Το ΚΚΕ δεν πήρε μέρος στο «διάλογο» της κυβέρνησης για το νόμο - πλαίσιο για τον απλούστατο λόγο ότι ήταν πασίγνωστο από το 1999 το ποια θα ήταν η μεταρρύθμιση - αντιμεταρρύθμιση, όπως θέλετε πέστε τη, στην Παιδεία, ξεκαθάρισε στην αρχή της χτεσινής της ομιλίας στη Βουλή η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα.

Ηταν, είπε, ένας διάλογος με προκαθορισμένο αντικείμενο, με αρχή και τέλος και ενδιάμεσα έμπαιναν ζητήματα τακτικής. Και τόνισε: «Δεν πήραμε μέρος στο διάλογο όχι διότι δεν ήταν σοβαρό να εκθέταμε τις απόψεις μας, αλλά επειδή κυρίως μας ενδιέφερε να συγκεντρώσουμε την προσοχή των εργαζομένων και της νεολαίας στο εξής ζήτημα: Μη χάνετε χρόνο. Αντιδράστε και αντισταθείτε έγκαιρα».

Η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ υπενθύμισε ότι από το 1999 ήταν γνωστές οι κατευθύνσεις των αλλαγών και σε αυτή τη ρότα πορεύτηκε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και η κυβέρνηση της ΝΔ. Και οι δύο κινήθηκαν στη ρότα της Μπολόνια και άρα, είπε, εάν έχει παράπονα η κυβέρνηση ας τα κάνει στο ΠΑΣΟΚ το οποίο στο πρόγραμμά του, στον τομέα της Παιδείας, είναι μέσα στη λογική που ακολουθεί η κυβέρνηση.

Πριν έρθει για συζήτηση η αναθεώρηση του άρθρου 16 και ανακινηθεί το θέμα του νόμου - πλαισίου, συνέχισε η Αλ. Παπαρήγα, οι δημοσκοπήσεις έδειχναν ότι ένα ποσοστό του λαού, γύρω στο 60%, υποστήριζε την ίδρυση μη, όπως λέγονται, κρατικών πανεπιστημίων και ζητούσε μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση που προωθούσε η ΝΔ.

«Σήμερα, είπε, το ποσοστό αυτό βρίσκεται στο 40%, παρά το γεγονός ότι δύο κόμματα της δικομματικής εναλλαγής, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση, υποστηρίζουν την πλήρη εμπορευματοποίηση της Παιδείας. Και είναι πολύ σημαντικό ότι αυτό το ποσοστό έπεσε και έπεσε χάρη στις κινητοποιήσεις, παρά το γεγονός ότι τη μερίδα του λέοντος στην προβολή των κινητοποιήσεων την πήραν οι κουκουλοφόροι και κάποια στιγμιότυπα τα οποία δε χαρακτηρίζουν συνολικά το κίνημα ή, εν πάση περιπτώσει, δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση. Μάλλον τη βοηθούν οι κουκουλοφόροι».

Η εξέλιξη αυτή, είπε η Αλ. Παπαρήγα, δείχνει ότι όταν ανοίχτηκε το θέμα, όταν αναπτύχθηκε δράση μαζική, τότε ένα μεγάλο μέρος των εργαζομένων κατάλαβε κάτι που δεν μπορούσε να καταλάβει πριν μέσα από μια γενικόλογη και τυπική πολιτική αντιπαράθεση.

Στην Παιδεία, τόνισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, όπως και σε άλλους τομείς, συγκρούεται η δημοκρατία των επιχειρήσεων και η δημοκρατία των εργαζομένων, το δίκιο των επιχειρήσεων και το δίκιο των εργαζομένων.

«Μόνο, είπε, που αυτά είναι ασύμβατα μεταξύ τους. Βεβαίως, όπως φαίνεται, ο νόμος - πλαίσιο θα ψηφιστεί. Εμείς δεν έχουμε άλλη επιλογή - και αυτή είναι δημοκρατική επιλογή, γιατί στηρίζεται στο κάτω - κάτω στη θέληση και τη διαμόρφωση αντίστοιχης συνείδησης της πλειοψηφίας του λαού - εμείς θέλουμε αυτός ο νόμος να γίνει ανενεργός, να μην μπορεί η κυβέρνηση να τον υλοποιήσει.

Βεβαίως, αυτό φυσικά δε φτάνει. Στην πορεία ανοίγεται ένας δρόμος, διαμορφώνεται ένα εφαλτήριο μαζί με άλλες βεβαίως ανακατατάξεις, να δρομολογηθούν αυτές οι πραγματικές ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις που χρειάζονται, γιατί ότι χρειάζονται αλλαγές όλοι συμφωνούμε. Το θέμα είναι προς ποια κατεύθυνση».

