Η πρόταση προωθεί επιδιώξεις του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στις οποίες το τουρκικό κατεστημένο αντιτίθεται χρόνια. Η παγίωση του ιρακινού κουρδικού ομόσπονδου κρατιδίου - με προοπτική πλήρους αυτονόμησής του αν ο εμφύλιος στο Ιράκ κλιμακωθεί κι άλλο - θορυβεί όσο πάντα την τουρκική ηγεσία. Οχι τυχαία, Τούρκοι παράγοντες ανάγουν το Κιρκούκ σε κάτι σαν ιρακινή Ιερουσαλήμ: «Πρέπει να μείνει προσβάσιμη από όλους», λένε. Οπως και το πετρέλαιό του αυτονόητα.
Οι διαρκείς τουρκικές πιέσεις στους Αμερικανούς να υπάρξει εκτεταμένη εισβολή του τουρκικού στρατού στο βόρειο Ιράκ (πέραν των δυνάμεων που ατύπως αλλά παγίως βρίσκονται μέσα στο ιρακινό έδαφος), για να «λυθεί μια και καλή» το ζήτημα του ΡΚΚ, αποκρούονται, όπως διαπίστωσε και ο υπουργός Εξωτερικών Αμπντουλάχ Γκιουλ στην Ουάσιγκτον.
Το να κατηγορείται ο χουντικός Εβρέν ως μέλος μιας ιδιότυπης «πέμπτης φάλαγγας», μαζί με τον πρωθυπουργό Ερντογάν, ακούγεται κωμικό, αλλά ίσως του ασκηθεί δίωξη ούτως ή άλλως. Ενόψει προεδρικών εκλογών το Μάη και βουλευτικών εκλογών φέτος, το Κουρδικό επανέρχεται στο επίκεντρο και οι διαγκωνισμοί ανάμεσα στις μερίδες της άρχουσας τάξης θα ενταθούν.