Σε αυτό το πλαίσιο, στα βιβλία καλλιεργείται η αντίληψη για την ατομική ευθύνη του κάθε εργαζόμενου να προσαρμοστεί, να πάρει δεξιότητες, να τρέχει από δω και από εκεί για να επιβιώσει, αλλά κυρίως «να μην αγχώνεται» από τις νέες εξελίξεις. Μάλιστα, για την καλύτερη αφομοίωση και αποδοχή των εργασιακών σχέσεων - λάστιχο προτείνεται στους μαθητές και εργασία «για τις αλλαγές που επήλθαν στην εργασία σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Θα αντιληφθείς ότι δεν αντιμετωπίζουμε μόνο εμείς σήμερα αλλαγές στην αγορά εργασίας, που μας τρομάζουν λίγο», αναφέρεται στη σελ. 28
Και αν για τα προσχήματα στο κεφάλαιο υπάρχει μια αναφορά στο ότι «οι εργαζόμενοι οφείλουν να περιφρουρούν τα δικαιώματά τους και να διεκδικούν ανθρώπινες συνθήκες εργασίας», αυτή αναιρείται όταν το κεφάλαιο καταλήγει στην προτροπή: «Να θυμάσαι ότι: εναλλακτικές μορφές απασχόλησης εμφανίζονται. Ο τρόπος εργασίας και οι συνθήκες εργασίας αλλάζουν. Απαιτούνται νέες δεξιότητες από τους εργαζόμενους».
Ιδιαίτερη αναφορά στο ίδιο κεφάλαιο γίνεται στο ζήτημα «δεξιότητες». «Ωστόσο, με την εμφάνιση αυτών των νέων και πιο ευέλικτων μορφών απασχόλησης, ο άνθρωπος απαιτείται να αναπτύσσει πολλές και ποικίλες νέες δεξιότητες. Αυτές μπορεί να είναι δεξιότητες συνεργατικότητας, επικοινωνίας, χρήσης ηλεκτρονικών υπολογιστών, λήψης απόφασης κλπ. που αποκτώνται μέσα από την αρχική ή τη διά - βίου εκπαίδευση» αναφέρεται χαρακτηριστικά, ενώ λόγος γίνεται για τις λεγόμενες κοινωνικές δεξιότητες.
Η προσαρμογή των συνειδήσεων των νέων ανθρώπων στο μεσαίωνα που φτιάχνουν για τους εργαζόμενους είναι ο ξεκάθαρος στόχος. Κάτι που επιβεβαιώνει την ανάγκη ρήξης με την ιδεολογική προπαγάνδα που γίνεται μέσα από τα νέα βιβλία και τη λειτουργία της εκπαίδευσης για να γίνει το σχολείο αυτό που αξίζει στα παιδιά του λαού. Ενα σχολείο που θα δημιουργεί προσωπικότητες ολοκληρωμένες, ικανές να ξεχωρίζουν το σωστό από το λάθος, την αλήθεια από το ψέμα, να παίρνουν τις τύχες τους στα χέρια τους.