Στη συνέχεια, η Αλ. Παπαρήγα διάβασε εκτεταμένα αποσπάσματα από σχετική ανακοίνωση της Κομισιόν της ΕΕ για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στην Παιδεία μέχρι το 2007. Από αυτήν διαφαίνεται η επιδίωξη της ΕΕ να αποτελέσουν τα πανεπιστήμια και η έρευνα βασικούς πυλώνες της ευρωπαϊκής ανταγωνιστικότητας κάτι που σημαίνει πρακτικά ακόμα μεγαλύτερη βουτιά όλου του εκπαιδευτικού συστήματος. Με βάση τα προωθούμενα μέτρα, τόνισε, τα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια μπορεί να διατηρήσουν το χαρακτήρα της δημόσιας αποστολής τους, αλλά θα πρέπει όλο και περισσότερο να ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις της αγοράς και να αναπτύσσουν εταιρικές σχέσεις, με σκοπό την εκμετάλλευση των επιστημονικών και τεχνολογικών γνώσεων.

Εδώ, τόνισε, τίθεται και ένα ρητορικό ερώτημα προς τον ΣΥΝ, ο οποίος ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν δεσμεύσεις ευρωπαϊκές και η κάθε χώρα κάνει ό,τι θέλει.

Η έρευνα, συνέχισε, στα πανεπιστήμια θα γίνεται για προϊόντα που παραγγέλνουν επιχειρηματίες και μάλιστα για προϊόντα που θα έχουν γρήγορη απόδοση στην αγορά, ενώ στην πορεία θα καθιερωθούν και δίδακτρα.

«Μετά από όλα αυτά μιλάμε για διαπλοκή; Το κάθε πανεπιστήμιο θα κοιτάζει να δει με ποιο βιομηχανικό συγκρότημα θα διασυνδεθεί για να πάρει τις συστάσεις», είπε χαρακτηριστικά, τονίζοντας ότι «το κάθε πανεπιστήμιο θα κυνηγά τον εκάστοτε Ροναλντίνιο του κάθε κλάδου, θα αγοράζονται οι επιστήμονες».

Το κύριο και το βασικό για εμάς, είπε η Αλ. Παπαρήγα, είναι «επιστήμη και γνώση από ποιον και για ποιον. Ποιος θα είναι ο ρόλος των πανεπιστημίων».

Εμείς, είπε, απορρίπτουμε ριζικά τη λογική που θέλει τα πανεπιστήμια να είναι μαγαζάκια των επιχειρηματιών και τόνισε:

«Προτάσεις έχουμε και για την έρευνα, για το πού πρέπει να στραφεί και για το πώς πρέπει να λειτουργούν τα πανεπιστήμια και για τη διαφάνεια, αλλά το θέμα είναι ο κεντρικός άξονας.

Σε ποιο διάλογο, λοιπόν, να παίρναμε μέρος; Τι να συζητήσουμε; Για τις προγραμματικές συμφωνίες ή τάχα για τα εξεταστικά συστήματα, για το εάν η πρόσβαση πρέπει να είναι χωρίς ή με εξετάσεις, όταν ζούμε σε μια κοινωνία όπου πια και τις όποιες διόδους είχε ανοίξει στα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων να φτάσουν στα πανεπιστήμια την κλείνει τη στρόφιγγα από τα 15 χρόνια;

Εμείς, όπως έχουμε, πει κάνουμε γενική τοποθέτηση. Δε συμμετέχουμε σε καμία άλλη διαδικασία, όχι για να φανούμε αγωνιστικότεροι έναντι κάποιων άλλων, αλλά γιατί θέλουμε να συγκεντρώσουμε την προσοχή στους εργαζόμενους ότι δεν μπορούν να προσαρμοστούν σε αυτόν το νόμο και σε ό,τι άλλο ακολουθήσει».

Η Παιδεία, είπε, σε οποιαδήποτε μορφή οργάνωσης της κοινωνίας είναι αναπόσπαστο μέρος της κοινωνίας γενικά και έχει άμεση σχέση και με την οικονομία και η διαφωνία μας είναι καθαρά πολιτική, ακριβώς γιατί η Παιδεία υπηρετεί αυτήν τη συγκεκριμένη οικονομία.

Καταλήγοντας, η Αλ. Παπαρήγα ξεκαθάρισε ότι το εκπαιδευτικό σύστημα δεν είναι ούτε αυτόνομο, ούτε αυτοτελές και όσα ακούγονται περί αυτοτέλειας οδηγούν το κάθε πανεπιστήμιο - με τα συμφέροντά του και το μαγαζάκι - να καθορίζει πόσους θα φοιτητές θα δέχεται και πώς θα τους δέχεται. Σε αυτά, τόνισε, είμαστε ριζικά αντίθετοι. Αυτά δεν είναι δημοκρατία, αλλά βεβαίως δε σημαίνει ότι η κρατική παρέμβαση λειτουργεί προς τη διευθέτηση τέτοιων ζητημάτων.