπτωση αξιών και θεσμών - ύδατα και της κοινωνίας και της δραματουργίας των ΗΠΑ. Φανερά επηρεασμένος από την κοινωνική κριτική και τον ψυχογραφικό ρεαλισμό του Ιψεν και του Στρίντμπεργκ κατάφερε μέσα από τα δύο, παρόμοιας πορείας ζευγάρια - ένα μεσήλικο και ένα νέο - στο «Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ;», να αποκαλύψει τον κοινωνικό «λύκο» που κατασπαράσσει τον άνθρωπο. Να αποκαλύψει ωμά την αλήθεια για το διάχυτο σε όλη την κοινωνία «οικείο κακό» - τον ηθικό και ψυχολογικό ξεπεσμό του γάμου, αλλά και την καταρράκωση της υποταγμένης στο ιδιωτικό κεφάλαιο διανόησης. Ταξική είναι η αρχική και κύρια αιτία του αλληλοσπαραγμού μεταξύ των συζύγων και στα δύο ζευγάρια. Η Μάρθα, όταν ήταν νέα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε τον εργαζόμενο, ως καθηγητή της Ιστορίας, στο ιδιωτικό Πανεπιστήμιο του πατέρα της νέο, φέρελπη επιστήμονα Τζορτζ. Η ταξική διαφορά συντρίβει τον έρωτα, το γάμο, τον Τζορτζ σαν επιστήμονα και σύζυγο, αλλά και την Μάρθα, η οποία (καθώς δε γέννησαν ένα παιδί μήπως και τους ενώσει αυτό) απελπισμένη βυθίζεται στο αλκοόλ, ταπεινώνει τον άντρα της αλλά και αυτοταπεινώνεται μοιχεύοντας. Την ίδια κατάληξη θα έχει και ο γάμος του νέου ζευγαριού. Ο Νικ, θετικός επιστήμονας, νέος καθηγητής στο ίδιο ιδιωτικό πανεπιστήμιο, για να ανέλθει κοινωνικά παντρεύτηκε την επίσης μεγαλοαστή, αργόσχολη, ανούσια, υστερικά φοβούμενη να τεκνοποιήσει Χάνι. Τέσσερις αλληλοσπαρασσόμενοι άνθρωποι - «καθρέφτες» μιας κοινωνίας σαθρής, παράλογης και σκληρής.